laatste bericht van 2009

Hier ben ik dan met mijn laatste berichtje van 2009.

Zondag: ik wilde eens lang uitslapen (alé weer tot rond 9 uur) met dat het de laatste dagen behoorlijk laat was geworden. Maar ik was vergeten dat we naar de mis van 8 uur gingen. Dus om kwart voor 7 wordt er op mijn deur geklopt, om 7.30 vertrekken we naar de kerk in het centrum. Dus ik eventjes tijd nodig om het goed en wel te beseffen dat ik moet opstaan en dan vlug de douche in om helemaal wakker te worden.
Het was uiteindelijk wel maar kwart voor 8 dat we vertrokken naar de mis, dus we waren maar net op tijd, want de mis in het centrum begint STIPT! De kerk zat behoorlijk vol, maar blijkbaar is er anders nog meer volk. (Elke laatste zondag van de maand is er om 5 uur 's morgens ook een mis)
Na de mis zijn we vlug gaan ontbijten en dan naar de familie geweest, want we gingen vandaag naar Truchillo. Mijn oma (mama) heeft daar een huisje (toen we daar aankwamen bleek dat het eerder een krot was). De bedoeling was dat we de hele dag aan het strand zouden zitten, maar we hebben dus echt lang in het huis van mijn oma gezeten. Niemand die dat leuk vond, maar er moest gekookt worden, en het vuur trok nergens op. Wie zet er ook een oven op hout binnen in zijn huis. Al de rook zit in huis en er is maar amper zuurstof waardoor het amper warm wordt. Het gevolg is dat de rijst zo een 3 uurtjes nodig had om klaar te zijn.
Dus het was na 3 uur toen we op het strand aankwamen. Het warmste van de dag was dus al gepasseerd, maar toch zijn we met kleren (dat is hier normaal) in de zee gedoken. Ik heb een caracol en een zeesterretje levend gevangen. Rond 5.30 dan naar huis terug gekeerd, want het begon al donker te worden. Ik heb het zelf eventjes koud gehad, want ik zat vanachter in de openruimte van de auto.
Toen we in Tocoa aankwamen kreeg ik te horen dat er nog een verjaardagsfeestje op het programma stond. Dus vlug de douche in om al het zand en zout weg te spoelen, degelijke kleren aan te doen en weer te vertrekken. Het feest vond ik wel niet zo bijzonder, er was eten en veel volk.
Eenmaal we dan terug thuis waren heb ik een gesprek gehad met mijn mama, het leek op sommige momenten meer op een discussie. Maar hier wil ik liever niet op ingaan.

maandag: 's Morgens naar het centrum geweest waar mijn mama een armbandje voor haar nichtje, die gisteren geboren is, gekocht. En ik heb een nieuwe USB gekocht, kwestie dat ik al mijn foto's meekrijg naar belgië bij terugkomst. Dan naar de post geweest (iets gelijkaardigs aan DHL) om 2 kaartjes op te sturen naar de VS, waar de zus van mijn mama woont.
In de namiddag naar het internet geweest, want ik heb een CD gekocht om al mijn foto's op te zetten. (Geen enkele foto mag verloren gaan en met dat de pc bij ons thuis het af en toe begeeft en moet worden binnengebracht, verlies ik telkens al mijn foto's die daarop staan.)
Ik ben er deze keer echt lang gebleven, eerst wat gepraat met Teffy en Julia (die daar ook was) en dan eens goed met Oscar en Gabriël gepraat. Gabriël was daar om het huis te schilderen, en het was geleden van de dood van Adiel dat ik hem nog eens gezien had. Uiteindelijk was het 5 uur toen ik naar huis ging. Dus niet naar het gymnasium geweest (ai, het is veel te lang geleden besef ik.)
Voor de rest van de avond niets meer gedaan, wat thuis gezeten en me beziggehouden.

Zo dit is wat ik te vertellen heb in de laatste dagen van 2009.
Bij deze wil ik dus iedereen een gelukkig nieuwjaar wensen!!! Ik hoop dat het hier leuk zal worden ook al weet ik dat het niet zo belangrijk is als kerstmis hier. Maar we zien wel, ik denk dat dit hetgene is dat in mijn eerste berichtje van 2010 zal staan.

Eline

Feliz Navidad

Aangezien er over de laatste dagen heel wat te vertellen valt, ben ik een paar dagen vroeger of anders achter de pc gekropen om jullie over mijn kerst te vertellen.

Dinsdag 22/12: Na het middageten ben ik te voet naar mijn tante gewandeld (samen met Kennin en Jair). We hebben goed doorgewandeld, maar met Kennin (5 jaar) doen we er toch een halfuur over. Toen we - eindelijk - waren aangekomen, ben ik meteen achter een computer gekropen en het internet opgestart. Na het internet zijn we nog een heel eindje daar gebleven. Aangezien Oscar daar "werkt" (het is niet bepaald het meest intensieve werk) en mijn broertje meewilde gaan kijken naar een repetitie van Teffy in de kerk (ik denk iets voor Kerst) heb ik met hem heel wat gebabbeld. Hij wilde wat foto's zien van België (vooral Brugge) dus heb ik wat op zijn pc gezocht. Uiteindelijk zijn we pas om 4.30 terug naar huis vertrokken, dus toen ik thuis kwam was het te laat om nog naar het gymnasium te gaan (om 5 uur is er meestal redelijk wat volk). 's Avonds zijn we nog naar mijn oma (mama) geweest, mijn ouders hebben daar gegeten. De keuken stond echt vol met een heleboel eten. Men was hier al druk bezig met het koken voor Kerst.

Woensdag: Na de middag zouden we een cake bakken voor Kerst, maar dat is niet doorgegaan. Er was redelijk wat werk in de lavanderia, dus ging mijn mama daar gaan werken. Ik ken de oven niet bij ons thuis (gasoven en er staan geen graden bij) en er is ook geen weegschaal in huis (alles is hier min of meer of met bekers enzo). 's Avonds zijn we gelukkig nog naar de Mall geweest waar er gigantisch veel volk was vandaag. Iedereen wilde nog kerstinkopen doen en dat gebeurd hier echt de allerlaatste dagen. Eerst kleren gaan kopen voor mijn broertjes. Aan de kassa verliep het echt supertraag, het personeel is echt doodop. In deze dagen is de winkel open tot 1 uur 's nachts en gaat terug open om 8 uur 's morgens. Daarna zijn we naar een andere kleerwinkel geweest (iets duurder en alles komt over van de VS) waar ik wat heb uitgezocht voor Kerst (2 blousjes en een jeans). Toen we uit de winkel kwamen was het al na 9 uur en mijn ouders hadden nog niets gegeten, dus zijn we nog naar Wendy's geweest. Ik ben er alles behalve zot aan, maar de frietjes zijn hier nog min of meer te eten (veel te slap). De hamburgers daarintegen sla ik liever over, al die Amerikaanse kost moet ik echt niet hebben.

Donderdag 24/12: 's morgens redelijk rustig. In de keuken hebben mijn mama en de meid wat tamales gemaakt. Dat is een baksel met bloem van maïs met water en kruiden die ze dan samen met een olijf, wat erwtjes, worteltjes, stukjes aardappelen, ... in een stuk bananenblad draaien en dan opwarmen. Rond 4 uur was ik eventjes naar mijn muziek aan het luisteren en zag ik plots het belgisch uur, ik weet niet waarom, maar ik wilde echt iets van me laten horen aan mijn familie, die deze tijd gezellig in de ardennen zitten MET SNEEUW (wel al een beetje aan het smelten heb ik gehoord). Dus mijn GSM opgeladen en dan gebeld, eerste keer was mijn geld op voor ik het wist en dan nog wat geld bij opgezet. Gelukkig kan dat hier supersnel, want er zijn hier genoeg pulperia's die recarga verkopen. Pulperia's zijn kleine winkeltjes die een beetje vanalles verkopen en waar je er hier gigantisch veel van hebt. (het is een beetje te vergelijken met een nachtwinkel bij ons, maar dan is het de hele dag open van 6 uur in de morgen tot 9 uur in de avond en dit ook op zondag. Je kan dus nooit ergens naartoe als je een pulperia hebt.)
Normaal zouden we eerst naar de Kerk gaan om 7 uur, maar mijn ouders zijn pas om 8 uur thuis gekomen, met dat alles moest klaar zijn in de lavanderia en ze nog een cadeau voor mijn broertje (morgen komt Santa hier).

Toen mijn ouders thuiskwantem was het veel te laat om nog naar de kerk te gaan. Dus dan maar nog eventjes TV gekeken en rond 9 uur naar mijn oma (mama) geweest. Daar hebben we nog een heel eindje moeten wachten op mijn tante, want zij waren wel naar de kerk geweest. Eenmaal dat zei waren toegekomen, kon het feest beginnen. Het eten werd op de borden geschept en op tafel gezet ( die veel te klein was voor iedereen). Toen heeft mijn oma God bedankt voor het afgelopen jaar en gevraagd voor een goed jaar (Het is een beetje te vergelijken met de nieuwjaarswensen bij ons, maar dan wel gericht aan God). Toen nog een eetliedje gezongen (deed me denken aan de kampen met de chiro, redelijk gelijkaardig) en dan gegeten. Een stuk kip, een stuk varkensvlees met rijst die superlekker was klaargemaakt en groentjes. Om te drinken grote flessen cola. Na het eten werd de muziek superluid gezet en werd er gedansd. Mijn papa is dan vertrokken naar zijn familie om daar te zijn om 12 uur. Ik was supergraag meegeweest, omdat er daar echt veel volk was en ik ze ook wilde zien. Maar dat is niet doorgegaan. Blijkbaar had mijn mama wel gemerkt dat ik graag naar daar wilde gaan, dus toen mijn papa rond 12.30 terug is gekomen hebben ze gebeld naar de familie daar om te vragen of er iemand wilde komen. (Dat ben ik maar de dag erna te weten gekomen) En uiteindelijk is het dus Oscar die is afgekomen. Ze hadden de alcohol ook al bovengehaald, Rhum en dat soort zaken. Ik heb iets geproefd dat nog redelijk meeviel (naar mijn normen dan), het was superzoet. Dan nog eventjes gedansd en dan wat naar buiten geweest waar je nog steeds knalletjes kon horen van een soort vuurwerk (zonder licht, enkel een luide knal). Ik wilde wel eens weten waarom Oscar de laatste dagen niet naar een veld iets verderop is geweest, daar kan hij een huis krijgen van de staat, maar je moet daarvoor een beetje gaan aandringen elke avond. Hij zei dat het was omdat hij redelijk ziek was, ok, hij moest af en toe eens hoesten, maar ik zou echt elke avond gaan, als je weet dat de huizen in België de dag van vandaag stukken van mensen kosten. Rond 2.30 zijn we naar huis gegaan. En voor het eerst heb ik vanachter in de auto gezeten, in zo een laadbak. Zulke auto's heb je hier echt emens veel, en die zitten dan vol met mensen vanachter.

vrijdag: (Kerstmis) Vanacht echt niet goed geslapen, de hele nacht was er muziek in de straat en toen het ophield begon het al licht te worden dus was het de beurt aan de honden en de kippen om van zich te laten horen. Dus denk dat ik al bij al zo een 4 uurtjes heb geslapen, wat nog redelijk meevalt. Toen mijn broertjes wakker werden, was Santa langsgekomen met 2 cadeautjes.
In de namiddag is er dan redelijk wat familie bij ons thuis langsgekomen.
Mijn mama is naar het ziekenhuis geweest met het buurmeisje, die eventjes langskwam en gebeten was door de hond. Ik kreeg ook te horen dat ik deze avond meemocht naar de disco, met een zus van mijn papa. Dat heb ik mijn geen 2 keer laten zeggen. De eerste keer dat ik echt ging uitgaan in Tocoa.
's Avonds zijn we dan naar het huis van mijn oma (papa) geweest, waar ik ging wachten tot ze me gingen ophalen. Er was eerst echt weinig volk (nog nooit zo weinig volk gezien), enkel mijn tante Julia (22) en haar vriend. En Oscar moet blijkbaar in het huisje van zijn papa hebben gezeten, want die kwam uit het niets te voorschijn. ook hier was een pakket toegekomen met heel wat kleren. De papa van Oscar had geld opgestuurd voor kleren en die was hij dan voor de ganse familie gaan kopen, er zaten ook al enkele merkkleren in het pakket. Toen kwam Kenia (zus van mijn papa) waarmee ik naar de disco ging en Kathy - mijn klein nichtje - toe. Eerst nog gewacht tot Kathy in haar bed lag en in slaap was gevallen en dan zijn we naar de disco vertrokken. Eerst nog 2 vriendinnen van Kenia opgehaald. Er was echt gigantisch veel volk in de disco, je kon je amper verplaatsen door de menigte. Eerst wat gedronken, voor het eerst het bier van hier geproefd, ik vind er niets aan. En je krijgt ook citroen en suiker bij je bier. Geen idee waar dat goed voor is. Enige waar ik niet zo van hield, is dat de jongens je komen vragen om te dansen terwijl ze zien dat je in gesprek bent met andere mensen. Maar dan gaan dansen, eerst met een broer van een meisje waarmee ik in de dansschool zit. Hij woont eigenlijk in de States, maar is nu voor een jaar terug in Honduras, hierdoor kon ik nog eens Engels praten (dat is hier trouwens een stuk verbeterd sinds ik hier ben, ookal wordt het hier amper gesproken.) Ik vond hem na een tijdje wel wat opdringerig worden, hij wilde mijn telefoonnummer enzo, daar ben ik niet op ingegaan. Ik heb gezegd dat hij het maar moet vragen aan zijn zus. Wel een voordeel, vanaf dan heb ik niets van drank meer moeten betalen. Ondertussen waren er nog andere mensen van mijn familie toegekomen: Saira met haar vriend (knappe man trouwens), haar broer Juan met zijn lief (denk ik), nog een andere broer waar ik de naam van kwijt ben en Oscar. De rest kende ik niet. Dus dan eerst iedereen een fijne kerst gewenst en nog wat gebabbeld. En dan weer naar de dansvloer, dit keer met Oscar. Op het einde van de avond voelde ik mijn voeten niet meer, of juist heel goed. Rond 2.30 wilde een van de vriendinnen naar huis, dus dan zijn we vertrokken, jammer want ik wilde nog wat blijven, met dat ik maar amper toestemming krijg om uit te gaan. Dus eerst die vriendin afgezet thuis afgezet en dan naar mijn huis. Ik moest wel bellen naar de GSM van mijn mama om binnen te raken (het was zo afgesproken, maar ik hou er niet zo van om iemand in de nacht wakker te bellen). Dus om 3 uur lag ik in mijn bedje en ben ik meteen in slaap gevallen.

zaterdag: Vandaag een extreem saaie dag, ik heb mijn huis niet verlaten. Eerst mijn kleren gewassen (wat ben ik blij dat wij thuis een eenvoudige wasmachine hebben, en dus niet elke dag mijn kleren met de hand moet wassen maar kan wachten tot ik een beetje meer kleren heb die moeten gewassen worden) en dan wat op de computer omdat er niets anders te doen was. In de namiddag dan wat geslapen, met dat het de laatste 2 dagen redelijk laat is geweest en ik steeds om 9 uur ben opgestaan de dag erop. En 's avonds zou ik normaal naar de disco gaan met de broer van mijn mama, maar dat is niet doorgegaan, met dat ik gisteren ben geweest. Ik heb geen toestemming voor vandaag, ander keertje. Aangezien mijn ouders nu naar de kerk zijn ben ik maar eens achter de pc gekropen en mijn laatste dagen getypt.

Zo dit is dus mijn Kerst, ik heb er echt van genoten. Hopelijk wordt nieuwjaar ook zo tof. Het beloofd in ieder geval super te worden, want normaal gaan we met de familie van mijn papa naar de ranch waar ook de laatste trouw was om met nog 2 andere families - die op de een of andere manier ook verbonden zijn met mijn papa's familie- gaan vieren. Dus ik veronderstel superveel eten en naar het schijnt een gigantisch vuurwerk. Maar we zullen wel zien zeker, want de plannen veranderen hier vaak. Dat is best ambetant, want je kan niets regelen zo.

Alé, nog een fijne kerstvakantie, en voor de studentjes, goed blokken é!

Eline x

weetjes

hierbij enkele weetjes:

1) ik de kip ben beu gegeten ondanks het in mijn familie nog redelijk meevalt met 3 á 4 keer per week.
2) Zowat elke degelijke winkel een security voor de deur heeft staan die controleert of je niet met eten, drinken en wapens de winkel binnengaat.
3) Je je GSM moet uitschakelen als je de bank wilt binnengaan. Ze denken dat zo de kans op bankovervallen verkleint. (sommige banken hebben zelf een metaaldetector om te controleren of je met niets naar binnengaar)
4) De tafelversiering bij feestjes dient om mee te nemen naar huis als aandenken.
5) Ik hier al superveel trouwfeesten achter de rug heb en die allemaal supervroeg gedaan zijn.
6) Als je bevalt hier echt niet lang in het ziekenhuis blijft. Meestal maar tot de volgende dag.
7) Water hier in zakjes wordt verkocht van halve liters.
8) Ik al 4 maanden me douch met koud water (alé kamertemperatuur) en de douchekop stuk is dus dat het met een emmer te doen is.
9) Mijn papa hier 9 broers en zussen heeft! Er zijn er wel enkele die in de VS wonen.
10) Ik niet alleen naar het gymnasium kan gaan zonder dat er me iemand naroept. (ben ik ondertussen al gewend, maar ik hou er echt niet van, vooral omdat het meestal "hola gringa" is dat ze roepen en dat is eigenlijk bestemd voor de mensen van de VS en ik wil niet dat ze denken dat ik van de VS kom)

Er zijn nog wel meer van die rare dingen, die voor mij ondertussen al redelijk gewoon zijn, maar ik kom er momenteel niet op.

al 4 maanden hier

hola,

jaja, ik ben reeds 4 maanden ver en nog steeds hou ik het vol om elke week een berichtje te sturen met wat ik in die week allemaal heb gedaan.

Woensdag 16/12: In de namiddag het hele centrum doorlopen. Winkel in, winkel uit. Ze kunnen hier echt niet logisch shoppen: eerst gingen we schoenen zoeken voor mijn broer en daarna gingen we naar juist dezelfde winkels sletsen gaan zoeken voor een neef (de zoon van een tante van mijn mama, die een tijdje bij ons thuis blijft logeren omdat hij thuis alleen zit. Zijn broer en zus zijn meer dan 10 jaar ouder en hebben zelf al kleine kindjes. En de mama werkt de hele dag). Daarna zijn we naar een grootwarenhuis geweest om inkopen te doen voor de verjaardag van mijn opa (mama) want die is morgen jarig. De broer en zus waren ook in het warenhuis en het duurde echt lang voor ze er uit waren wat ze allemaal precies gingen kopen. ’s Avonds ben ik gaan dansen.

Donderdag: Rond 11 uur zijn we (ik, mijn mama, haar zus en broer) vertrokken naar mijn opa. Hij was ziek, dus kon niet naar Tocoa komen voor zijn verjaardag. Hij woont op een goed halfuur van Tocoa, in een afgelegen dorpje. Het huis trekt op niet veel, ik zou er nooit willen wonen. Dus eerst hebben ze wat gegeten (ik niet, want er was eigenlijk geen eten voorzien voor ons en ik had ook nog helemaal geen honger) en dan heeft mijn tante de wondes verzorgd van mijn opa. En dan naar de tuin gaan kijken: wat een vuil iets is me dat. Er zitten varkens, kippen en een grote hoop afval.
Toen we terug naar Tocoa gingen eerst gestopt in het huis van mijn tante om daar dan toch iets te eten. Ik had nog steeds niet echt honger, maar het was al bijna 3 uur in de middag, dus kon ik maar beter iets naar binnenspelen. Daarna zijn we naar het ziekenhuis geweest. Dit keer gelukkig niemand ziek, maar een geboorte. Iemand van de Oudergroep was bevallen, de dokters hadden gezegd dat het een jongetje zou zijn. Dus hadden ze alles voor een jongetje gekocht. Wat bleek het is dus een meisje. Ze hadden dus ook nog geen naam voor de baby. En een weetje: de baby had al oorbellen. Jawel na 1 dag. In de zaal lagen nog enkele moeders met hun baby. (Hier is dus maar 1 zaal voor al de mama’s die die dag bevallen. Na 1 dag ga je al terug naar huis.) Er lag ook een mama zonder baby, die was dus bevallen op 8 maanden en de baby was overleden. Ik snap niet dat ze die niet in een kamertje appart hebben gelegd in plaats van bij al de mama’s die wel een baby hadden. ’s Avonds ben ik naar de Kerk geweest, er was vandaag de doop van een heleboel kinderen. Hier word je vaak veel later gedoopt. Ik denk dat de meeste meer dan 6 jaar waren. En er was ook een volwassene. Ik vond het wel helemaal geen mooie doop, zo onpersoonlijk. En de papieren waren ook al in orde gebracht voor de doop. Het water waarmee de kinderen werden gedoopt was ook gewoon uit een bassin en niet uit een mooi stenen doopkom zoals bij ons. De kerk zat wel afgeladen vol met al de peters en meters en de ouders en andere familie.

Vrijdag: Christian (mijn neefje dus) heeft de hangmat in mijn kamer opgegangen (met een beetje hulp van mij). Dus nu kan ik mijn boeken van daaruit lezen! In de avond ben ik gaan dansen. Het is vandaag de laatste keer, want mijn leerkracht gaat voor 2 maand naar haar thuisland, Colombia, om haar familie te bezoeken. We hebben dus ook maar een halfuurtje gedanst, want ze had cake en frisdrank voorzien. En dit keer waren er ook jongens die hebben meegedansd. De leerkracht had een coreografie voor een 15e verjaardag verzorgd (met o.a ’t Smidje) en de jongens waren nog wat blijven praten omdat ze ook cake wilden. De afspraak van de leerkracht was duidelijk: ze kregen enkel cake als ze mee zouden dansen. Vandaar dat ze dus meededen.Daarna dus naar huis, want er was een kerkgedoe in ons huis. Ik denk dat het kerstverhaal voor een deel werd voorgelezen (Ik herkende stukken), terwijl de zo een ketting werd afgezegd met “weesgegroet maria’s”. Het bleef echt maar duren, volgens mij is het ook de letterlijke vertaling van het weesgegroet maria (Ik verstond enkele zinnetjes) die wij hebben, maar ik ken het niet meer helemaal in het Nederlands (het is dan ook geleden vanop de lagere school dat ik het nog eens heb opgezegd). Er was redelijk veel volk, iedereen van de hele Colonia (hier zijn de steden zo ingedeeld, het is min of meer te vergelijken met een wijk bij ons) die catholiek is. Er was ook hier cake en frisdrank voorzien.

Zaterdag: Ik ben wakker geworden van bezoek, de broer van mijn mama kwam zeggen dat hij naar Ceiba ging en dat hij Christian mee ging nemen om hem thuis af te zetten. Niemand die van iets wist, maar het was inderdaad beter dat Christian vandaag vertrok, want anders moest hij maandag alleen met de bus terug naar Ceiba en hij is nog maar 13. Wel jammer, want ik had me supergoed geamuseerd met hem (eventjes had ik het gevoel dat ik een broer die iets ouder was). Om de namiddag zijn we huwelijksgeschenken en een broek voor Kerst voor mijn broertje gaan kopen. Daarna ben ik meegeweest naar de lavanderia om af te sluiten.’s Avonds was er dus een bruiloft, eigenlijk 3 in 1. 3 Koppels die al redelijk lang samenleefden, maar nu dus wilden trouwen, allemaal familie van mijn papa. Deze keer was Kennin niet mee, we hadden hem afgezet bij mijn oma (mama) omdat hij supermoe was. En we hebben de broer van mijn mama samen met zijn lief hier (ja, die is hier dus 2 weken en heeft al een lief hier. Je moet wel weten dat hij ook een vrouw heeft in de VS) opgehaald. Hierdoor waren we veel te laat om nog iets van de mis te zien. En zijn we rechtstreeks naar de ranch geweest waar het feest doorging. De ranch was ook van iemand van de familie en zot groot. (Er waren paarden van enkele personen met een groot aanzien in Honduras, en een heleboel koeien.) Eerst was er een zot vuurwerk, het duurde meer dan een halfuur. En dan gegeten, ik kon wel niet echt zien wat het was want de lichten in de tenten waren behoorlijk schaars. Er was ook een groep die speciaal van El Salvador was overgevlogen (als je geld hebt kun je je dit soort dingen permiteren, het was zeer dicht familie van de familie waarvan dat zotte verjaardagsfeestje was.) De muziek was wel niet echt mijn ding, maar het is blijkbaar typische muziek voor op trouwfeesten hier. Rond 12 uur zijn we teruggekeerd naar Tocoa (voor mij redelijk vroeg, maar hier was dus al meer dan de helft vertrokken). Eerst zijn we mijn broertje gaan ophalen (geen idee waarom ze die niet lieten slapen en morgen gingen gaan ophalen, maar zo is mijn mama, je keppekindje kun je geen nacht alleen laten bij iemand anders, ookal is het familie).

Zondag: rond 11 uur zijn we naar mijn oma (mama) gegaan en van daaruit ben ik gaan helpen met alles klaar te zetten voor het feest van de afsluiting van het voetbaljaar van mijn broer. Jammergenoeg waren enkel de ouders uitgenodigd, dus ik was er niet bij tijdens de "diplomauitreiking". Ik heb de middag doorgebracht bij mijn oma. Ik had wel eventjes een dipje, met dat Kerst nadert heb ik het toch eventjes moeilijk, zeker nu ik weet dat het een witte Kerst gaat worden bij jullie en het hier al 2 dagen regent. Gelukkig duurde het dipje maar eventjes want ik ben met mijn tante en 2 nichtjes door Tocoa gereden. Eerst een pc die bij de oma stond gaan afzetten in het huis van mijn tante. En de spullen voor de pizza meegenomen. En dan naar het centrum om enkele ingrediënten bij te kopen. En dan nog een ijsje (ondanks dat het behoorlijk koud was vandaag) gegeten in het park (is tegenover de winkel). Dan terug naar het huis van mijn oma waar ik eerst een DVD heb gekeken met typische muziek van hier. En dan geholpen met de pizza's. 's Avonds hebben we ze dan opgegeten.

Maandag: Na de middag eventjes naar het internet geweest, want ik moest een brief inscannen. De toelating om volgende maand naar Roatan te gaan, moet dringend naar Tegucigalpa worden gestuurd, want die gaan volgens mij met vakantie met de feestdagen en ook in Mechelen zullen ze met vakantie zijn, dus het moet snel in orde worden gebracht. Dus toen ik thuis kwam ook meteen deze brief via mail doorgestuurd. En 's Avonds ben ik niet gaan sporten want het regende superhard.

Zo dit is mijn weekje. Nog enkele dagjes en het is kerstmis, dus bij deze feliz navidad en van de eerste keer ook een Happy newyear!!!

Eline

een gewoon weekje

Hola,

Hier ben ik weer met mijn weekje. deze week wel niet echt speciale gebeurtenissen.

Nadat ik dinsdag klaar was met het internet wilde Oscar AL mijn foto's van Copan zien. Teffy en Ana zijn naar Tegucigalpa dus volgende week zal ik ze nog eens mogen tonen aan hun. Aangezien ik meer dan 600 foto's heb van die 3 dagen (3 verschillende fototoestellen) ben ik er superlang gebleven. Om 4 uur heb ik dan toch gezegd dat ik door moest, kwestie dat ik nog naar het gymnasium wilde. Na het gymnasium supersnel gedouched want we gingen naar de familie van mijn mama (nu dat de broer uit de VS hier is zitten we daar echt veel).

woensdag: Op de middag vissoep gegeten in het huis van mijn oma (mama) met de ganse familie en daarna terug naar huis. Er waren 2 verhuisdozen toegekomen uit de VS. De zus van mijn mama zendt ieder jaar rond kerst van die dozen vol met allerlei dingen. Meer dan 10 paar schoenen, gigantisch veel kleren en elektrische toestellen. Dit jaar de kabel van de scanner die ze vorig jaar heeft opgestuurd, 2 GSM's, een video- en DVDspeler (jammergenoeg zonder kabels) een heleboel potten en pannen, ... Ik heb uit al de kleren ook iets mogen nemen (een paar sletsen, een T-shirt en een lichte trui). 's Avonds ben ik nog gaan dansen en daarna zijn we opnieuw naar het huis van mijn oma geweest omdat de rest van de familie hun kleerkast zou kunnen aanvullen met het overige materiaal.

donderdag: Niet zoveel speciaals, 's middags ben ik naar het gymnasium geweest, maar er was daar geen energie. Dus maar een uurtje kunnen trainen. (toen ik vertrok bleek dat ze de elektriciteit zelf hadden uitgezet om aan de toestellen te werken en vergeten waren om het weer aan te sluiten)

vrijdag: weer niet veel te zeggen over vandaag. Gelukkig is er momenteel een neefje bij ons thuis waar dat ik goed mee overeenkom. (het enige wat ik mis in mijn familie is een broer of zus die iets ouder is dan mijn broertjes die ik nu heb, want je kunt echt geen degelijk gesprek voeren met hun, en ik wil ook niet altijd alleen maar met mijn mama praten). 's Avonds ben ik wel gaan dansen.

zaterdag: supervroeg opgestaan (7.30) omdat Jair een voetbalmatch had en we om 8 uur zouden vertrekken. Uiteindelijk was het 9 uur toen we vertrokken. en nog eens een uur later begon pas de match (en ze hebben niet opgewarmd). Omdat ze met superveel waren, mocht iedereen maar 1 helft spelen (30 minuten). Mijn ouders waren ergens naartoe, dus toen we supersnel belden om te zeggen dat Jair gedaan had met spelen, waren ze behoorlijk boos op Jair. Ze wilden immers dat we keken naar al de matchen. (ik belde om te vragen wat we moesten doen, of we niet naar familie mochten wandelen die daar superdicht bij woonden, maar nee, ze kwamen ons afhalen en dan naar huis).

zondag: opnieuw heel vroeg opgestaan, want we gingen naar familie die in Chapagua woonden (een dorpje tussen Tocoa en Truchillo). Nu de broer van mijn mama hier is wil hij al de familie terug zien, en vaak gaan wij dus ook mee. Dus zogoed als de hele dag daar gezeten. Weer vissoep gegeten (trouwens de beste van al de soepen die ze hier hebben). en dan voetbal gespeeld op het voetbalveld. Op mijn blote voeten, want mijn schoenen zouden het anders helemaal begeven (mijn sandalen die ik hier heb gekocht zijn er dus bijna aan, maar ik draag ze dan ook van 's morgens tot 's avonds. Het is echt super om nog eens te kunnen lopen, in het gymnasium op de loopband mag je niet lopen zodus is het echt al bijna 4 maand geleden dat ik gewoon nog eens heb rondgelopen in het gras. (de tuin bij ons heeft veel te veel planten waardoor je niet deftig kan lopen). 's Avonds hebben we dan bij mijn oma (mama) gegeten. (tortilla's met eieren, mantequilla, frijoles, een soort kaas, en iets van vlees)

maandag: Ik was bezig met mijn kleren te wassen toen de postbode kwam en zei dat er een pakket was toegekomen. Aan de kleur te zien wist ik meteen dat het voor mij was. Dus vlug afgetekend en naar binnen gegaan om het te openen. Eerst het kaartje van mama gelezen, daarna de koeken aan de kant gelegd om te zien welke boeken er waren opgestuurd. Ze zien er goed uit. (ik ben al in 1 beginnen lezen en het leest behoorlijk vlot) Het is ook echt leuk om nog eens te lezen, hier hebben ze amper leesboeken (in SPS wel een boekenwinkel gezien, maar de meeste boeken waren dan nog eens in het Engels. Maar als we nog eens gaan ga ik misschien toch een boek kopen. En dan de kaartjes gevonden die in de boeken verstopt zaten. En ook de naaiwerkjes komen juist op tijd . Ik ben zogoed als klaar met hetgene waar ik nu mee bezig ben, dus dan kan ik met een ander starten.
's Avonds ben ik nog gaan dansen.

Zo dat is het weer voor deze week.

Eline

foto's Copan

Hierbij enkele foto's uit Copan
In een vogelpark in Copan
foto Hotel, e kamer die je boven ziet is waar wij lagen

in de hotelkamer
Alicia, Enrique (Hondurese broer Alicia), ik, Mary (lief Enrique) en Inge (meisje van Antwerpen)

De nationale vogel van Honduras

De grens met Guatimala

De ruïnes staan op de briefjes van 1 lempira

Het voetbalveld

Het amfitheater

Een tempel

Copan

Hola,

Hier ben ik weer met een weekverslagje.

Woensdag: na het internet ben ik geld gaan afhalen voor mijn reis naar Copan. En ’s avonds ben ik nog gaan dansen. De leerkracht had wat gezocht op internet en een typisch belgisch liedje gevonden: Laïs met ’t Smidje. Dus iedereen min of meer die dans aangeleerd.

Donderdag: Vandaag ben ik redelijk vroeg opgestaan, want vandaag vertrek ik naar Copan! Eerst de rest van mijn koffer gemaakt en dan rond 9.30 vertrokken, eerst naar La Ceiba, want daar moest nog het een en ander geregeld worden. En daarna doorgereden tot in El Progresso waar we een pizzahutstop hebben gehouden. En daarna via San Pedro Sula naar Copan. Het was al donker toen we toekwamen, dus na een miniwandeling terug naar de kamer (trouwens de beste kamer van het hotel) om wat filmpjes te bekijken.

Vrijdag: Na het ontbijt met mototaxi naar de ruïnes geweest. Echt superzot, hoe dat ze dat in die tijd voor mekaar hebben gekregen. Alles supermooi en heel veel foto’s genomen. We hadden een Spaanse gids waardoor ik toch niet alles kon verstaan. Na de ruïnes in het centrum van Copan naar een restaurantje geweest. (voor slechts € 5 een kip met frietjes en groentjes gegeten.) Daarna naar Parque des aves, maar dat ging bijna sluiten dus we zijn niet naar binnen geweest. ’s Avonds zijn we naar een cafeetje geweest, viavia, en wat bleek: de eigenaars zijn van België! De anderen wilden een belgisch bier, maar die is dus al eventjes op (Het probleem hier is dat er maar nieuw bier wordt besteld als er in heel Honduras geen bier meer is, en dat je dan dus eventjes moet wachten tegen dat er een nieuwe lading komt).

Zaterdag: Naar Parque des aves, waar er supermooie papegaaien en andere tropische vogels te zien zijn. Er was ook een koffiemachine, dus hebben ik ook eens gezien hoe echte koffie wordt gemaakt. Eenmaal terug in Copan zijn we de souvenierwinkeltjes afgelopen (en ik heb een hangmat gekocht, nu nog plaatsje vinden om het op te hangen) en ’s middags nog eens pizza gegeten (das nu eenmaal nie zo duur en iedereen lust dat). ’s Avonds opnieuw naar het Belgisch café geweest en toen het sloot nog eventjes naar een soort van disco.

Zondag: Veel te laat uit Copan vertrokken (12.00) en dan nog een tussenstop in SPS omdat de rest naar het winkelcentrum wilde. Dus na 4 uur uit SPS vertrokken waardoor we niet meer tot in Tocoa zijn geraakt. Ik ben dus nog een nachtje in La Ceiba blijven slapen. Ik had liever doorgereden, want ik had al de hele dag koorts en hoofdpijn, door de airco in het hotel en de auto. Maar het is verbeterd toen ik in Ceiba was. Dus ’s avonds nog eventjes door het centrum van La Ceiba gereden.

Maandag: ’s morgens uit Ceiba vertrokken en rond de middag dan in Tocoa. De broer van mijn mama kwam me ophalen, want hij is dit weekend toegekomen uit de VS en hij heeft gevraagd of hij de auto mag gebruiken tijdens zijn verblijf hier. Er is momenteel ook een neefje bij ons thuis (blijft voor een week) die in Ceiba woont. Maar de mama werkt heel de vakantie en er is geen papa, dus die zit de hele vakantie alleen thuis. In de namiddag heb ik nog de foto’s (meer dan 600 van Copan) op de computer gezet. En ’s Avonds nog gaan dansen.

Dit is dur mijn reisverslagje, het was echt geweldig. Ik heb me superhard geamuseerd en superveel Nederlands gepraat (wel raar soms) met Enrique (die 6 jaar geleden voor een jaar in België zat met AFS) en met een meisje van Antwerpen (werkt en woont wel in Oostenrijk) die Enrique kent vanuit zijn uitwisselingsjaar.

Eline

verkiezingen

hey allemaal,

hier ben ik weer met een berichtje, een dagje later dan gepland, maar gisteren is het niet meer gelukt door een elektriciteitspanne (voor de verandering)

Dus we beginnen bij vorige week dinsdag. Nadat ik op het internet mijn berichtje had geschreven ben ik nog eventjes gebleven bij mijn tante Ana, ze hadden een nieuwe fitnesstoestel en de ganse familie was hier om eens te kijken (en uit te proberen).

woensdag: 's morgens weer niets speciaals, maar in de namiddag heb ik een soort van grattin gemaakt samen met mijn mama. Er was 's avonds namelijk een verrassingsfeestje voor de oma (papa) want die was jarig. En iedereen zorgde voor iets van eten (wij dus voor de aardappelen). Dus rond 6 uur naar het huis van Ana geweest waar het feestje doorging. Om 7 uur zijn ze dan de grootmoeder gaan oppikken, en ze had echt helemaal niets door (ondanks het lawaai dat de kleine kindjes maakten) totdat ze de deur van de minituin opendeed en er werd gezongen. Na het eten dan met een groot deel van de familie een voetbalmatch gekeken, het was immers de bekerfinale. Een van de ploegen was de favoriete ploeg van mijn broertje en toen ze 1-0 voor kwamen begon die al onrustig te worden (de heenmatch was geeindigd op 1-0 dus er moesten minstens 2 goalen vallen voor er een winnaar was) en toen het 2-0 werd ging mijn broer niet normaal tekeer. Zo een 5 minuten voor tijd zei ik dat ze toch nog moesten opletten want dat het nu nog gevaarlijk zou worden en jawel er kwam veel meer actie in de laatste minuten met af en toe degelijk voetbal. Een paar keer werd er bijna gescoord, maar iedere keer net niet of werd er een verschrikkelijke blunder gemaakt. Er kwam ook een meisje haar cursus kopieëren van chemie en biologie. Ze studeerde natuurwetenschappen, ik heb dus eventjes meegekeken en het was een dikke cursus, maar ik herkende echt superveel. Ik denk dat het niveau wel een gans stuk hoger ligt dan wat ze hier zien in het college, maar volgens mij kan het nooit zo hoog liggen als het niveau bij ons. Toen we gingen vertrekken wilde de grootmoeder bier, dus mijn papa samen met Oscar dat gaan kopen. En dus zijn we ook nog een stuk langer gebleven en toen begon het ook een stuk leuker te worden, de muziek werd aangezet en iedereen wilde nog eens op het fitnesstoestel. Rond 12 uur zijn we dan toch naar huis geweest.

donderdag: Vandaag stond een clausura op het programma. Mijn ouders waren meter en peter van een meisje die het 6e leerjaar had uitgedaan en hier is dat, hoe kan het ook anders, met een feestje. Dus naar het huis van die mensen geweest en echt superlekker eten (die familie is dan ook niet zo groot). En dan ook in een boekje gekeken die je kon sparen met een krant hier. Het ging over de aarde en elk land werd ook afzonderlijk besproken. Ik wilde wel eens weten wat er werd gezegd over België, dus heb dat eens goed bekeken. Slechts een foutje gevonden: de eerste minister is niet aangepast.

vrijdag: ai, ik weet echt niet meer wat ik die dag heb gedaan. Normaal gingen we naar La Ceiba, maar dat is niet doorgegaan omdat er veel was gesloten (vanwege de voorbereidingen van de verkiezingen die zondag werden gehouden). Ik denk dat ik 's avonds ben gaan dansen, maar zelf dat ben ik niet meer zeker.

zaterdag: In de namiddag ben ik gaan helpen in de lavanderia, want ik had geen zin om de ganse dag thuis te zitten. Er was ook een grote discussie, want er was echt veel werk en normaal werken zen dan een beetje de zondagmorgen, maar mijn mama wilde gaan stemmen, dus deze week kon het niet uitgesteld worden. En ze wilde ook naar de kerk, dus moest mijn papa alleen werken (eigenlijk doet hij bijna niets buiten toekijken hoe het meisje in de lavanderia werkt en kijken of de was wel proper is). Ik ben niet meegeweest naar de kerk, ik vind er echt niets aan als het zonder priester is, het trekt echt op niets dan.

zondag: redelijk vroeg opgestaan, want we gingen naar Truchillo. Ookal had AFS gezegd dat ik moest binnen blijven op de dag van de verkiezingen. Ik vond dat de mail veel te laat was verstuurd (woensdag) dus heb ik er mijn voeten aan geveegd en ik denk dat het ook enkel belangrijk was in de grotere steden, in Tocoa zijn er niet de minste problemen. Ik ben zelf meegeweest tot aan het kiesbureau in Truchillo, er was echt zogoed als niemand. De mensen hier zijn niet verplicht om te stemmen, dus velen doen dat niet. En ook veel mensen die dit jaar niet willen omdat ze de achterban van Zelaya zijn en uit protest gaan ze niet gaan stemmen. Daarna zijn we in een restaurant op het strand gaan eten. En heel toevallig kwam Alicia daar toe (op jetski) met haar familie. Deze maand zit er een vrijwilliger van AFS België in het huis van haar familie (De broer van Alicia is 6 jaar geleden naar België gekomen met AFS en de andere jongen die in België zat met AFS leefde in het huis van die vrijwilliger). En wat bleek ze gaan volgende week naar Copan, en ik mag mee!!! Daarna terug naar Tocoa geweest want mijn papa wilde ook gaan stemmen. In Tocoa was er wel iets wat meer volk in het kiesbureau, maar ook niet overdreven veel. (de plaats om te stemmen is ook niet zoals in België met een kieshokje enzo, hier is dat gewoon een grote kartonnen doos die in een hoekje van de ruimte staat en daar moet je dan gaan stemmen.)
Dan eventjes naar de oma (mama) geweest, daar wilden de mensen niet gaan stemmen. Behalve 1 neef die binnenkwam en die zei dat hij TWEE KEER had gestemd. Hij had dus 2 identiteitskaarten (en ze werkten allebei!) dus kon hij 2 keer gaan stemmen. Dus frauderen is hier echt wel heel eenvoudig, ookal hangt het aan de kiesbureaus vol met waarschuwingen dat je niet mag frauderen of dat er een gevangenisstraf op je wacht, maar ik denk dat ze het maar amper nagaan.
's avonds dan een filmpje gekeken (davincicode) in afwachting van de resultaten. Toen de film gedaan was, was al duidelijk wie de winnaar was. De nationalistische partij (blauw) stond voor met meer dan 50 % van de stemmen tegenover de liberale partij (rood) die slechts een 34 % van de stemmen haalde. De andere 3 partijden haalden amper stemmen, elk zo een 3 %.

maandag: 's middags zowat de ganse stad rondgereden met mijn mama, ze moest de cdspeler van de school terugdragen naar de directeur, en dan nog wat producten van oriflame rondrbrengen. Nog net op tijd terug zodanig dat ik kon gaan dansen. En dit keer was het een deftige les, veel gedansd, ik leer wel niet echt veel bij, want het is vooral salsa en daar kan ik de basis wel min of meer van, alleen het draaien lukt me niet. En de andere dansen beginnen ook al goed te lukken. Ik voel me ook een stuk leniger worden, ik kan terug met mijn neus tot aan mijn knie en dat voelt toch goed!

dinsdag: gisteren echt niets gedaan, want mijn ouders waren weg naar La Ceiba omdat mijn mama ziek was en ze wilde een degelijk onderzoek (dat is dus niet mogelijk in Tocoa). Dus ik heb de hele dag samen met de nieuwe meid voor de kindjes gezorgd. Gelukkig wilde het internet min of meer meewerken vandaag. Alé toch het eerste uurtjs, want daarna is de elektriciteit nog maar eens uitgevallen. Waardoor ik mijn berichtje op mijn blog niet kon plaatsen. 's avonds wel naar het gymnasium geweest en ook daar voel ik dat het steeds beter gaat, het lukt me al veel beter om een inspanning te doen in de warmte. Ik zweet wel nog voor dood, maar veel water drinken en af en toe eens pauzeren en dan heb ik geen problemen.

woensdag: Ik ben vandaag voor de eerste keer met de fiets naar het internetcafé gekomen. het is wel redelijk warm om te fietsen en met mijn petje is het een belachelijk zicht om door de straten te gaan, maar het is wel nodig want het weerbericht voor vandaag is 31 graden, zodus. De straten zijn wel redelijk gevaarlijk om door te fietsen dus ik rij echt supervoorzichig. Er zijn hier niet echt verkeersregels, zodus, voor een fietser is dat niet zo goed, maar ik ben er goed en wel geraakt.

Zo dat is het een beetje tot nu toe. Morgen vertrek ik voor 4 dagen naar Copan en hopelijk kan ik daar wat foto's nemen zodat ik die jullie kan meedelen. En dit keer ben ik niet van plan om ziek te worden! Voor de rest ik geniet van de vakantie, en denk toch af en toe aan de mensen die nu bijna gaan beginnen met de examens: allemaal veel succes é!

Eline

al 3 maanden in Honduras

hola,

het is alweer dinsdag, dus tijd om mijn weekje door te geven.

woensdag 18 november: in de morgen heb ik niets te doen, dus hou ik me bezig met mijn naaiwerkje, een beetje helpen in de keuken, ... In de namiddag zijn we naar het huis van een oma (mama) geweest. Daar werden haar voeten aan een grondige schoonmaak onderworpen. Geen idee wat er allemaal op die voeten werd gesmeerd, maar het duurde echt de ganse middag. Het is hier echt belangrijk om je voeten supergoed te verzorgen, want met al het stof in de straten zijn je voeten meteen vuil (ook omdat ze hier veel meer op hun blote voeten lopen). En nagels lakken is hier een echte kunst: eerst 1 kleur, en dan een tekening met een andere kleur van nagellak. En de tekeningen kunnen van eenvoudige strepen tot ingewikkelde palmbomen variëren. Gelukkig net op tijd gedaan, zodat ik nog kon gaan dansen. Dus mijn avond gevuld met dansen.

donderdag: idem morgen als gisteren. In de namiddag naar het huis van de andere oma (papa) geweest omdat er een nichtje in het ziekenhuis had gelegen. Er was echt veel volk, ik denk dat het hier de gewoonte is om supervaak naar je ouders te gaan, zeker nu het vakantie is. Om 4 uur zijn we vertrokken, zodat ik nog naar het gymnasium kon. In de avond nog meegeweest met mijn mama naar de kerkgroep. Eerst weer de dingen zoals elke week (zingen, een stuk uit de bijbel lezen en analiseren, wat nieuwtjes vertellen: vandaag werd er verteld dat er een meisje van 15 NOOIT naar de kerk ging en niet geloofde in God, een echte ramp hier. Er werd gezegd dat het onze taak is om deze mensen te zoeken en hun het woord van God te vertellen. ik dacht echt in mezelf, je moest eens weten hoe het in België is). Maar daarna was er dus iemand van de groep jarig, dus jawel, cake, pastellito's, frisdrank (dit keer 7up) in een fles van 3 liter (ja die worden hier zo groot verkocht), en omdat de jarige (86 jaar) van niets wist had zij ook nog voor een soort zoet brood gezorgd en nog meer frisdrank, maar dat heb ik dus overgeslaan, alé tis te zeggen, ik heb het meegenomen naar huis.

vrijdag: Heel de dag niet echt iets te doen, dus me weer beziggehouden met vanalles. Gelukkig was er een verjaardagsfeestje van een tante waar ik kon naar uitkijken. Dus 's avonds een verjaardagsfeestje, maar het stelde niet zoveel voor. Het eten was niet zo lekker en er was echt heel weinig cake voor veel mensen. Ook de muziek was heel de tijd dezelfde (omdat er momenteel 1 liedje is die hier echt veel wordt gedraaid (ik ben het al beu gehoord)). Daarna nog naar de andere oma geweest en daar hadden ze in de middag een biscuit gemaakt, dus toch nog iets zoets gegeten.

zaterdag: weer een behoorlijk saaie morgen en middag. Ik weet me wel bezig te houden, maar ik wil echt eens weg gaan ofzo (alleen, maar dat mag dus niet). Normaal gezien zou ik 's avonds naar de disco gaan met enkele familieleden. (daar had ik echt naar uitgekeken) Maar het is afgezegd op het laatste moment. Dan zijn we maar naar het ''winkelcentrum'' geweest.

zondag: In de namiddag was er weer een verjaardagsfeestje. Dit keer van een neefje die 2 jaar werd. Daarna nog naar de meter en peter van mijn broertjes geweest. Dat is een koppel die op dezelfde dag als mijn mama en papa hier zijn getrouwd. Maar ik heb me er dood verveeld, er was niemand van mijn leeftijd, en de ouders deden een onderonsje waar ik niet bijhoorde te zijn.

maandag: In de middag opnieuw naar het winkelcentrum geweest, om een koffie te drinken. Ik begin het gewoon te worden, maar ik denk dat ik er nooit van zal houden. Maar hier wordt er echt veel suiker aan toegevoegd, en met veel slagroom. 's Avonds eventjes mijn mails gechecked, er zat een tussen van AFS ivm de verkiezingen. Allemaal dingen die ik niet mag doen in aanloop naar, tijdens en na de verkiezingen. Het komt er min of meer op neer dat ik het huis niet alleen mag verlaten.

Zo dat is het weer voor deze week.

Nog een weetje, we hebben een puppy thuis (7 weken ondertussen). Ik vind dat het diertje behoorlijk wordt verwaarloosd, maar het is hier dus normaal om je amper iets van het diertje aan te trekken. De eerste dagen is het dan ook 2 keer weg gelopen (zat maar 2 huizen verder) en sindsdien zit het altijd aan een leiband. Het kan dus maar in een cirkel van +- 2 meter lopen, echt zielig. Het huilt ook superveel 's nachts waardoor ik maar amper kan slapen. Ik denk ook dat ze niet zo goed weten wat ze moeten doen om een hondje degelijk ''op te voeden''. Een hond is hier enkel belangrijk om te waken.

Eline

zot verjaardagsfeestje

hola,

hier ben ik weer zodat jullie allemaal weten wat ik de laatste dagen heb gedaan.

zaterdag: overdag redelijk rustig, maar om 4.30 was er een verjaardagsfeestje van een zoon (11 jaar) van een neef van mijn papa (ja, als er een verjaardag is wordt er echt veel familie uitgenodigd, en hoe rijker de familie, hoe verder dit gaat (alé die indruk heb ik toch)). Ze gingen de lavanderia vandaag dus wat vroeger sluiten. Er was alleen een klein probleempje, er was ook nog een ander feestje (soort babyborrel, maar de baby was nog niet geboren) dat begon om 7 uur. Dit was een verrassingsfeestje (de mama wist van niets) en iedereen moest voor iets zorgen (cake, frisdrank, vlees, tortilla's, ...). Wij moesten dus zorgen voor de groentjes; maar mijn mama was dat volledig vergeten, dus om 5.30 komt ze binnen met al de tomaten, paprika's en de uien. Ze geeft mij de opdracht om alles superfijn te snijden, want mijn broertjes hadden zich nog niet gedouched (en mijn kleinste broer kan dat nog niet echt alleen). Dus al de tomaten gesneden (met een mes dat op niet veel trok, veel te bot, dus dan hebben ze het hier geslepen aan een soort steen en daarna was het toch een beetje beter), ook met de paprika's heb ik een beetje geholpen, maar dat moest echt superfijn en ik was het ook al een beetje beu na al die tomaten, dus het was niet echt zo goed. Gelukkig waren mijn broertjes gedouched tegen dat de uien aan de beurt waren, zodat mijn mama kon overnemen en ik die niet moest snijden.
Dus toen iedereen eindelijk klaar eerst de groenten gaan afzetten in het huis waar dat feest zou doorgaan, en dan naar het verjaardagsfeestje. Eerste probleem was de auto kwijtraken. Het feestje was boven op een berg, maar de weg ernaartoe trekt echt op niets (het is behoorlijk steil, helemaal niet effen, en het ligt vol met stenen die uitsteken. Daarenboven is het ook nog eens behoorlijk smal en waren er al enkelen die hun auto op de weg hadden achtergelaten waardoor je echt maar amper kon passeren). Uiteindelijk toch bovengeraakt met de auto en het zag ernaaruit dat er gigantisch veel volk was. Het huis zag er ook niet klein uit (2 verdiepingen, en dat is hier een luxe). Er waren dus poortwachters die controleerden of je wel was uitgenodigd enzo. De tuin was gigantisch en echt supermooi aangelegd. Toen wij toekwamen was er juist iemand een ganse preek aan het geven. Ik verstond niet alles, maar het woord "dios" is volgens mij het het woord dat het meest is voorgekomen in alles wat ze zei (maw. het was weer een godspreek). Daarna was er vuurwerk, gevolgd door een stuntman die in een metalen bol met een motorfiets reed. Dan was er ook nog een clown (voor de kleinere kindjes) die allerlei cadeautjes uitdeelde aan kindjes een spelletje wonnen (mijn kleinste broertje bleef bij de laatste 4 over bij een danswedstrijd, dus hij kreeg een cadeautje). Dan superlekker gegeten, echt luxueus voor een verjaardagsfeestje en zeker als er zoveel gasten zijn. Dan nog een piñata kapotslaan (dat gebeurt hier ook zowat elk kinderfeestje), het verliep redelijk hectisch want er waren echt gigantisch veel kindjes. Daarna zijn we doorgegaan (dus de cake gemist, jammer want er waren 3 gigantische cakes die er echt heerlijk uitzagen) naar die babyborrel. Het feestje daar liep al zowat op zijn einde, maar gelukkig hadden ze daar wel cake (heerlijke chocoladecake met een soort van slagroom), dus een groot stuk geteten. We zijn maar 20 minuten daargebleven, want jawel er was nog iemand anders jarig in de familie en dus moesten we ook daar nog naartoe. Ik zat wel al zogoed als vol en toen ze rondkwamen met eten wil ik dat eigenlijk weigeren, maar dat hoort dus niet hier. Ik heb er wel niets van gegeten, we hebben het dus meegenomen naar huis (nog iets dat hier dus normaal is. als je niet alles wilt eten neem je het gewoon mee naar huis en eet je het de volgende dag op). De cake waarmee ze rondkwamen heb ik wel een klein stukje van gegeten, maar ik vond het niet zo lekker. Hier waren ook veel meer jongeren, dus er was ook muziek en dan wordt er natuurlijk gedanst. Ze hebben me dus weer iets proberen aanleren (bachata, of iets in die aard. Da's echt supersimpel), bij veel andere dansen moest ik wel passen (merengue enzo) want die doen daar echt van die supermoeilijke passen bij (en das iets boven mijn niveau). Die begrijpen trouwens echt niet dat ik al die dansen niet kan, en ze vragen iedere keer wat er dan wordt gedanst in België. Geen idee wat ik daar op moet antwoorden (bij ons wordt er niet bebaald veel per 2 gedanst). Rond 12.30 is er dan toch besloten om naar huis te gaan, want mijn broertjes werden behoorlijk moe.

zondag: veel te vroeg wakker, want mijn broertjes maakten veel te veel lawaai en de TV stond op. Maar de hele dag echt niets gedaan want omdat de lavanderia gisteren vroeger gesloten werd was er nog superveel werk (ook omdat er de zaterdag gigantisch veel klanten waren die echt met veel kleren langskwamen) en dat moest vandaag gedaan worden, want alles moest de maandagmorgen klaar zijn. Om 8 uur 's avonds een halfuurtje buiten het huis geweest om een nieuwe insectenspray te kopen, want in mijn kamer zat het weer vol van de mieren en nu ook muggen, met dat het de laatste dagen zoveel geregend had.

maandag: overdag weer redelijk rustig, de auto was binnen in de garage voor een groot onderhoud, dus we konden niet weg. Om 6 uur wel gaan dansen voor een uurtje. En daarna zijn we naar het huis van de mama van mijn mama geweest (zijzelf was er niet, maar wel de kinderen van de zus van mijn mama) en hebben we pizza gemaakt. Niet te geloven, mijn eerste pizza in al de tijd dat ik hier ben. En het was verdomd lekker (heb 4 grote stukken gegeten, eerste 2,5 echt voor de honger, want het was al 8.30 en ik had gesport en nog niets gegeten, en de rest gegeten omdat ik er gewoon ongelooflijk veel zin in had).

zo dat zijn mijn laatste dagen,

op dit moment is het weer eens aan het regenen (hopelijk houdt het rond 4 uur op zodat ik naar het gymnasium kan),

Eline

laatste week (zonder ziekenhuis)

Hola,

Hier ben ik weer met een verslagje. Ik ga de ziekenhuishistorie wel niet nog eens herhalen, daarvoor moet je dat bericht maar appart lezen.

Zondag 1 november: niet echt veel gedaan, want het heeft veel geregend vandaag. In de namiddag wel eventjes naar het kerkhof geweest (het is namelijk allerheiligen) en bloemen bij de graven van familieleden neergelegd. Daarna nog eventjes naar beide oma’s geweest.

2/11 tot 6/11: lees de ziekenhuishistorie

7/11: lang uitgeslapen, er stond niet echt veel gepland vandaag. Ik ben mijn medicatie gaan kopen (antibiotica en vitamines) maar ik had niet genoeg geld bij. Maar hier is dat niet echt een probleem: je koopt gewoon een gedeelte van je medicatie. Ik heb dus al mijn vitamines kunnen kopen (die kostten niet zo veel) en 3 pilletjes antibiotica (waren iets duurder uitgevallen dan verwacht). Zeer vreemd, maar het is hier normaal dat je echt precies de dosis krijgt dat je nodig hebt. Als je 10 pilletjes nodig hebt en in het doosje zitten er 18 pilletjes, gaat de apotheker 10 pilletjes uit het doosje halen en in een zakje steken. Je krijgt ook je voorschrift terug mee naar huis, want daar staat de dosis op (maar vaak kun je dat dus maar half lezen, zeker als de dokter nog eens wat afkortingen gebruikt).
Daarna zijn we nog naar een bijeenkomst geweest bij iemand van de familie net buiten Tocoa. Deze bijeenkomst was er omdat er een jaar geleden iemand zou overleden zijn, en het is hier een gewoonte om na een jaar nog eens samen te komen en te bidden. Het vreemde was wel dat er eigenlijk enkel vrouwen binnen in het huis zaten. De kinderen die speelden liever en de mannen, die zaten in een huis verderop. Daarna kregen we natuurlijk iets te eten. (Ik ben de overvloed aan eten al een beetje gewend, al sla ik het vaak over of laat meer dan de helft liggen). We kregen ook een zakje met overheerlijke broodjes (er zat echt vanalles tussen; koekjes, melkbrood, ...).

8/11: In de namiddag zijn we naar een andere rivier geweest net buiten Tocoa, waar ook een heel deel van mijn papa’s familie woont, om er te gaan zwemmen. Het water in deze rivier is een stuk helderder dan de rivier die door Tocoa stroomt, en er is ook niet zoveel volk. Ik vind het hier een stuk beter dan in de andere rivier, ook is het leuker omdat er een heel deel van de familie is. Enkel 1 iets dat ik niet begrijp: de kinderen hier kunnen echt niet zwemmen, het wordt hun goed nooit aangeleerd, ze leren het op zichzelf, dus eigenlijk is dat enkel ‘’hoe hou ik mezelf boven water’’. Ik vind dat echt gevaarlijk, want een groot stuk van de rivier is zelf te diep voor mij om te kunnen staan, en kindjes van 8 die doen soms eens domme dingen (of de stroom zorgt voor een beetje afdrijving). Gelukkig kijken de ouders in mijn familie echt goed naar hun kindjes, maar er zijn dus al ongelukken gebeurd met kindjes van andere families.
Daarna zijn we met de ganse familie naar het huis van een tante gaan eten: BBQ, kip en een soort biefstuk. En ook tortilla’s en een mix van enkele groentjes (echt lekker). Helaas begon het hard te regenen en koelde het daarom redelijk wat af. (Best dat er een rieten dak was waar we met zijn allen onder konden, het is een beetje te vergelijken met een veranda maar dan zonder glas.

9/11: het heeft vandaag heel veel geregend, al de straten stonden zowat onder water. Dus ik ben vandaag niet naar de dansschool kunnen gaan, want met mijn fietsje is dat een beetje gevaarlijk als je niet ziet waar je fietst (al de stenen enzo in de straten) en ik zou ook al doorweekt aankomen. Dus dat is niet echt een goed idee met dat ik nog maar ziek ben geweest.

10/11: Ook vandaag is het redelijk grijs weer met geregeld een stevige bui. In de namiddag naar de dokter geweest om de draadjes, die nog steeds in mijn hoofd zaten, te laten verwijderen. Eigenlijk heeft de dokter niets gedaan, enkel de verpleegster (die lopen ook bij elke dokter rond) aan het werk gezet en de rekening opgemaakt. Gelukkig kon ik vandaag wel naar het gymnasium, maar het lukte me niet om goed te trainen. Volgens mij is dat het effect van de antibiotica en ook mijn arm die nog een beetje blauw staat werkt daar niet echt aan mee. Dus tijdens de aerobic niet elke oefening kunnen doen. ’s Avonds alleen thuis met mijn broertjes want mijn ouders gingen een zieke gaan bezoeken met de groep van ouders.

11/11: Het heeft zowat de hele nacht geregend, ik ben er dus ook van wakker geworden ’s morgens. En ook de elektriciteit heeft het begeven. Rond 10 uur is dat wel opgelost geraakt, maar de regen heeft echt de hele dag geduurd (als ik zeg dat het een uurje niet geregend heeft zal het al veel zijn) en het kletterd hier ook zo hard op de daken (golfplaten) dus vanaf dat het een beetje spettert, hoor je dat echt goed. En ook het water was vandaag afgesloten, want de regen van de afgelopen dagen heeft ervoor gezorgd dat al de kleideeltje is een de rivier zich volledig met het water hebben gemengd, dus het is echt supervuil.
Er was voor het eerst ook een probleem met het water in de lavanderia, door de overvloedige regen was het water in de tank gaan stijgen (de grond had zijn water afgegeven) met als gevolg dat al de vuiligheid ook was meegestegen en de was niet wit maar bruin uit de wasmachine kwam (was ik eventjes blij dat het niet mijn kleren waren). Gelukkig wilde mijn mama mij vandaag wel voeren naar de dansschool (met de fiets was echt niet mogelijk door het weer). Er was wel echt niet veel volk: ik en nog een andere persoon die ook nieuw was. Dat kwam wel goed uit, want nu konden we veel “nieuwe” passen leren. Voor mij is dat redelijk eenvoudig, dus ik denk dat ik na 3 maanden al de dingen die de leerkracht aanleert ga kunnen (de meeste lessen lijken redelijk goed op elkaar, en in plaats van 1 les te oefenen op salsa en een andere les op tango. Nee, al de dansen worden 1 liedje lang ingeoefend. Zo geraak je ook niet echt vooruit denk ik).

12/11: Ook vandaag was het water nog afgesloten, al was het regenen wel al heel wat geminderd. In de namiddag ben ik weer naar het gymnasium geweest, en deze keer was er echt zot veel volk (het is vakantie). De aerobic is wel een stuk later begonnen dan normaal (de leerkracht moest zijn kindje naar huis brengen, die zei dat het 3 minuten duurde, maar dan weet je dat je minstens een kwartier mag wachten. Er was ook nog een brand in een winkel verderop waardoor je ook nog eens moeilijk kon passeren) waardoor ik niet de hele aerobic heb kunnen uitdoen. Ook deze avond weer alleen met de kindjes, want mijn ouders gingen naar de kerkgroep (ik niet omdat ik nog moest eten, en mijn broertjes omdat die geen zin hadden).

13/11: Ik ben deze morgen vroeg wakker geworden (8 uur) en heb dan maar besloten om naar het gymnasium te gaan rond 9 uur; er was echt niemand anders. Het water in huis is nog steeds afgesloten, waardoor het water om te douchen ook begint te minderen.

Zo dat is het zowat voor de laatste dagen.

Nog een weetje: ik kijk de laatste dagen een stuk minder televisie, het naaiwerkje die mama mij opstuurde begint aardig op te schieten. Als ik verder doe zoals ik nu bezig ben denk ik dat het binnen 2 weekjes af is. En ook de koekjes zijn al wat opgeschoven, ookal probeer ik daar toch een beetje zuinig op te zijn.

Adios,

Eline

ziekenhuis :(

Hola allemaal,

Hier ben ik weer, maar niet met een superleuk mayaverhaal.
In de plaats daarvan kom ik met een stomme ziekenhuishistorie.

Maandag ben ik dus (na mijn halve dag school) met de bus naar La Ceiba geweest. Om daar een nacht te blijven slapen bij de familie van Alicia. Dus ook eventjes door de stad gereden, en jawel dat is tenminste een stad; er zijn universiteiten die min of meer op een school lijken (de gebouwen zijn redelijk modern, maar voor een universiteit is het echt klein) er is een winkelcentrum dat je een winkelcentrum mag noemen, er is ook een cinema, maar daar zijn we niet naar binnen geweest. De volgende morgen om 5.30 op (voor mij valt dat nog mee, want als ik school heb mag ik maar een halfuurtje langer slapen) om de bus te nemen naar San Pedro Sula. (Ik heb wel een klein beetje koorts, 38*, dus een dafalgan tegen mijn hoofdpijn kan ik wel gebruiken.) We zijn al redelijk vroeg in San Pedro Sula (9.45) dus hebben we heel wat tijd om in het winkelcentrum daar rond te lopen, mijn mond valt bijna open, ik begrijp echt niet waarom ze NIETS gelijkaardigs in Tocoa hebben. Geleidelijk aan komen alle studenten van AFS toe en de landengroepjes worden weer gevormd. Ikzelf heb wel zolang mogelijk geprobeerd om niet naar de belgische mensen gaan omdat ik vind dat ik ook met de mensen van de andere landen moet praten. En de belgen gingen ook zo afgezonderd gaan zitten. Maar op het moment dat al de Italianen toekomen heb ik toch wijselijk besloten om me te verzetten, want ik verstond niets meer van de gesprekken (die werden nu vooral in het Italiaans gevoerd en niet meer in de mengeling van Spaans en Engels). Ik hoor dat er al een meisje van België na een maand is teruggekeerd naar België en nog enkele andere mensen ook (1 meisje met depressies omdat ze wilde veranderen van gezin maar de familie zei dat dat niet kon, een jongen van Italië, waarvan de belgen al op voorhand hadden voorspeld dat die niet een gans jaar hier zou overleven, die naar huis is gestuurd omdat hij niet deugde op school. Volgens wat ik heb gehoord zat hij op een superkatholieke school en lachte hij met de gebeden enzo en dat zijn dingen dat je hier beter niet doet. En ik denk dat er nog 1 of 2 anderen al zijn vertrokken, maar geen idee waarom.)

Ik krijg het superkoud in het winkelcentrum, supervreemd want iedereen zit er in zijn T-shirt en ik haal dus mijn trui boven. Mijn maag krijgt ook rare neigingen, ik denk dat het van de honger is. Dus op het moment dat ook de bus vanuit Tegucigalpa toekomt besluit ik om ook een pizza te kopen, dat heb ik nog niet gegeten sinds ik hier ben en ik heb zo verschrikkelijk veel zin in pizzahutpizza. Dus ik in de rij gaan staan. Op het moment dat het mijn beurt is wordt de kassierster onwel en ik wordt ook draaierig op min of meer hetzelfde moment, maar heb dat wel vaker, volgens mij is het van de extreme honger. Wat er later gebeurt is weet ik niet, ik ben eventjes bijgekomen in het winkelcentrum en zag dat mijn hand vol bloed ging vanop mijn hoofd, mijn geld had ik ook niet meer vast en ik weet dat ze uitlegden dat ik naar een ziekenhuis moest, maar voor de rest weet ik helemaal niets meer. Ik weet niet hoe ik in het ziekenhuis ben geraakt, echt vreemd.

In het ziekenhuis kom ik bij op het moment dat de dokter mijn hoofd aan het naaien is, alé de verdoving inspuit om mijn hoofd te naaien. Ik voel me enorm zwak en heb verschrikkelijke hoofdpijn. Er wordt gezegd dat ik superhard met mijn hoofd op de grond ben gevallen. Omdat de dokter denkt dat ik dengue heb moet ik dus in het ziekenhuis bloed laten nemen en laten onderzoeken. Wat blijkt, ik heb dus dengue, daar gaat mijn reisje naar Copan. Ik moet dus zeker nog 2 dagen in het ziekenhuis blijven.

Ik krijg helemaal niets te eten de eerste dag (omdat ik zodanig ziek ben, wat wil zeggen dat ik enkel in de ochtend een klein beetje cornflakes heb gegeten, ik rammel van de honger) 's Avonds komt er nog een vrijwilliger van AFS maar ik ben zo zwak dat ik niet veel kon praten en ik herinner me er ook niet zodanig veel van. Ze geeft me wel enkele nummers van AFS die ik kan bellen. Ik heb ook een fantastische naald in mijn (rechter)arm zitten, ik mag mijn arm niet bewegen en moet zo slapen. Dat gaat natuurlijk maar half, en het doet verschrikkelijk veel pijn, eerlijk gezegd denk ik dat ze een beetje verkeerd geprikt hebben want heel mijn biceps staan superhard en doen abnormaal veel pijn. Dus op het moment dat de verpleegster komt alles eens te checken (rond 4.30 's nachts) zeg ik dat ik zot veel pijn heb. Gelukkig begrijpt ze me en besluit ze om me voor enkele uren te verlossen van mijn bakster. Maar ik kan mijn rechterarm dus niet meer plooien of strekken, want dat doet veel te veel pijn.

In de morgen mag ik weer niets eten, want er staan een heleboel onderzoeken geplant. Een röntgenfoto van mijn hoofd (de dag ervoor ook een van mijn longen, hart, ribben, echt wat een oud geval is dat, ik was zelf een beetje bang dat ze niet de juiste hoeveelheid stralen zouden doorsturen enzo want volgens mij moest dat allemaal worden ingesteld), een echografie (echt vreemd, ik dacht dat ze dat enkel gebruikten als je zwanger was, niet dus, dat was ook zo raar, denk dat ze slechts 1 minuut hebben gekeken en die dokter duwde superhard met dat toestel enzo), dan ook naar een ander ziekenhuis geweest om een hersenscan te laten uitvoeren, dat toestel was echt wel supermodern. Ik heb daar driekwartier, in mijn fantastisch ziekenhuisschort, moeten wachten op een scan die dus 2 minuten duurt.

Voor de rest van de dag helemaal alleen in mijn kamer :( Gelukkig wel eten (soep die nergens op trok) gekregen vanaf dat al de testen afgelopen waren. En dan komen ze plots binnen met de telefoon van het ziekenhuis en zeggen dat mijn ouders bellen, ik denk natuurlijk dat het mijn ouders van hier zijn, dus ik in het Spaans. Maar nee het zijn mama en papa, die bellen vanuit Nederland. Dus dat wil zeggen dat de berichtgeving toch nog min of meer in orde is.
De hele dag geslapen en een beetje TV gekeken. Hier in SPS heb je echt veel zenders dan in Tocoa (hier heb je zelf een Duitse, een Chinese en een Arabische zender, Nederlandstalig heb ik helaas niet gevonden, maar CNN is hier tenminste ook in het Engels en ze hebben hier MTV en zoveel meer engelstalige Amerikaanse zenders. Wat dus een stuk beter is dan die Spaans ingesproken brolzenders van Tocoa). 's Avonds krijg ik dus weer dezelfde slechte soep te krijgen (het is eigenlijk gewoon een mengelmoes met allerlei groenten: wortelen (lekker), aardappelen (hoort niet in een soep, maar cava), en dan nog enkele andere groenten waarvan ik de naam niet ken en 1 soort dat ik echt helemaal niet lust. er zit ook een klein beetje spaghetti in en voor de rest is alles waer/bouillon want die groenten zijn dus gewoon gekookt, en helemaal niet gemixt ofzo). Ik voel me gelukkig al een heel stuk beter, eigenlijk hoop ik dat ik morgen al naar huis mag.

De volgende dag krijg ik te horen dat ik ook nog salmonella heb, het kan er ook nog wel bij. Ik mag dus nog niet naar huis, en zal dus nog wat antibiotica moeten slikken (Ik weet niet hoeveel antibiotica ik hier al heb gekregen, maar het zal wel redelijk veel zijn volgens mij). Volgens mij houden ze me ook nog een dag langer in het ziekenhuis juist voor het geld, gelukkig moet ikzelf niets betalen. En de bakster wordt vandaag ook eingelijk verwijderd, nu kan ik me eingelijk draaien in mijn bed zonder te moeten zoeken hoe ik dat moet doen. Ik wordt ook verlegd naar een kamer een verdieping hoger, het nadeel is wel dat ik daar helemaal alleen lig en dat er dus amper een verpleegster langs komt, wat ik superonverantwoord vind, maarja, en de TV is in deze kamer ook nog eens geruïneerd, alé er is iets mis met de kabel. Dus ik kan echt niets doen, want het enige ''tijdschrift'' dat ze hebben is een stuk uit de bijbel, en daar heb ik nu echt geen behoefte aan. De verpleegsters komen nu ook iedere keer binnen en zeggen dat ik god dankbaar mag zijn dat ik zo snel terug genezen ben, denk ik in mezelf, ik bepaal zelf wel wie ik bedank voor mijn gezondheid, en dat zal in de eerste plaats de wetenschap zijn en zeker niet God. Er is ook een verpleegster die me een stuk uit de bijbel wil laten lezen, maar dat heb ik toch mooi afgewezen, ze denkt nu wel dat ik niet in God geloof, maar die begrijpen gewoon niet dat dat in België helemaal niet normaal is.

Ondertussen gaat het al een stukje beter met mijn rechterarm, het staat wel nog behoorlijk blauw, maar met mijn flexiumgel, die ik daar toch eventjes heb boven gehaald gaat het nu een stuk beter. Er is ook nog een koppel langsgekomen die ik helemaal niet kende, maar blijkbaar hebben die me dus van het winkelcentrum naar het ziekenhuis gebracht. Ik ben dus met een auto naar het ziekenhuis gebracht, dat weet ik dan ook al weer. 's Avonds laat wordt ik dan opnieuw terug verlegd naar de kamer waar ik eerst lag, zodanig dat ik niet helemaal alleen boven lig.

De vrijdag mag ik dan eingelijk terug naar huis, maar AFS laat maar niets van zich weten, dus ik weet niet naar waar ik moet en hoe ik naar Tocoa terug moet keren. Dus ik naar AFS Emergencia bellen, en eerst neemt er niemand op (dat is dus wel een noodnummer!!!) Gelukkig belt ze 10 minuten later zelf terug. Maar zij weet dus ook niet wat ik precies moet doen, ze gaat wat rondbellen. zo ongeveer anderhalf uur later belt ze terug om te zeggen dat ik mee moet met een mama van een andere AFS student. Dus als die mama komt gaan we eerst naar haar huis, man wat een chic geval. De auto heeft ook gordels die automatisch sluiten, echt niet normaal rijke familie (de vader komt ook blijkbaar van nederland en dat is ook wel een beetje te zien aan het interieur, klompen in de vitrinekast). Na 10 minuten wordt er wel gebeld dat de bus is toegekomen in het winkelcentrum en dat ik daar ook naartoe moet gaan. Ik krijg nog het adres en een gsmnummer voor als ik eens naar SPS wil gaan voor een weekend. (ga ik echt wel doen, want ik ben Tocoa zo kotsbeu, er is helemaal niets te doen)

Zo voor dat is zowat mijn historie, ik ben al bij al dan nog gemakkelijk thuis geraakt (het was wel 8.30 's avonds, maar voor de rest geen problemen)

Ik ben dus van plan om een ander keertje naar Copan te gaan, ik probeer te regelen met AFS dat dat geen onafhankelijke reis is, dat zou moeten lukken als ik niet te lang naar daar ga.

Nu moet ik dus enkel nog wat antibiotica slikken, maar ik buiten de draadjes die nog steeds in mijn hoofd zitten is alles in orde. (Is er iemand die weet hoelang die draadjes normal gezien zouden moeten blijven zitten, want ik wil er zo snel mogelijk vanaf, ik ga het maandag in een ziekenhuis hier gaan vragen.)

En mama je pakket zou eindelijk zijn toegekomen, maar vandaag is het zaterdag, en de mevrouw in de post zegt dat ze ziek is, dus dat het vandaag niet gaat, maandag ga ik dus eens gaan kijken.

Hopelijk allemaal veel genoten van jullie vakantie (en wat leukers meegemaakt dan mij)
Tot binnenkort,

Eline

fotos

Ik probeer dus nog een keer om enkele fotos hier te plaatsen.


Een foto van op mijn verjaardag

mijn familie op de dag avond dat Honduras zich wist te plaatsen voor het WK

de zonsondergang in Truchillo afgelopen zondag

en ik zeg nog vlug eventjes hoe de laatste dagen zijn verlopen, want ik ben dus weg dinsdag.

dinsdag: voor de lagere school was het de laatste schooldag, dus een feest in al de klassen (het collegio had examens). Omdat ik al gedaan had met mijn examens ben ik dus gaan kijken hoe het werd gevier. Het was idem als het feestje op dia del niño: met veel eten en muziek. In de namiddag ben ik enkele sportbroeken gaan kopen, want hier wordt eigenlijk enkel gesport met lange broeken. en om te dansen is dat ook iets beter. Ik heb ook een pasfoto laten nemen omdat ik dat dus nodig heb voor mijn afspaspoort (en ook enkele fotos laten afdrukken om uit te testen hoe da hier werkt, is idem als in België). In de avond een zieke tante gaan bezoeken, die woont in een huis die echt nie normaal groot was voor een hondurees huis. Het is ongeveer evengroot als een gemiddeld huis in België, het heeft dus ook nog een bovenverdieping. En alles is er supernieuw (tv, vloer, zetels, ...)

woensdag: school stelde niets voor, ik ben om 9 uur al naar huis geweest. In de namiddag was de diploma-uitreiking van mijn kleinste broertje. Hier krijg je dus ook een diploma als je de kleuterschool hebt volbracht. In de avond ben ik naar de dansschool geweest. Een beetje vanalles gedanst (tango, salsa, samba, ...). Ik kan er eigenlijk echt niets van, dus hopelijk heb ik de basis toch min of meer onder de knie tegen dat ik terug kom in België.

donderdag: opnieuw niets te doen in school. In de namiddag heb ik dus gebeld met AFS om te vragen of ik niet al maandag naar San Pedro Sula mag gaan, omdat ik hier anders al supervroeg (5 uur in de ochtend) een bus moet nemen dinsdag. Het antwoord was dus nee, ik ga dus heeeeeeeel vroeg moeten opstaan dinsdag, en heel de dag op de bus zitten. Daarna ben ik nog naar het gymnasium geweest. Eerst redelijk goed getraind op de toestellen, en dan nog voor het eerst de volledige aerobic meegedaan. Het is echt nog leuk om te doen, buiten dat ik de jongste ben en de rest vaak een extreem slechte conditie hebben, waardoor ze na 1 oefening al niet meer kunnen. Dan vlug gedouched want het is donderdag en dan is er een bijeenkomst van de kerkgroep. Eigenlijk valt dat nog goed mee, ik begrijp er niet alles van en het zingen vind ik verschrikkelijk. Maar de sfeer is er wel in orde.

vrijdag: de andere klassen hebben allemaal examens dus daar kijk ik eventjes bij mee, maar om 9 uur heb ik het zowat gehad en ga ik naar huis. Ik heb mijn kleren gewassen, ik heb echt veel geluk, we hebben hier dus 'wasmachines' in huis, ik prop er al mijn kleren in (enkel wit hou ik appart) dan voeg ik er emmers water uit de pila aan toe en een wat wasproduct. en laat ik het zo'n 10 minuten draaien. Dan het water laten weglopen en nieuw water toevoegen en dan nog 3tal minuten laten draaien om het schuim uit mijn kleren te krijgen. savonds was er een feestje van iemand van mijn school, om het einde van het schooljaar te vieren. Ze hebben geprobeerd om me te leren dansen zoals ze dat hier doen (zie foto), maar het lukt me niet echt. Ik vind er vaak ook niets aan, ik zou veel liever een dansen zoals ze bij ons doen, elk op jezelf dansen wordt hier echt nooit gedaan.

Dat is zo een beetje de laatste dagen, tot over een weekje, en hopelijk kan ik jullie en vertellen dat Copan inderdaad supermooi is en jullie allemaal eens naar hier moeten komen om het te bekijken.

Eline

bijna vakantie (2 maanden ver)

Hola todo,

Hier ben ik weer met mijn weekoverzicht.

disnsdag 20/10: Op school een ganse uiteenzetting gekregen van hoe ze hun sociaal werk op papier moeten zetten (meer van wat er allemaal in moet staan). Ik heb dus meegekeken hoe ze dat hier op de pc typen en echt het is een ramp. Er wordt supertraag getypt, naar een volgend blad wordt geenterd en van binnormen hebben ze hier al helemaal niet van gehoord. In de namiddag is het gestopt met regenen dus kon ik naar het gymnasium met de fiets. Eens goed doorgetraind want de temperatuur was nu ideaal. De aerobic was ook superintensief, waarschijnlijk zo een 200tal buikspieroefeningen gedaan (en heb dat de volgende dag dus ook enorm gevoeld). ´savonds kwam de groep van ouders naar ons huis, gelukkig waren er redelijk wat kindjes mee, dus verveeld heb ik me niet. maar lawaai dat die kindjes maken en ze ruimen niets op. Ze zijn vandaag langer gebleven omdat al de kinderen al gedaan hebben met school, dus toen ze eindelijk wegwaren ben ik meteen mijn bed in gekropen met een hoofd die zo goed als op barsten stond van al het geroep van de kindjes.

21/10 (2 maanden ver) : Op school mijn laatste examen gekregen, chemie. Het is supergoed gelukt, maar had er dan ook redelijk veel voor geleerd. (Eigenlijk het enige examen waarvan ik een poging heb gedaan om de theorie te leren). Ik had dus al de namen van de zuren geleerd en al de reactievergelijkingen van de zuren en esters. Toen ik mijn examen af had zei de leerkracht wel dat je dat dus op een blaadje mocht schrijven en dat blaadje gebruiken tijdens het examen. Echt vreemd, maar dat is dus omdat de leerlingen te lui zijn om dat te leren. Na het eten wilde ik mijn kleren wassen, maar de elektriciteit had het nog maar eens begeven, het was dus 3 uur tegen dat de panne hersteld was, en om 4 uur begon het weer te regenen, dus mijn kleren moeten binnenhalen. Dan nog meegeweest met mama naar een heleboel plaatsen (een leerkracht, het kopiecenter,...) De rapporten moeten af en dat verloopt hier behoorlijk hectisch. ´savonds heel eventjes op het internet om nieuwe fotos te plaatsen (op netlog heel gemakkelijk te vinden als je mijn naam intikt).

22/10: Om de verveling tegen te gaan heb ik maar meegedaan met het herexamen van wiskunde. De rest van de klas had dus niets te doen en liep gewoon wat rond. Er was ook nog een herexamen van geschiedenis, en de leerkracht had het slim aangepakt, ze had 4 pakjes met verschillende vragen (voor elke leerling die dus herexamen had 1) en iedereen, buiten ik, moest de klas uit, zo was de kans op spieken veeeeeeeeeeeeeel kleiner, maar geloof me, de antwoorden worden gewoon door de deur gezegd. Dan nog een klasfoto laten maken bij een fotograaf, we zaten echt krap. De foto zal dus worden opgehangen in het ´secretariaat´(zo hebben ze fotos van de klas die 5 jaar geleden is afgestudeerd ook) In de namiddag naar het gymnasium geweest en savonds appelmoes gemaakt, dat kennen ze hier dus niet. En het is in de smaak gevallen (het wordt nu zo goed als elke dag gemaakt, zo savonds bij je tortillas of brood, en zo krijgt mijn klein broertje toch ook iest van vitamines binnen, want hij eet geen komkommer, geen sla en geen tomaat en vaak wil hij de andere groenten die dan speciaal voor hem zijn gekocht niet eten)

23/10: Op school was er een herexamen van Engels, heb dus meegekeken en een paar keer een grote basisfout aangeduid op momenten dat de leerkracht niet aan het opletten was. Het andere herexamen was filosofie (idem systeem als geschiedenis) en bijles van chemie. Er was vandaag ook een voetbaltoernooi in de school, Ik heb dus eens kunnen kijken hoe de meisjes hier spelen, en het trekt opevenveel als in belgie, niets dus. In de namiddag naar een soort secretaresse geweest, die typt dus al de rapporten en diplomas enzo. Van daaruit het centrumpje door naar de lavanderia gewandeld. wel een tussenstop in het ´park´gemaakt en daar een ijsje gekocht (kost hier 80 cent ofzo, en het is wel degelijke kwaliteit). savonds naar de mama van papa geweest, zogoed als de ganse familie was daar, dus fotos van wat neefjes en nichtjes genomen) ook op netlog te vinden).

24/10: lekker lang uitgeslapen, wat naar mijn muziek geluisterd en veel te vroeg mijn middagmaal gekregen (11.30). Had dus de bijna hele middag honger. In de namiddag meegeweest naar de lavanderia, er was superveel werk, de laatste 3 dagen. Ben vandaaruit wat boodschappen gaan doen, want er was echt niets meer om te eten in huis.

25/10: smorgens alleen thuis, dus alles op het gemakjes, mijn kleren wassen, eventjes op de pc, want de temperatuur was niet te hoog. In de namiddag zijn we naar Truchillo geweest. Eerst naar het zwembad, dat is nog redelijk proper, er zijn 3 baden met verschillende diepte, en het is met rivierwater, dus geen zout. Daarna naar de zee, maar ik enkel wat gewandeld op het strand en de jongens die je hier dus wel heel de tijd naroepen keihard genegeerd. We hebben daar dus ook in een restaurant op het strand gegeten. Ik een vis met gebakken bananen en groentjes. buiten dat mijn vis veel te zout was viel het nog redelijk mee (ik vond het vorige week wel iets beter, maar het kon er nog mee door). Toen we thuis kwamen nog mijn kleren geplooid en vroeg gaan slapen, want ook hier word je moe van de zeelucht.

26/10: Buiten de herexamens is er dus niets te doen op school, ik dool dus wat rond daar en praat wat met de leerlingen van andere jaren en met wat leerkrachten. Er is dus een leerkracht die enkele jaren geleden een brugs meisje in de familie had, hij is dus al een keer naar belgie gekomen en heeft brugge al gezien. In de namiddag wilde ik een foto laten nemen, want ik heb een pasfoto nodig voor op mijn afs paspoort. en ook eens gaan kijken of mijn verjaardagspakket van mama en papa niet gewoon op het postkantoor lag, maar dat was dus allebei gesloten. Dan nog eventjes meegeweest naar de lavanderia. en savonds gaan kijken naar de dansschool, heb dus ook een beetje meegedaan. Das echt nog intensief, en het zijn echt verschillende dansen. Waarschijnlijk ga ik dus voortaan ook 3 keer per week gaan dansen. daarna nog naar een bario (soort wijk) net buiten de stad geweest omdat er daar iemand was overleden.

zo dat is het zoon beetje, ik heb nog enkele weetjes:

De herexamens vallen hier dus tijdens school, en het zijn meestal +-4 leerlingen (van de 12) van mijn klas die er moeten aan deelnemen, en meestal zijn het dezelfde bovendien. Je moet hier wel 60 procent halen om te slagen.
Ik heb dus mijn punten gekregegen, echt supergoed: wiskunde 100, Engels 100, chemie 100 (had een fout, maar omdat ik zonder blaadje mijn examen had gemaakt heeft ze het door de vingers gezien), 90 voor bio (eiglijk maar 1 fout want had 1 vraag niet ingevuld) en 80 voor fysica, dat is dus iets minder. Voor geschiedenis en filosofie heb ik geen punten gekregen.
volgende week ga ik naar Copan met AFS dus dinsdag kan ik niet op de pc, het zal met wat vertraging komen.
Voor de rapporten wordt hier echt dubbelwerk gedaan. eerst wordt alles met de hand geschreven en dan wordt het doorgegeven aan iemand die het moet overtypen op de pc. Er wordt ook nog eens net dezelfde puntenlijst overgeschreven in een boek voor op school. (Heb gevraagd waarom dat niet wordt gekopieerd, ze weten het zelf niet, het is een gewoonte) Niet moeilijk dat het dus zo hectisch is voor de leerkrachten hier op het einde van het jaar.

tot de volgende, en geniet van jullie weekje vakantie (voor diegenen die vakantie hebben dan toch, voor de rest jammer, ik heb vanaf volgende week 3 MAANDEN vakantie :))

Eline