mas fotos

autra foto de mi fiesta con la familia.
en el siguiente foto puede ver el puerto marítimo (de mi ciudad).
la siguiente foto tambien soy yo a la playa! pero que frio esta el agua en belgica.
La proxima foto es tambien un foto de las playas en belgica.
Y la ultima es un molino (de antes).

Fotos de belgica!

Aqui algunas fotos de belgica:
la primera es la playa en belgica, cm mira superfeo, tienes el mar, la playa y los apartementos
El segunda foto es un vista de belgica durante un paseo en bici. Es entre vivo y el mar.
El tercer foto soy yo, durante un paseo a holanda.
el siguiente soy yo en mi cuarto. Antes de ir a un restaurante (era dia de la independencia o algo asi)
autra vez soy yo en la siguiente foto. Con mi bici.
Despues mi mama y mi hermano cuando fuimos con la bici a holanda. El regreso en Belgica cerca del mar.
Despues mi fiesta de regreso. algunos primos que estan en la piscina en mi jardin.
Y por fin es mi mama y mi hermana. tambien al mar. Esta vez estamos caminando un rato.

terugvlucht! een avontuurtje om nooit te vergeten met dank aan AFS

HOLA,

Hier het vervolg van mijn terugkeer,
Ik kwam dus toe op de luchthaven en er waren al enkele AFSers aanwezig, dus ik ben daar meteen naartoe gegaan; en dan zag je natuurlijk iedereen met gigantische valiezen. En dan naar de immigratiedienst ofzo, we moesten daar ons visum afgeven, die we dus een maandje hebben gehad en die nog liep tot maart volgend jaar. Maar ja, we mochten het niet houden als aandenken, en dan mijn valiezen gewogen, en het was toch eventjes spannend, een van mijn valiezen woog 51 kilo ipv 50. Hopen dat het voor geen problemen zorgt, En dan de check-in. Schuiven we allemaal mooi aan, en als het aan onze beurt is blijkt er een probleem te zijn. 't Was te denken, omwille dat het vluchtschema op het laatste is veranderd moesten er ook enkele aanpassingen in de computer gebeuren. En juist die aanpassing was niet bij iedereen zo goed uitgevoerd. Slechts 5 van de 9 konden vertrekken, ik zat natuurlijk bij diegene waar het niet van inorde was, en ik legde me er dus bij neer dat ik die dag niet meer zou vertrekken. Maar de andere 3 hebben nog zitten rondrennen op die luchthaven en uiteindelijk, een halfuur voor het vliegtuig zou opstijgen, ging de luchtvaardmaatschappij ons laten meevliegen en alles aanpassen als we elk 500$ betaalden. Gelukkig hebben we dan AFS die dat voor ons moet betalen, en zo zijn we nog juist op tijd het vliegtuig gehaald.

Eenmaal in Panama (na de eerste vlucht, die eerst in Costa Rica was gestopt) moesten we ons uitchecken, en dan opnieuw inchecken. De douane passeren en de bagage ophalen verliep zonder problemen, maar dan opnieuw inchecken. Dat was toch weer eventjes een verhaaltje. Blijkbaar was de aanpassing die ze in Tegucigalpa hadden gemaakt niet helemaal in orde (tuurlijk), dus zaten we daar mooi in Panama. Uiteindelijk zijn we gaan klagen bij Copeca, de luchtvaardmaatschappij waaraan we al dat geld hebben betaald en die de veranderingen in de computer hebben uitgevoerd. En dan zijn we uiteindelijk, met meer dan een uur vertraging, kunnen vertrekken richting Madrid.

Op het vliegtuig kon ik natuurlijk niet echt goed slapen, en doordat het vliegtuig echt vol zat konden we maar 2 zetels inpakken in de middengang. Dus ik lag echt niet goed, met als gevolg dat ik waarschijnlijk 2 à 3 uurtjes heb geslapen gedurende de hele vlucht.

Door de grote vertraging kwamen we een uur later aan dan voorzien in Madrid, maar daar hadden we dus maar anderhalf uur om te veranderen van vlucht, dus nu maar een halfuur. Wat dus onmogelijk is, om door de emense luchthaven te lopen. Gelukkig was er nog een vlucht later op die avond. En heeft Iberia, ons zeer snel tickets voor die vlucht kunnen geven.
Dus nu hadden we wel eventjes tijd om rustig rond te veranderen van gate. Maar natuurlijk wilden we wel eventjes bellen naar België om ze gerust te stellen en te zeggen dat we een 3-tal uurtjes later zullen aankomen dan voorzien. Maar hier had AFS goed zijn werk gedaan, en ze hadden de ouders al verwittigd toen ze zagen dat de vlucht in Panama een uur vertraging had opgelopen bij het opstijgen. Dus ze hadden zicht al aan dit scenario verwacht.

En dan, na een superlange reis, kwamen we aan in België. Eerst nog eventjes wachten op de valiezen. Natuurlijk bleven die van mij het langste weg, maar uiteindelijk kwamen ze toch, allebei, goed aan. En dan nog door de deur naar BELGIE, Het eerste dat ik zag waren wat spandoeken, van de andere, en dan Jeroentje, met zijn ene arm (diegene die niet gebroken was) zat hij te zwaaien. Man die was echt veel gegroeid, en dan zijn gezichtje die er toch lelijk uitzag met dat gat in zijn mond.
En dan nog een verrassing, tante Katrien was er ook, net als Maia die eerst niet zou meekomen, maar door de vertraging in Madrid, toch meekon. Dan Toch een iets positiefs aan al de vliegtuigproblemen :)

Zo dit is mijn avontuur.
Een jaar lang heb ik zogoed als elke week een berichtje geplaatst met al mijn belevenissen. Ik hoop dat iedereen heeft genoten van mijn avonturen. En nu heb ik zoveel materiaal, dat het allemaal mag verzameld worden in een boek. haha => Jeroen dat is een werkje voor jou!
Ik heb uiteraard nooit alles kunnen vertellen en dat zal ook nooit kunnen, want ik kan er blijven over vertellen. Ookal was het op sommige momenten iets wat moelijker (dan denk ik vooral aan mijn weekje ziekenhuis en kerstdag waar ik toch eventjes terug wilde naar België). Veel momenten zal ik toch nooit vergeten; mijn reisjes naar Copan, Roatan en Utila, mijn daguitstapjes met de familie naar Trujillo of Ceiba, de schoolactiviteiten met als hoogtepunt de schoolreis naar Comayagua en La Esperanza, en dan natuurlijk mijn sportactiviteiten volleybal met het kampioenschap in Tela, en de volksdansen met een foutloze presentatie in Bonito en de beste vriendschappen die ik daar heb!

Ik wil iedereen bedanken die het me hebben mogelijk gemaakt om dit mee te maken (vooral dan de finciële steun van mijn ouders :) ) en iedereen die ik gedurende het jaar heb leren kennen (ookal verstaan die niet wat er hier staat).

Het was een jaar om nooit te vergeten, Honduras heeft een plaatsje in mijn hart verdiend.


GRACIAS Y HASTA LUEGO,
Te quiero, Honduras,
Eline

ultima semana

hela,

Een beetje laat, maar hier dan toch nog eventjes mijn laatste weekje Honduras.
Eventjes kort samenvatten wat ik zo allemaal heb gedaan.

Zaterdagmorgen was mijn afscheidsfeestje op school voorzien,
Het regende, en mijn klasgenoten hadden eerst nog een examen van biologie. Die heb ik eventjes meegemaakt, want het ging allemaal over genetica; dus ik wist daar nog wel iets over van vorig jaar. Omdat het weer zo tegenviel hebben we de BBQ uitgesteld en hebben we enkel taart gegeten met wat frisdrank.
In de namiddag, ben ik dan gaan oefenen voor de presentatie met de volksdansgroep van de volgende dag.

Zondag: Heel vroeg opgestaan want we hadden om 6.30 afgesproken om naar onze presentatie te vertrekken. Natuurlijk duurde het een eeuwigheid voor iedereen er eindelijk was, en was een van de bussen die naar het evenement gingen al vertrokken ...
Gelukkig kwam er nog een tweede bus die we dan hebben kunnen nemen. Er was een opening van een nieuwe kerk, en daar moesten we dus optreden. Eerst was er een stoet tot aan de kerk, dan een feestelijke misviering en dan al de optredentjes van de jongeren. Waaronder dus ook onze presentatie. Ik had heel veel schrik, weker toen we me op het laatste moment van nummer wisselden, opeens moest ik in een nummer dansen die ik nog nooit had geoefend. Hierdoor ben ik vergeten echt te genieten van mijn presentatie. alé toch de eerste dansen, naar het einde toe viel het wel beter mee. Voor ik het wist was het gedaan, echt zo jammer, ik wilde het overdoen om te genieten zoals ik het zou moeten doen, maarja, dat kon natuurlijk niet.
Het was al na 3 uur toen we terug in Tocoa aankwamen, dan vlug iets gegeten en terug naar de volksdansgroep, want zij hadden nog een presentqtie in de avond. Ik mocht niet meedoen, want het was iets van de resistencia, en daar toon ik liever niet mijn gezicht. Niet dat er nu nog veel politieke problemen zijn, maar toch ik moet het niet gaan zoeken hé.

Maandag zijn de lessen niet doorgegaan omdat ze de verjaardag van de staatsgreep vieren. Ik begrijp niet echt wat daar zo aan te vieren valt, maar ja. In de namiddag ben ik dus wel een heleboel cadeautjes gaan kopen.

Dinsdag: Ook vandaag weer geen school, dus enkel 's morgens eventjes gaan kijken wat er op het land moet worden gedaan, en dan heel de dag thuis. Toen ik thuiskwam was er niemand thuis. En eventjes later kwam mijn mama thuis, ze was heel triestig. En dan vertelde ze me dat de zwangerschap slecht was. Dat ze geen hartje meer zagen op de echografie, hierdoor is we in de namiddag nog naar Ceiba gegaan. Naar een andere gynaecoloog, in de hoop dat die met beter nieuws kwam. Hierdoor heb ik een training van de volksdansgroep gemist, en daar was ik eigenlijk een beetje boos om. Ze gaven me geen toestemming om de kindjes alleen thuis te laten, maar er zijn wel al vele keren geweest toen ik thuiskwam van de practica dat zei alleen thuis zitten. En nu me nog maar een weekje rest, wil ik eigenlijk volledig genieten van elk moment. Maar nee, gewoon thuis gezeten en wat zitten smsen met mijn klasgenootjes en andere vrienden.

woensdag gingen de lessen dan wel weer door, dus had ik weer iets om handen. Heel de dag heb ik niet echt iets speciaals gedaan, we hadden geen les in de namiddag, want de examens die de vorige week waren afgelast, werden nu geplaatst. Maar omdat we van de vakken die op deze dag vorige week werden geplaatst, konden ze dus meteen weggaan. Ik heb nog een hele tijd op school zitten rondgangen, maar dan uiteindelijk wel naar huis gegaan. Geen van mijn ouders waren thuis, want mijn mama zou vandaag geopereerd worden, om het babytje weg te halen, en als ik het goed begrepen heb, de eileiders knobbelen zodat ze niet meer zwanger kan worden.
Ze moest zelf een nacht in het ziekenhuis blijven; en omdat ik me niet 100% voelde ben ik zelf niet meegeweest 's avonds om mijn gastmama te bezoeken.

Donderdag: vandaag enkel in de morgen naar school geweest, aangezien ze in de namiddag enkel een examen zouden hebben ben ik niet gegaan. En heb ik mijn tijd besteed aan het kopen van wat kleren en het laatste deel van mijn cadeautjes. Om 4 uur hadden we afgesproken om te volleyballen. En ik heb er nog eens van genoten, mijn laatste keer volley in Honduras. Alleen wel jammer dat ik een jeansbroek heb gescheurd vandaag, maar het was gelukkig een waarvan ik toch niet van plan was hem terug mee te nemen naar België. Na de volleybaltraining nog gaan volksdansen, maar er was eigenlijk niet zo heel veel volk, er was nog maar eens een tekort aan meisjes. Dus maar heel eventjes gedansd, maar ik vond het wel geslaagd als laatste practica. Al viel het me wel eventjes heel moeilijk.

vrijdag: een gewoon schooldagje, en dan 's avonds had ik weer een afscheidsfeestje, dit keer van de volleybalploeg. Het was in een hotel/restaurant in het centrum en er was een zwembad. Dus eerst een ganse speech gehoord, iedereen moest me wat zeggen en dan ik natuurlijk ook nog een afscheidswoordje. En dan de "arrow chino" toetasten. Er was veel te veel, en omdat ik eigenlijk al een klein beetje had gegeten, zat ik meteen vol.
Na het eten hebben we nog een plons in het zwembad genomen, en dat voelde wel goed; al was het water veel te gechloord. En dan werd ik, net als hoe ik werd opgepikt, met de moto naar huis gebracht.

zaterdag: zo de hele dag rondgewandeld in de stad, eerst naar een klasgenoot, mijn botten gaan geven. Dan toch nog eens gaan kijken naar de post, maar tevergeefs. En dan nog eventjes bij mijn oma binnengesprongen. Toen ik daarvan terugkeerde begon het te gieten. In de namiddag ben ik dan mijn ticket voor de bus gaan kopen, en dan het plannetje van het AFSkantoor in Tegus gaan afdrukken. En dan nog eventjes langs de winkel om de allerlaatste dingen voor mijn terugkeer te kopen.
's Avonds dan mijn laatste afscheidsfeestje met de volksdansgroep. Maar ziek dat ik was, echt niet leuk, mijn maag lag volledig in de knoop. Ik wilde me amuseren, met mijn vrienden, en dan krijg ik dit. Hopelijk lost het zich snel op, want ik wil niet ziek het vliegtuig op!
's nachts heb ik dan moeten overgeven, en heb ik superveel pilletjes genomen.

zondag: superslecht geslapen, ik had het superwarm en dan weer superkoud. Ik had koorts een gigantische hoofdpijn en mijn darmen deden pijn. Dus heb ik zogoed als de hele dag nodig gehad om mijn koffers te maken. Echt het was 5 minuutjes werken en dan weer 5 minuutjes gaan liggen in mijn bed. Mezelf verplicht om te eten, en hierdoor ging het tegen het einde van de dag al een stuk beter. Dus heb ik besloten om 's avonds nog naar de LAATSTE practica van de volksdansgroep te gaan. Maar die is afgelast omdat iedereen maar superlaat kwam en omdat er een verjaardagsfeestje was. Daar zijn we met zijn allen naar toe gegaan en heb ik nog eens mijn laatste hondurese dansjes gedaan. Maar o wat was het afscheid op het einde moeilijk. Ik ga die vrienden o zo hard missen.
En dan naar huis, wat proberen te slapen ...

Maandag: om 5 uur opgestaan om de bus te nemen van 6.30. Dan maar liefst 10 saaie uren in de bus. Echt zo extreem lang! en het ergste van allemaal is dat die bussen rondreiden naar San Pedro. Zo verlies je dus bijna 2 uur. Het was dus 4.30 toen ik toekwam in tegus, en dan moest ik zoeken naar een taxi, om zo naar het AFSkantoor te gaan. Man wat ben ik blij dat ik niet in Tegus woon, die taxi's kosten 3 keer zoveel als in Tocoa, niet normaal meer! Gelukkig betaalde AFS me dit wel terug. Toen ik daar zo bij dat kantoor aankwam, bleek dat dat een gewoon huis was, alé zo zag het er van buiten uit. Toen ik daar toekwam zaten ze met zijn 4en aan de koffietafel met een gigataart en een grote fles frisdrank.
Na een tijdje wachten ben ik dan naar mijn gastgezin voor 1 nacht gebracht. Een supermooi huis, met alles erop en eraan. Bleek dat zei nog een meisje uit Brugge hebben gehad als gaststudent. En ze wilden me enkele dingen meegeven voor haar, maar ik had helaas geen plaats meer in mijn koffers. Ik vond het echt zo jammer, dat ik niets kon meenemen.

Dinsdag: Eigenlijk nog redelijk goed geslapen, en dan ontbeten (pannankoeken), gedoucht, mijn valiezen gewogen, ... En dan heeft de gastmama me nog eventjes meegenomen om me enkele dingen van Tegus te laten zien. Ik heb een supermooie kerk (Suyapa) gezien, we zijn langs de univeriteit gereden; een mooi shoppingcenter doorgereden, ... Maar alles natuurlijk supersnel, want er was eigenlijk helemaal niet zoveel tijd. Als laatste maaltijd kreeg ik pasta met yuca en een heerlijke tomatensaus. Die meid daar kon echt superlekker koken, eigenlijk zelf een beetje beter dan mijn gastmama in Tocoa.

En dan naar de luchthaven ...

Vervolg van het verhaal komt nog!!!
Eline

regionales en Tela

Hela,

En weer een weekje verder. Eens zien wat er allemaal gebeurd is ...

Donderdag: gewoon school en natuurlijk weer een volleybaltraining. Na de training nog gaan volksdansen. Al wordt er de laatste tijd niet zoveel gedanst omdat er vaak een gebrek aan meisjes zijn. Geen idee waarom ze niet afkomen, vaak is het de regen die ervoor zorgt dat ze geen zin hebben om zich te verplaatsen. Omdat we om 7 uur al gedaan hadden, was ik dus vroeg thuis en dat kwam goed uit want het vandaag mijn gastmama haar verjaardag. Dus gingen we nog ergens naartoe. Er was een verrassingsfeestje georganiseerd en heel de familie van mijn mama was er en velen van mijn papa's familie.

vrijdag: weer een dagje school, en dan nog een volleybaltraining. De regen heeft ons wel wat vroeger doen stoppen. En ik wil die stomme toelating zodat ik niet meemoet naar de AFSoriëntatie. Maar natuurlijk waren die nog steeds niet in orde.

zaterdag: een redelijk rustig dagje. 's morgens de laatste volleybaltraining voor het tornooi. 's middags dan eindelijk de nodige papieren gekregen, die gaan kopiëren en doorsturen naar AFS. hopelijk is het goed genoeg, want ik ga niet wachten op een antwoord. Dan mijn valies gemaakt voor de trip van morgen. En dan werd ik nog uitgenodigd voor een babyshower, dus mijn avond was ook gevuld. Het was nog redelijk gezellig, niet teveel volk. Alleen de spelletjes kon ik vaak niet meedoen want het was met schrijven en zo typische babyspulletjes daar ken ik de naam toch niet van in het Spaans. Uiteindelijk was het 11.30 toen ik in mijn bed lag.

zondag: Om 7 uur opgestaan, om de laatste hand aan mijn valies te leggen en me volledig klaar te maken voor de trip naar Tela. Om 8.30 hadden we afgesproken aan de busterminal, zo met al de ploegjes van school die zich hadden geplaatst voor de regionales in Tela. Hetzijnde volleybal jongens en meisjes, basketbal jongens en meisjes en voetbal meisjes. En om iets over 9 vertrok de bus. Aangezien het een goeie 3 uur rijden is werd er een stop gehouden na een 2 uur, waar de meesten een nieuwe voorraad kochten.
Rond 13.00 kwamen we aan in Tela, hebben we ons geïnstalleerd en dan wat tot rust komen in het hotel. De schoolploeg meisjes kregen 2 kamers, 1 van 6 en 1 van 4. Omdat de 7 speelsters samen wilden liggen hebben ze dus met 7 in de kamer van 6 geslapen en hebben ik en de trainster (Ana) in de andere kamer gelegen waar we elk een dubbelbed hadden. Dan wat het hotel verkennen, en taart voor de jarige eten. En om 4 uur hebben we dan een wandelingetje gemaakt. Toen we terugkwamen stond er een typisch hondurees avondmaal op ons te wachten. Hetzijnde: tortilla's, bonen, stuk vlees, mantequilla (boter), tajadas (gebakken bananen), kaas en om te driniken natuurlijk frisdrank.
's Avonds was er een congresso voor de leerkrachten om al de matchen goed te organizeren. Wij mochten ondertussen gaan zwemmen in het zwembad in het andere hotel. Dat heeft me wel deugd gedaan, alleen jammer dat er veel te veel chloor in het water zat, dus na 10 minuutjes met pijne oogjes het zwembad verlaten. Wil ik naar de jongens, die geen zin hadden om te zwemmen, gaan maar heb ik een probleem omdat er een of andere coach van een van de voetbalploegen begint lastige vragen te stellen en me niet laat doorgaan. Uiteindelijk na 5-10 minuten toch kunnen passeren en naar de jongens naar boven gegaan. En dan terug naar ons hotel, wachten op de leerkrachten.
Dan worden we teruggeroepen naar het andere hotel om alles voor de komende dagen af te spreken. Blijkt dat er een van de 4 departementen niet is komen opdagen, dus zijn er maar 3 ploegen in elke reeks. En doormiddel van loting kwam er uit dat de volleybalploeg meisjes niet moest spelen de volgende dag en meteen naar de finale ging. Wij natuurlijk allemaal superblij, want de andere schoolploegen moesten winnen om een dag langer te mogen blijven in Tela. En de basketbalploegen waren al van op voorhand uitgeschakeld want de scholen waartegen ze uitkwamen hebben een schoolploeg om U tegen te zeggen.
Dan allemaal terug naar het hotel en wat tot rust komen, wat op het internet gezeten, en dan met de leerkrachten zitten praten, die het over de slaagkansen hadden.
Rond 10.30 zijn we dan allemaal naar de kamers gegaan en ik wilde gaan slapen, maar dan ben ik beginnen praten met Ana en dat zo tot 12.30. Toen besloten we om toch maar te stoppen zodat we morgen fris de match van de jongens konden gaan bekijken. De wekker werd gezet om 6.30 wat voor mij toch al min of meer uitslapen betekende.

Maandag: 5.40 alarm van Ana's gsm, die was ze toch wel niet vergeten uit te zetten. Ik me natuurlijk nog eens omdraaien maar om iets voor 6 klopklopklop op de deur. De meisjes waren al een eeuwigheid op en allemaal klaar om te gaan ontbijten. Aangezien ik de deur was gaan openen was ik volledig wakker en ben ik ook maar opgestaan. Na het ontbijt, dat ook weer veel te typisch Honduras was, zijn we samen met de jongens naar het "stadium" gegaan waar de volleybalmatch door zou gaan.
Om 8.20 (20 minuten later dan gepland) begon de match. maar de jongens hebben echt slecht gespeeld. De aanvallen die dodelijk waren in Tocoa werden niet gebruikt, vele recepties kwamen niet uit bij de passeur. En heel veel toetsen werden afgefloten, al heb ik bij sommige wel mijn twijfel of het echt slechte toetsen waren. Ik ben ze natuurlijk wel tot het einde blijven aanmoedigen, maar helaas verloren ze met 3-0 en het stomste is dat de andere ploeg niet zo fantastisch veel beter was. Dan nog een stuk blijven kijken naar de meisjesmatch. Zodat we de systemen van de andere ploegen kennen. En wat een verschil, er werd gevochten voor elk punt, echt ballen die van ver werden gehaald. Af en toe een mooie aanval, echt een match op niveau. Alé toch voor zover het jongeren zijn die spelen. Ik denk dat het niveau min of meer te vergelijken valt met 13-14 jarigen in belgië die regionaal spelen, maar dan wel de betere ploegen.
Eerlijk gezegd vreesde ik voor de match van morgen, onze schoolploeg is lang niet zo goed als deze ploegjes, maar misschien dat ze op wilskracht, geluk, godswil (zoals ze in Honduras zeggen), ... het toch kunnen halen.
In de namiddag heb ik er dan voor gezorgd dat de jongensploeg volleybal ook nog een dagjes langer kon blijven. Ik wilde ze niet terugsturen met de basketbalploegen, die zwaar hadden verloren. Ook omdat ik het gevoel heb dat de jongens en meisjesploeg volleybal 1 team is en dus we samen moeten blijven. Daarom heb ik besloten om ze wat financieele steun te geven, dit doormiddel van een deel van een hotelkamer te betalen, hetzijnde 300 lps (+-12 euro's).
Dus bleven de volleybalploegen in Tela. En dan zijn we met zijn allen naar het strand gegaan, waar we de match van de jongens overliepen en de slaagkansen voor de match van morgen. Ook werd er wat over de toekomstplannen gepraat, wat moet er verbeterd worden, ... en dan nog een laatste training voor de meisjes. Terwijl de jongens wat in de zee zwommen en ik wat foto's zat te nemen van mijn laatste tripje naar de zee in mijn jaar Honduras. 's Avonds alles rustig want de volgende dag is de GROTE dag. Wel hebben we nog een pizza gekocht en frisdrank om de leerkracht LO te bedanken. En dan bedje in. Alé toch de meisjes. Aangezien ik op de kamer lag met de leerkrachten werd alles voor de match overlopen, hoe gaan we spelen, hoe kunnen we punten maken, ... Uiteindelijk was het ook weer na 12 uur toen we in ons bed lagen.

dinsdag: Vroeg opgestaan, want vandaag is de dag waar de schoolploeg zolang heeft voor getraind. Eerst weer een ontbijt dat op niet veel trok, en dan naar het stadium. En om iets na 8 begon de match. De eerste 2 sets speelden we niet zo goed en de kopjes gingen al snel naar beden. De fouten stapelden zich op, ik begreep niet zogoed wat er gebeurde. In de 3e set heb ik hun duidelijk gemaakt dat ze moeten genieten van hun spel, dat ze moeten spelen met plezier. En het heeft toch geholpen, want al snel stond het 8-1, en de hele set hebben ze op voorsprong gestaan. Tot het 24-19 was, setpunt voor ons. Maar dan een opslag in het net, een bal die buiten gaat nog aanraken, een slechte volley, een slechte receptie, een aanval van de tegenstanders in de 3 die niet wordt afgefoten, en voor je het weet staat het 24-24. En dan 25-24, weer een setpunt, maar nee, weer een stomme fout. En zo gaat het tot 27-27 en dan doet de scheidsrechter lastig enzo dus 27-29. Echt zo stom, want ze hadden deze set echt moeten winnen. En ik had de hele set zo superhard geroepen, echt niet normaal. Hierdoor kreeg mijn ploegje meer zelfvertrouwen en de tegenstanders maakten de ene fout na de andere. Maar ja het mocht niet zijn. En eigenlijk was ik redelijk boos op de jongens dat ze amper hadden aangemoedigd. Hun tactiek was om de meisjes van de andere ploeg te doen desconcentreren. En in de opwarming lukte dat ook met al hun "vamos amor". Maar in de match heeft de scheidsrechter hun verboden de meisjes lastig te vallen.
In de namiddag zijn we dan teruggekeerd naar tocoa. Normaal gingen we de bus om 14.00 hebben maar die zat vol (ondanks dat we hadden gereserveerd) en dus moesten we wachten tot 15.15. Waardoor we dus pas om 7 uur in Tocoa aankwamen en dan was het nog eens aan het regenen dat het giet. Dus met een taxi naar huis.

woensdag: geen school, wegens staking. Dus heel de dag rustig. In de namiddag is de mevrouw met zilver wel nog eens langs gekomen, maar ze had niet echt veel mooie dingen bij zich. En 's avonds zouden we oefenen voor een voorstelling met de volksdansen, maar er waren maar de meisjes, dus is het niet doorgegaan.

donderdag: vandaag wel school, en ik heb nog eens wat gewerkt. Dit keer in een soort van serre waar we enkele plantjes moesten planten. En dan naar huis, de computer opstarten en mijn blog aanvullen, wat foto's op facebook plaatsen, wat op msn met mijn broertje en zusje, ...
Deze middag ga ik niet naar school, want mijn klasgenootjes hebben examen en aangezien ik nooit iets heb genoteerd in deze lessen, omdat ik ook vaak aan het volleyen was, kan ik dus ook niets studeren. Ik ga rond 4 uur gaan, om te trainen. En dan om 6 uur heb ik practica voor de presentatie van de volksdansgroep.

Zo dit is mijn voorlaatste weekje in Honduras. Nu komen al de afscheidsfeestjes, de cadoten die moeten gekocht worden, en van alles zeggen dit is de laatste keer, ...

Tot binnen 13 dagjes,
Eline

ceiba, fiesta, dia del estudiante

hela,

Weer een weekje voorbij. De tijd vliegt echt voorbij, ik heb een overvolle agenda, wat ik natuurlijk wel super vind, want zo denk ik nog niet te veel aan mijn terugkeer die nu toch heeeeeeeeeeel dicht bij komt.
We zullen dus beginnen bij vrijdag, 's avonds ben ik met mijn leerkracht, haar 3 zoontjes, de zus van mijn leerkracht en een vriendin van mijn leerkracht met haar 2 zoontjes naar het circus geweest. Voor de voorstelling hadden we gegeten in de pizzahut, echt iets dat nog ontbreekt in Tocoa. De voorstelling was echt fantastisch, het was een circus die vanuit Moskou overkomt. En hier zijn er nog dieren toegelaten in het circus, echt waw als je een bruine beer, of zo een achttal tijgers zo ziet. Natuurlijk had ik wel wat medelijden met de beer, want die was zo de mond gesnoerd, en die zag er niet bepaald gelukkig uit. Maar ja, de show was fantastisch. Buiten de dieren waren eer nog een heleboel acrobaten, een clown, ...
Na de show zijn we blijven slapen in het huis van de zus van mijn leerkracht. Maar het was er echt superwarm, de TV heeft lang opgestaan en de buren hielden een feestje, dus echt goed geslapen heb ik niet.

Zaterdag: Normaal gezien zouden we nog een vlindermuseum bezoeken, maar dat is niet doorgegaan. We zijn rond de middag teruggekeerd naar Tocoa, waar ik dan eerst mijn kleren heb gewassen, en dan wat rustig aan tot 4 uur. Want dan ging ik gaan kijken naar de training van de jongens volleybalploeg van de school. Om 6 uur zou ik naar een feestje gaan, maar omdat ik niet wist waar het was, moest ik wachten tot ze me kwamen ophalen. Dat zou rond 7 uur zijn, maar natuurlijk was het bijna 8 uur voor ze kwamen.
Het feestje ging door in het huis van iemand van de volksdansgroep. Het was wel gezellig al had ik me iets totaal anders voorgesteld. Eerst werden de kaarten en de dominostenen bovengehaald. En is er zeker nog een uur gespeeld. Nadien hebben ze dan wel wat muziek om te dansen opgelegd, maar het duurde een hele tijd voor ze echt begonnen. Iedereen moest ook iets meenemen om te drinken of te eten, dus ik had voor een fruitsla gezorgd, kwestie van toch iets gezonds te hebben. En ik moet zeggen dat ze het wel goed vonden al waren het vooral de druiven, die hier redelijk duur zijn, het eerst opwaren. Voor de rest was er een heleboel chips, popcorn, ijs, en frisdrank. Heel vreemd maar geen alcohol.En normaal gezien zou het feestje om 10.30-11.00 aflopen. Maar blijkbaar hadden ze afgesproken om daar te blijven slapen. Dat wist ik natuurlijk niet, en de jongsten hadden ook geen toestemming om te blijven slapen, dus die werden dan naar huis gebracht. Ik wilde natuurlijk blijven, dus bellen naar mijn gastmama. Die was natuurlijk al aan het slapen, maar ze heeft toch opgenomen. En eerst deed ze heel moeilijk, en dan heb ik iemand doorgegeven van de groep. Ze bleef wel wat moeilijk doen, maar uiteindelijk zei ze dat ik de regels ken, en heeft ze ingehaakt. Ik wist totaal niet over welke regels ze het had, maar ik heb wel besloten om te blijven. Er resten me nog maar 3 weken en ik ga er echt van genieten!
Doordat ik bleef slapen was er wel een klein probleempje met de kamerverdeling. Ik had de keuze om alleen te slapen in een slecht bed in een huisje appart, of in een kamer met een goed bed maar met 2 jongens. Ik zag het echt niet zitten om alleen te slapen, zeker niet in het houten huisje, dus dan maar liever met de 2 jongens in 1 kamer.
Uiteindelijk heeft het feestje nog tot 2.30 geduurd, en ben ik met de laatsten gaan slapen. En dan wilde ik slapen, maar dat ging natuurlijk niet met die 2 jongens in de kamer. Eentje was er wel al vroeger gaan slapen, maar de andere was ook opgebleven tot de laatsten. Dus die nog de hele tijd licht aan, licht uit, hij wilde dan nog praten. En eigenlijk lag ik in een bed alleen en die 2 op jongens in een ander bed, maar die jongend die al sliep nam zowat het ganse bed in. Dus is die andere jongen na 5 minuten bij mij komen liggen. En dan hebben we nog heel lang zitten praten, alé ik wilde slapen maar het lukte me niet hem te negeren. Ik denk dat het uiteindelijk na 4 uur was toen ik min of meer in slaap lag. En rond 5.30 begonnen de eersten in de andere kamer al op te staan. Want zei hadden universiteit vandaag of moesten gaan werken. Dus kort samengevat ik heb niets geslapen.

Zondag: Toen ik thuiskwam heb ik mijn familie gegroet, maar geen reacit, dan wilde ik wat vertellen over hoe het was geweest, luisterden ze voor geen meter. Ten slotte vroeg ik nog wat er vandaag werd gedaan, helemaal niets, buiten een kerkviering deze avond (en daar had ik helemaal geen zin in) Voor de rest van de dag heb ik dus in mijn kamer gezeten, mijn slaap wat ingehaald, wat genaaid, eventjes nog middageten. en dan weer naar mijn kamer. Om 18.00 had ik practica van de volksdansgroep. Maar toen ik het 18.30 was viel de elektriciteit uit. Dus hebben we niets gedanst. Dan maar in de donker terug naar huis, daar was natuurlijk niemand, want ze waren naar de kerk. Maar dat maakte me niet zoveel uit. Ik heb nog vlug iets gegeten en dan bedje in en gaan slapen.

maandag: Heel moeilijk uit mijn bed geraakt en supermoe toegekomen op school. Natuurlijk meteen een heleboel vragen gekregen. En dan wat toegekeken naar het werk van mijn klasgenootjes. In de namiddag les gehad, alé toch 2 uur en dan hadden we geen les meer. Dus kon ik zonder probleem gaan volleyballen. We hebben tot na 6 uur gespeeld, nu de dagen echt wel langer zijn, kunnen we wat langer spelen.

dinsdag: Heel vlug wat gewerkt op het veld en dan naar het voetbalstadium want de schoolploegen voetbal moesten hun finale spelen. (de wedstrijd waardoor ze al dan niet naar Tela gaan) De meisjesploeg begon, en was veel sterker dan hun tegenstander. Ze hebben dan ook met gemak gewonnen (4-1) en doordat ze in het doorgaan ook al hadden gewonnen, plaatsen ze zich dus voor de regionalen in Tela. De jongensploeg daarentegen had het veel moeilijker, in de heenmatch hadden ze verloren met 2-0 dus moesten ze winnen met 3-0, Ze begonnen goed, en maakten de eerste goal. Maar in de tweede helft maakten ze echter enkele fouten en op 3 minuten tijd stond het plots 1-2. Hierbij wisten ze dus dat het verloren was, en begonnen ze jammergenoeg heel vuil te spelen. Ze maakten een heleboel fouten, waarschijnlijk ookwel door de frustraties, maar dat is geen uitleg. En dus werden er zelfs 2 rode kaarten getrokken. Ik vind het vooral jammer dat het voor hun zo moest eindigen. Voor de studenten is de voetbalploeg de belangrijkste ploeg die ze hebben (gevolgd door de volleybalploegen). En al de ploegen hebben zich geplaatst met uitzondering van de voetbalploeg jongens die echt hard trainen (evenveel als de volleybalploegen).
Op de terugweg van het stadion naar huis begon het te gieten en op dit gelukkig pas op het einde (slechts 1 straat van mijn huis) maar ik was toch helemaal nat toen ik thuiskwam. Eventjes later viel dan ook nog eens de elektriciteit uit. Maar gelukkig heeft het maar een 2 uurtjes geduurd en dan nog eens 45 minuten meer voor de elektriciteit. Om 16.00 ben ik dan naar de volleybaltraining gegaan en daarna naar de volksdansen. Dit keer hebben we wel goed geoefend, met dat er enkele voorstellingen in het vooruitzicht zijn moet er wel goed geoefend worden.

woensdag: vandaag wordt de dag van de student gevierd op school, en dit te beginnen met de voetbalmatch die op een scherm wordt uitgezonden. Maar omdat de match iets te vroeg (5.30) begon heb ik de eerste helft thuis gekeken met mijn familie. Honduras speelde niet slecht, maar op het moment van de foute gele kaart, wist ik dat er een goal zo volgen en dan zie je al die Chileense voetballers op de helft van Honduras en hop, goal. In de rust ben ik dan naar school gegaan waar ik verder naar de match heb gekeken. Maar er is niets meer veranderd aan de stand. Maar hierbij ben ik wel al zeker dat Honduras zich niet zal plaatsen voor de verdere rondes. Ik denk dat Chile de eenvoudigste match op het programma was en zelf die hebben ze verloren. Al hoorde ik enkele uren later wel dat ook Spanje was verloren.
Na de match werd er koffie met koekjes geserveerd en dan gingen mijn klasgenootjes gaan voetballen. Er was een tornooi georganiseerd, en mijn klasje deed mee. Ik moet zeggen dat ze goed hebben gespeeld, al vind ik dat er iets teveel matchen op het programma stonden. En dus na 2 uur had ik het eigenlijk wel gehad. Maar het heeft tot na 3 uur geduurd. Uiteindelijk hebben ze wel gewonnen. De finale eindigde wel met penalty's.
Om 15.00 ben ik gaan volleyen, en we hebben weer goed gespeeld tot na 18.00. Dan naar huis, maar er was dus niemand te zien. Toen mijn mama thuiskwam, had ze haar laptop bij die ze vandaag heeft gekocht, dus nog eventjes gekeken hoe die eruitzien en dan ben ik gaan slapen, want ik was echt moe van de hele dag zo actief bezig te zijn.

Zo dit is mijn weekje, misschien ga ik volgende week naar Tela met de schoolploeg, maar dat staat blijkbaar nog niet vast. En als het niet zou doorgaan ga ik toch mee met de afscheidsoriëntatie van AFS. Maar eigenlijk heb ik daar niet zoveel zin in. (We zien wel)

tot de volgende,
Eline

semana de estudiante

hela,

hier ben ik weer, een weekje verder in mijn avontuur. En jammer genoeg dus ook een weekje dichterbij het einde. Ik denk dat ik bij zaterdag ben blijven steken dus ik begin daar.

Bijna de hele morgen heb ik in het internet gezeten. Eerst heel lang gepraat met mijn ouders, en dan verder mijn foto's van USB op cdtjes zetten.
In de namiddag heb ik niet echt veel gedaan, wat genaaid want kwil mijn laatste werkje cadeau doen aan mijn mama voor de baby die op komst is.
's Avonds had ik geen zin om naar de kerk te gaan, ookal is het echt al lang geleden, dus ben ik alleen thuis gebleven, en ben ik vroeg in mijn bedje gekropen.

zondag: ik herinner me niet meer zoveel van deze dag. Het was heel erg warm, maar mijn mama voelde zich niet zo goed, dus zijn we niet weggegaan. Wat er dus voor zorgde dat ik heel de dat thuis heb gezeten.

maandag: Om 7 uur volleybaltraining, dus vroeg opgestaan. Ondanks dat het vakantie is. Maar echt de warmte is hier niet normaal, ik ben het nu wel al min of meer gewoon, maar ik moet echt geen 2 minuten spelen of ik zweet me te pletter. Gelukkig heb ik wel altijd mijn liter water mee. Maar omdat er eerst nog niemand was, ben ik eerst gaan kijken naar de area van de landbouw, waar mijn klasgenoten moesten eten geven aan de diertjes. MAAR wat blijkt, ze hebben dus het varken, die niet eens van school was, gedood en gestolen. Echt alleen maar opgedroogd bloed en vliegen. Ik begrijp echt niets van de hondurezen, da je zo de scholen gaat bestelen enzo.
In de namiddag ben ik dan eindelijk eens naar de bank geweest om mijn geld van afs op te gaan halen. Het enige stomme is wel dat er nog steeds 600 lempira's ontbreken.
En 's avonds ben ik nog naar gaan volksdansen. Maar door de weinige opkomst, en iedereen die een uur later toekomt dan afgesproken, hebben we amper gedanst.

dinsdag: deze morgen wat rustigaan, in de namiddag ben ik weer gaan volleyen en daarna nog eens gaan volksdansen. En dit keer was er meer een vergadering. De problemen werden eens goed besproken. EN er is een feestje gepland voor al de vergeten verjaardagen.

Woensdag: 's morgens naar school gegaan. En dan me 2 klasgenoten naar het huis van mijn leerkracht, waar ze heel wat bomen hebben gesnoeid. In de namiddag weer gaan volleyballen. En dan naar huis wat gaan ontspannen met televisiekijken.

donderdag: Ben ik met mijn leerkracht een dagje naar Trujillo gegaan. We hebben eerst de warmwaterbronnen bezocht. En geloof me dat water is in het begin heel te warm. Na de middag zijn we dan nog eventjes doorgegaan tot aan het strand, waar we ook iets hebben gegeten. Zo ik denk dat mijn laatste keer Trujillo wel geslaagd is.

Vrijdag: eerst voorbij tigocenter waar mijn gsm is binnengedragen omdat de geheugenkaart niet wordt gelezen. Dus zit ik al de hele week zonder gsm, en vandaag zou die klaar zijn. NIET DUS. Rond 10 uur ben ik dan met de bus naar Ceiba gegaan. Dit weer samen met mijn leerkracht en haar 3 zoontjes. We gaan er naar het circus gaan en ik denk ook naar een vlindermuseum. Aangezien er hier nog dieren zijn toegelaten in de circus zie ik het wel zitten om die tijgers enzo te zien. En het is niet een prutscircus zoals er een was in Tocoa, maar wel het circus van Moskou, dus tzal wel in orde zijn.
In een volgend berichtje laat ik weten hoe het is geweest

Zo dit is het voor deze week, aangezien ik niet veel tijd had, heb ik het heel snel geschreven, en ontbreken er veel stukken. Maar ik zit overboekt de laatste tijd. Morgen heb ik een feestje, zondag een babyborrel, en de volgende weekends zitten ook al volledig vol.

aja nog een weetje, mijn mama wilde nog aan niemand zeggen dat ze zwanger was, maar omdat mijn nicht Yeleny ook een baby wil, ging ze ook naar de gineacoloog. En blijkbaar is ze dus ook zwanger. MAAR zij heeft dus van de dokter te horen gekregen dat mijn mama ook zwanger was. Hup daar gaat het beroepsgeheim. En dus weet heel de kant van mijn mama nu wel dat ze zwanger is.


adios, en tot de volgende,
Eline

leren rijden (met tractor)

hallo,

Ik heb vandaag geen school, dus tijd om mijn blog aan te vullen.
Ik begin bij zondag. Eigenlijk heb ik niet zoveel gedaan vandaag. Mijn kleren gewassen, wat genaaid, ... 's Middags ging mijn familie wel huizen gaan versieren, maar omdat ik normaal gezien zou gaan dansen ben ik niet meegegaan. Achteraf gezien wel zeer spijtig want een uur voor de training werd ik opgebeld dat het vandaag niet zou doorgaan. Dusja, dan maar de tv opzetten. Wat bleek: in veel plaatsen in het land hebben ze te maken met overstromingen (vooral in het zuiden). Dus ja dan wel een uurtje gekeken maar doordat het vaak herhalingen zijn heb je het na een tijdje wel gezien. Eigenlijk hoopte ik dat de scholen net zoals de universiteiten zouden worden afgelast, maar helaas.

maandag: Niet veel gedaan, ik heb mijn eerste "theorie"les gekregen om te rijden met een tractor. 's middags heb ik al de lessen gevolgd. En tussendoor gaan kijken naar de eerste voetbaltraining van mijn kleinste broer. En dan na de lessen zelf gaan spelen.

dinsdag: Ook vandaag niets speciaals, weer wat theorieles tractorrijden, en begin van de practica. In de namiddag zouden we trainen (volley). Maar door de extreme regen zag het ernaar uit dat het niet zou doorgaan. Gelukkig klaarde het min of meer op tegen 4 uur zodat we toch 2 uurtje konden spelen. En daarna nog de volksdansen. Maar door de regen kwam er niemand opdagen. (we waren maar met 3) Dus de training is, nogmaals, niet doorgegaan. Ik en de leider van de groep waren een beetje boos, maar ja wat kun je eraan doen.

Woensdag: Eerste keer met de tractor gereden. En moet zeggen dat het voor een eerste keer nog goed meeviel. ik heb geen brokken gemaakt en ben niet stilgevallen. In de namiddag weer les en gaan volleyballen. Toen ik thuiskwam was ik doodop en wilde ik zo snel mogelijk mijn bed in. Maar mijn ouders hadden het in hun hoofd gehaald om vanavond bij de 2 grootouders langs te gaan... Dus ik mee, en toen we terugkwamen vlug het pannenkoekendeeg klaargemaakt voor morgenochtend en dan douchen en bed in.ç

donderdag: vroeg opgestaan, want vandaag zou ik gaan oefenen met de tractor net buiten Tocoa en de auto vertrok om 6.45. Dus heel de dag wat rondgereden met de tractor. En dat met volle zon. Gelukkig had ik mijn zonnecreme bij want ik wil niet weten hoe ik anders zou teruggekeerd zijn. Wel eventjes pech gehad want er was een van de banden die lek liep waardoor we niet meer verder konden. Maar na heel wat gesukkel toch teruggeraakt. Natuurlijk was ik doodop, maar er stond nog een volleybaltraining op het programma en daarna nog wat volksdansen. En dit keer is het volksdansen wel doorgegaan. Weer een nieuwe dans geleerd, maar eigenlijk stelt die niet zoveel voor, en ik vind het ook geen zo een leuke dans. Rond 8 uur liep de training af en werd ik, onder begleiding van 3 jongens, naar huis gebracht. Toen ik aankwam was ik alleen. Ik had gevraagd aan de jongens of ze niet binnen wilden komen. Maar ze vroegen of er ook iets om te eten was (typisch hondurees), dan zei ik dat ik het niet wist omdat ik van heel de dag nog niet was thuis geweest. En heb ik maar gezegd dat het beter een ander keertje was.
Hierdoor wel heel de avond alleen geweest, maar dat kwam goed uit. Zo kon ik op mijn gemak eten, douchen en bedje in. Want ik was kapot door de hele dag in de zon te zitten en dan nog eens 4 uur te sporten.

Vrijdag: Ook vandaag weer vroeg opgestaan, maar ondanks alles toch de auto gemist. Gelukkig was er een leerling van de 2es die me kon nabrengen met zijn auto. Maar eigenlijk is het nergens goed voor geweest. Want ik heb de tractor niet meer aangeraakt. Dit keer is er een band van een andere tractor gesprongen en dus moest er weer geld op tafel worden gelegd. Waardoor er geen geld meer was om benzine te kopen. En we dus voor de middag al zijn teruggekeerd. En met dat er geen lessen zijn vandaag (schoolexcursie naar waterpretpark waar ik al naartoe ben geweest) heb ik eventjes tijd om op het internet mijn blogje aan te vullen.

Zo nog heel eventjes en ik keer terug, echt de tijd vliegt, nu heb ik een week vakantie. Best wel grappig als je bedenkt dat jullie nu allemaal met examens zitten of bijna gaan beginnen. En dan nog 2-3 weekjes school en het zit erop. Ik besef het nog niet echt dat het echt bijna gedaan is, en ik wil nog helemaal niet terug naar België. Ok ik wil wel iedereen terug zien, maar ik wil de mensen hier niet achterlaten. Ik vrees dat mijn afscheid nog moeilijker gaat worden dan ik ooit had kunnen denken, maar swat dat is nog een maand. Dus nu nog niet aan denken ...

Alé tot de volgende,
Eline

vervolg, nieuwe gsm, volksdansen

hier het vervolg van mijn vorig bericht.

Maandag 24.05: Toen ik opstond vlug naar mijn mama want ik zou bellen naar België. En aangezien ik gsmloos ben, heb ik gisteren geld op de gsm van mijn mama gezet en dus nu eventjes naar de Brugge bellen om te vragen hoe de feesten verlopen. Jawel ik vind het zeer spijtig dat ik er niet kan bijzijn, maar ja een vliegtuig eventjes over en weer zat er niet in.

Na 10 minuutjes bellen me vlug klaargemaakt voor school en het was zo verschrikkelijk warm dat ik eigenlijk geen poot heb uitgestoken. In de namiddag wel weer 2,5 les gevolgd en dan weer gaan trainen. En vandaag was ik redelijk vroeg thuis, om 18.00. En aangezien ik nog wat moe was van het weekend redelijk vroeg in mijn bedje gekropen.



dinsdag: Weer gewoon naar schol en in de namiddag gaan volleyen. Maar omdat er een probleem was in de jongensploeg ben ik langer gebleven. Aangezien ik meefiets met Jose Mario, iemand die in de schoolploeg zit en ook in de volksdansgroep. Dus heb ik alles gehoord en het ging er redelijk hard aan toe. Maar alles was juist wat de leerkracht zei.

Dus uiteindelijk was het 19.00 toen ik ging gaan dansen. En we waren met niet zoveel, maar ze hadden hun oude rokken bovengehaald en vanaf nu oefenen de meisjes telkens met deze rok. Dus ik in zo een fantastisch geval. En dan hebben ze me 2 dansen geleerd. Eentje ging vlotjes maar de andere zorgde voor wat tegenwerking van mijn voetjes. Toch nog wat oefenen thuis.

Uiteindelijk was het 8.30 toen ik thuiskwam en dan een ganse preek gekregen. Dat het veel te laat is, dat ik niet naar de les ga, dat ik alleen maar in de straat rondgang (dit is helemaal geen waar, en is hier een behoorlijke belediging. Ik was echt enorm boos toen ze me dit zeiden), ... Het kwam erop neer dat ik nergens meer naartoe mocht tot ik een nieuwe gsm had, zodat ze me op zijn minst konden bereiken. Hierbij dus besloten dat ik toch nog een nieuwe gsm ga kopen voor de 6 weken die me resten.



woensdag: 's morgens mijn kleren wassen en dan nara het internet. Nog net op tijd terug om 's middags naar school te gaan. Maar omdat ik me zo slecht in mijn vel voelde heb ik na de lessen (slechts 2 vandaag) besloten om niet te gaan volleyen. Kwestie dat ik me niet zou afreageren op die meisjes, dat wil ik ze nie aandoen.

Ik ben nog eventjes bij de afs verantwoordelijke gepasseerd, want er ontbreken nog steeds 600 lempira's en daar kun je hier een heleboel mee kopen. En ook nog naar een leerkracht van me omdat ik iets moest bespreken voor de volgende dagen.

Ik was supervroeg thuis, 16.30, en je raadt het nooit maar ik heb dus niemand gezien tot 20.30. Maar ik heb me er niet echt druk in gemaakt.

donderdag: 'smorgen naar school en dan naar de Mall om geld af te halen voor een nieuwe gsm. En dan naar het stadium, want de schoolploeg speelt de finale. De meisjes waren al bezig, eigenlijk bijna gedaan. En ze hebben gewonnen. Dan de jongens, het stadium zat afgeladen vol, maar dit keer hadden ze toch voor enkele politiemannetjes gezorgd. De match is dus redelijk rustig verlopen. Al zeer vroeg kregen we een penalty en dus werd het 1-0 vervolgens 2-0 en zo tot 4-0. In de slotfase hebben ze wel nog een tegengoal gekregen, maar dat kon de pret niet bederven. Na de match ging iedereen het veld op en een ererondje lopen. Best wel een grappig zicht.
Dan vlug naar huis gaan eten, want we zouden nog les hebben vanaf 13.30. Er was natuurlijk maar amper volk in school. in mijn klas waren we met 6 van de 48. Niemand had zin in les. Maar ik echt wel, want we zouden bio en zootecnia hebben. Uiteindelijk hebben we 2 uur zootecnia gehad. Maar het was 2 uur zootecnia, maar wel omdat wij het zo wilden. Het ging over de voortplanting en eigenlijk best nog intressant. Het wordt hier natuurlijk wel een beetje verschillend uitgelegd, met verschillende verhaaltjes met christelijke achtergrond enzo. En ook te horen gekregen dat er hier echt extreem veel aids onder de jongeren zit, mijn leerkracht kwam zelf met cijfers van 1/3 af. Ik schrok hier toch eventjes van. Ik had een hoog cijfer verwacht maar dit was toch een beetje veel meer dan ik had verwacht.
Door de regen is de volleybaltraining niet doorgegaan, dus dan een GSM gaan kopen en dan nog gaan volksdansen. Weer een nieuwe dans geleerd en de dans waarmee ik de vorige keer problemen had begint nu min of meer te lukken.

vrijdag: Na het werk op het veld zijn we met een groep een klasgenoot gaan bezoeken die een motoongeluk heeft gehad vorige week. Hij had zijn helm niet op en nu is, als ik het goed heb begrepen, zijn kaakbeen gebroken. Dus ze hebben hem in San Pedro geopereerd, en nu is hij wel al terug thuis maar hij kan dus enkel vloeistoffen drinken, en dit voor een maand lang. Hij kan ook niet spreken en zijn gezicht staat echt dik. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen. Maar ik denk dat hij daar wel goed verzorgd wordt, zijn familie woont in een degelijk huis, en ze waren ook allemaal zo heel vriendelijk. Ze hebben ons zelf eten gegeven, terwijl ik me die dokterskosten zo voor me kan zien.
Rond een uur zijn we wel al terug vertrokken want het regent hier dagelijks, en aangezien de weg hier naartoe in slechte staat is. Een aardeweg de bergen door. We wilden het onweer vermijden, maar de jongens wilden toch nog een duikje nemen in de rivier. En aangezien niemand andere kleren meehad gebeurde het met de kleren die ze aanhadden en de botten. Ik had ook wel zin in een duik, maar ik vreesde ervoor ziek te worden, want de zon zat niet uit, en het kon elk moment beginnen te regenen, en het was zeker nog 20 minuten tot in Tocoa.
Eenmaal terug in Tocoa heb ik gewacht tot er een hevige bui over was en dan naar huis. Daar heb ik 's avonds nog geholpen met de tortilla's, en ik moet zeggen deze beginnen ook goed te lukken. Ze zien er al meer rond uit, en het tempo ligt ook al wat hoger, waardoor er niemand moet wachten. Tegen dat ik terugkom lukt het me perfect!


Nu eventjes een geheimpje, na het avondeten riep mijn mama me appart, en dan kwam daar een zwangerschapstest naar boven. Die liet ze me zien en wat blijkt: positief. Ze wilt dat ik het nog tegen niemand zegt tot ze 100 % zeker is. Ze denkt dat ze nog maar 2 dagen zwanger is, maar eigenlijk zijn het al 2 weken want ze rekent vanaf dat haar menstruatie zou moeten beginnen. Dus volgende weekt gaat ze naar de dokter, en dan zal iedereen het weten. Ik laat het jullie wel al eventjes weten, kwestie dat jullie het toch niet tot hier kunnen doorzeggen.
Voor de rest, niets meer te zeggen. Ik hoop dat ik volgende week weer mijn blog kan aanvullen maar dat is natuurlijk niet helemaal zeker aangezien ik computerloos ben momenteel en dus niet zoveel op het internet kan.


adios,
Eline

voetbalmatchen schoolploeg, carnaval Ceiba, ...

hela,

ik weet dat het wat langer duurt dan anders, maar de computer thuis is stuk, dus kan ik maar zelden op het internet. Maar nu heb ik er toch eens tijd voor gemaakt. Hier volgt dus een verslagje van de afgelopen 2 weken.

Zondag 16.05: Deze dag valt snel te bespreken want ik heb helemaal niets gedaan. Aangezien ik de afgelopen nacht bij Yeleny ben blijven slapen, ben ik vroeg wakker geworden. Dit omdat Dari en Greydi de volgende dag al om 6.30 ergens anders moesten zijn. Gelukkig mocht ik me nog eens omdraaien en wat verderslapen. Uiteindelijk ben ik om 8 uur opgestaan. Dan ontbeten en dan de hele dag in huis.

Maandag: 's morgens naar school en daar krijgen we te horen dat er (om politieke redenen) in de namiddag en morgen geen school is. Wel jammer dat de diertjes zich daar niets van aantrekken. M.a.w. dat we 's morgens ons gezicht wel nog moeten tonen morgen.
In de namiddag ging de volleybaltraining gelukkig wel nog door. Echt zo zalig zonder ambetante studenten die heel de tijd zitten te roepen vanop de tribune.

Dinsdag: Omdat er geen school was hebben we een training van de volleybal in de ochtend. Daarna ben ik naar huis gegaan, me gedoucht en bedje in. In de namiddag nog wat genaaid, en op het moment dat ik terug naar school wou gaan, want we zouden 2 keer trainen vandaag, was het aan het gieten. Dus me eventjes bedacht en hopen dat het tegen 17.30 ophoudt zodat ik op zijn minst kan gaan volksdansen. En zo rond 16.30 is het inderdaad gestopt zodat ik kan gaan dansen. Maar helaas vandaag werd er niet gedansd, er moesten enkele dingen besproken worden en dat liep nogal uit (vooral omdat niet iedereen op tijd anwezig was dus dat we moesten wachten.)

woensdag: Mijn wekelijkse niet-naar-school-morgen. Ik had eerst de opdracht gekregen om broccoli te koken en dan naar het internet. Dan heel vlug naar huis, iets eten en hup naar het stadium want de schoolploeg (voetbal) speelt vandaag tegen de grootste "rivaal", hetzijnde Ramon Rosa, de andere grote publieke school in Tocoa. De match begon goed, maar al vanaf het begin werden er dingen over en weer geroepen, eigenlijk echt onsportief. Uiteindelijk ontaarde het in een soort gevecht waarbij er vanalles over en weer werd gesmeten (eieren, stenen, schillen watermeloen, bekertjes ijs, ...
De politie probeerde wel tussen te komen, maar er was niet echt een beginnen aan (ze waren ook met veel te weinig).
Gelukkig heeft mijn school wel, verdiend, gewonnen met 3-0.
Na de match ben ik terug naar school gegaan want ik zou nog gaan trainen. En na de volley ben ik nog gaan dansen (alé gaan kijken want ze hebben vrijdag een nieuwe presentatie. ik mocht wel mee, maar ik ga naar het carnaval in Ceiba dus het lukt niet).

Donderdag: 's morgens naar school en 's middags zelf 2,5 lessen gevolgd. Dat is lang geleden.
Daarna wel nog gaan volleyen. En ik heb de meisjes gezegd dat ze meer moeten roepen en meer plezier maken op het veld (samenkomen als ze een punt maken bv.). En het werkte uitstekend, tijdens de match tegen de jongens hebben we ons zeer goed verweerd. Normaal gezien zijn de standen rond 8-15 en nu hebben we ze kunnen dwingen tot en 14-16. En dan nog gaan dansen. Er waren veel nieuwe gezichten vandaag en dan toch eventjes goed gedanst, maar rond 8.10 was het al afgelopen.

Vrijdag: 's morgens naar shcool, dan valies maken, bus in en hop naar Ceiba.
Rond 13.30 uur ben ik daa aangekomen en dan naar de mall waar we hadden afgesproken. Daar een supergezonde (niet dus) lunch. En na het wachten en enkele inkopen te doen naar het hotel. Daar hebben we ons geïnstalleerd en dan eventjes wandelen tot het centrum waar we vers brood hebben gekocht. Jawel ze kennen het dus toch in Honduras, verse pistolet echt zo goed dat dat avondmaal heeft gesmaakt. En ik heb ze dan nog gegeten met echte nutella die iemand had gevonden in een winkeltje in zijn thuisstad.
Na het avondeten gedouchet en dan eventjes door de evenementstraat wandelen, maar al snel kwamen we tot de conclusie dat het een beetje heel gevaarlijk was. Overal wilden ze ons bestelen. Dus dan maar verstandig een bar gezocht waar ze muziek draaiden. Dan nog eventjes naar een karaokebar, maar dat vond ik minder leuk, ook omdat het er enorm stonk naar de sigaretten. En uiteindelijk was het na 3 uur toen we in ons bed lagen.

zaterdag: Rond 9 uur opgestaan, gedoucht en dan een perenontbijt genomen. Nadien zijn we eventjes naar de zee geweest, maar ik had helemaal geen zin om te zwemmen, ik was ook mijn bikini in Tocoa vergeten en had geen zin om op zijn Hondurees (met kleren) te zwemmen.
Na een halfuurtje zijn we al terug gekeerd want de zon was behoorlijk sterk en we hadden ons niet ingesmeerd. Na het zand afgedoucht te hebben zijn we naar het centrum gegaan waar we hebben gegeten in de pizzahut.
Dan zou de stoet gaan beginnen. Eigenlijk hebben we daar nog een uur met ons vingers staan draaien want het enige wat af en toe voorbij kwam zijn enkele paarden. En heel spijtig maar mijn GSM is dus gestolen. Heel jammer, eventjes foto nemen en weg is die gsm. Maar ben ook wel blij dat het enkel mijn gsm is en niet mijn geld die op dezelfde plaats zat trouwens.
Hierdoor jammer genoeg niet zo fantastisch van de stoet kunnen genieten. Maar eigenlijk stelde die ook niet zoveel voor. Af en toe een praalwagen die voorbijkomt en dan weer 10 minuten staan wachten. En de sfeer was er ook niet. Zo was de stoet na 3 uur nog steeds niet afgelopen. Maar we zijn toch weggegaan want er moesten nog broodjes voor het avondmaal gekocht worden.
Dus na een stokbroodavondmaal ben ik toch eventjes mijn bed in gekropen. Want die zon heeft me toch moe gemaakt. En dan opstaan en feestje houden. Het plan was de hele nacht doordoen. Maar ja, rond 12 uur waren er al enkelen moe. Dus om 1 uur lagen we in ons bedje. Heel jammer want Ellen, Anaïs en Lore moesten om 4.30 al terug opstaan om hun bus te halen.
Maar het was wel gezellig, eerst naar een bar geweest, waar we het feest een beetje ingang hebben gezet. En dan was het plan om nog naar de disco te gaan, maar er was extreem veel volk en de auto van een vriendin van Ellen kon niet tot bij de disco geraken vanwege de menigte.
Na een halfuur rondrijden zonder resultaat, besloten het stop te zetten en naar het hotel te gaan.

Zondag: Om 6.30 opgestaan, om rond 7 uur naar de bus te gaan. Jammer genoeg was de eerste bus er pas om 8.15 dus eerst nog een mini-ontbijt in de Espresso Americano. En dan terugkeer naar Tocoa.
Eenmaal thuis mijn kleren beginnen wassen en dan wat slapen. In de namiddag zijn we naar Yeleny geweest waar we mijn broertjes hebben afgezet. Daarna zijn we doorgegaan naar mijn opa. Hier zijn we eventjes gebleven. Maar wat was ik blij dat ik daar weg was. Dat huis is echt behoorlijk slecht. Het is wel uit steen, maar denk dat er zeer veel gaten in het dak zitten. Het staat eigenlijk nog zo juist recht om het kort te maken.
Eenmaal terug in Tocoa zijn we mijn broertjes gaan ophalen en dan naar mijn oma (papa) gaan avondeten.


Zo dit is mijn eerste weekje. de volgende week volgt in een ander bericht.

Eline

moedertjesdag, carnaval

hela,

Eindelijk nog eens wat tijd gevonden om achter de computer te kruipen. Hierbij dus een verslagje van de afgelopen week.

Toen ik thuiskwam van mijn schoolreis meteen al het fruit de koelkast in. En dan alles uitladen. 's Avonds ben ik nog meegeweest met de dansgroep, want ze hadden een presentatie in mijn school. Iets voor moedertjesdag dat vandaag gevierd werd. Hierna zijn we met zijn allen nog naar het huis van een van de leden geweest, want het was haar verjaardag. Uiteraard weer een heleboel eten, en dan nog maar eens cake (echt een beetje teveel deze week).

Zaterdag: 's morgens vroeg opgestaan om te gaan volleyen om 7 uur. Maar af en toe ben ik toch af en toe eens naar mijn klasgenootjes gaan zien. Want het plan was om iets te organzeren voor de leerkrachten (moedertjesdag). Uiteindelijk is dit dus niet doorgegaan, want niet iedereen was komen opdagen, dus konden we geen geld vragen aan iedereeen. En daarbij komt dat de leerkracht ook helemaal geen tijd heeft morgen. We zouden het verplaatsen naar de volgende zondag.
Dan nog eventjes gaan verder volleyen en toen dat gedaan was nog wat blijven plakken bij klasgenootjes. Uiteindelijk bleven ik, Angel, Toneleey (2e) en Ramon (2e) over. En dan zijn we met de auto van Ramon naar het ander gebied van de school gegaan. Om er de watermeloenen te bekijken. Maar die zijn echt nog superklein. Dan maar de grootste afgesneden en meegepakt (eigenlijk beetje gestolen, want de leerkrachten laten het niet toe dat we al de vruchten meenemen. Natuurlijk niemand die daar naar luisterd). Toen we op de terugweg waren aan de kant gestopt om de watermeloen op te eten. Bleek dat die nog niet rijp was, en dus was er nog niets van rode kleur te zien. haha, slechte roof.
Toen we terug in Tocoa waren, ben ik mijn fiets gaan ophalen, die eindelijk eens naar de fietsenmaker was gebracht om de banden op te pompen en de remmen na te zien. Alles zag er goed uit, buiten dat de versnellingen er nu wel volledig aan waren.

Daarna naar huis, gaan middageten, eventjes uitrusten. En dan op zoek naar een nieuw fototoestel. Mijn fototoestel heeft het min of meer begeven en 2 maanden zonder fototoestel dat kan ik echt niet maken. Al denk ik dat mijn fototoestel wel nog te herstellen valt, volgens mij is er ergens een contactje mis want het is zo na 2 seconden dat mijn camera uitvalt. Echt iets vreemds, maar hier laat ik het niet nakijken of al de degelijke stukken worden er vanuit geprutst en ik krijg er brol voor in de plaats.
's Avonds ben ik weer gaan kijken naar een presentatie van de dansgroep.

Zondag, moedertjesdag: Rond 6 uur wakker geworden van het lawaai van mijn broertjes. Gelukkig me kunnen omdraaien en nog 2 uurtjes blijven slapen. Toen ik opstond en me gedouchet had, eventjes mijn mama een fijn moedertjesdag gewenst. En dan mijn kleren wassen en eventjes op het internet.
Deze middag gingen we gaan eten bij mijn oma (mama) en we zouden de USB met internetverbinding van bij ons thuis meenemen. Zo konden ze na het eten chatten met de familie in de VS. Het enige is wel dat ze voorlopig op mijn msn zitten, want niemand van de familie heeft dat.
Na een halfuurtje webcam hebben we dan afgesloten en zijn we naar de familie van mijn papa gegaan. Ook daar was niet te klagen van eten. Weer een BBQ en dan nog eens cake. Dan ook eens mijn wonde laten zien aan een nicht van me die verpleegster is. Blijkt dat die ontstoken zit en dat ik pilletjes mag slikken. Dus toen we terug naar huis keerden nog bij de apotheek gestopt en 10 van die pillen gekocht. (zo kan ik 3 dagen pillen slikken en hopelijk volstaat dat)

Maandag: 's morgens naar school en in de namiddag zou ik eerst 2 uur les volgen en dan gaan volleyen, maar de leerkrachten zijn niet komen opdagen, dus heb ik nul les gehad vandaag. De volleybaltraining is wel niet doorgegaan wegens een baskettornooi. En aangezien dat op het zelfde veld gebeurd (er is maar een betonnen veld) hadden we niet de mogelijkheid het net te zetten. Gelukkig was er wel nog een ploegje die mensen te kort had, waardoor ik toch 20 minuutjes in beweging ben geweesst. Toen begon het keihard te regen en had ik het best wel koud. Ik had dan ook gezweet en ik wist toen al dat ik ziek zou worden.
's Avonds zouden we oefenen voor een voorstelling in de dansgroep, maar dat is niet doorgegaan.

Dinsdag: 's morgens wakker geworden met een enorme keelpijn en een verstopte neus. Maar ja, toch naar school geweest, want vandaag zou de schoolploeg een voetbalmatch hebben. Toen ik iets voor 7 aankwam, was iedereen al druk bezig, want iedereen wilde vroeg gedaan hebben, zodat ze konden gaan kijken naar de match. Zo zijn we om 9.30 met zijn allen naar het stadium gewandeld en dan vanaf 10 uur begon de match. Onze schoolploeg was duidelijk beter en we hebben dan ook verdiend gewonnen met 4-1. Het enige minpuntje is wel dat mijn klasgenoten zo onsportieve dingen zitten te roepen naar de tegenstanders. Ik vind het schandalig, maar het schijnt dat tegen de andere publieke school, Ramon Rosa, het nog veel erger is. Dan vliegen er eieren, bloem, stenen, ... in het rond. En er zou ook redelijk wat politie aanwezig zijn. Nu vlogen er enkel wat schillen van watermeloen naar de tegenstanders wanneer die passeerden.Ik doe hier wel niet aan mee, en probeer mijn klasgenootjes bij te brengen dat ze enkel onze schoolploeg moeten aanmoedigen en de andere ploeg niet moeten afbreken. Die andere school is een priveschool en iedereen daar is rustig, en dan komen er een paar van die luidruchtigen, zoals mijn klasgenoten hun plezier bederven.
In de namiddag hadden we het eerste uur geen les wegens de voetbalmatch. De tweede les wilde ik wel bijwonen want het was ecologie. Maar die les heeft welgeteld 16 minuten geduurd. Dan heb ik het weer voor gezien gehouden en ben ik gaan volleyen. Vandaag zouden we een wedstrijd spelen tegen Monserrat. Deze wedstrijd trok echt nergens op. Die meisjes van Monserrat kunnen er echt niets van. Geloof me mijn E-jeugdjes, preminiemen is dat nu zeker, kunnen na een maand trainen beter spelen dan dit "ploegje". Ik zou me doodschamen om zo op een veld te staan en te doen alsof ik kan volleyballen. Het enige wat er gebeurde was opslaan en af en toe werd de bal nog eens naar de overkant gebracht. We hebben dan ook gewonnen in minder dan 15 minuten (2 sets). En dan nog eventjes gekeken naar de jongens, maar aangezien ik wilde gaan dansen ben ik te voet terug gekeerd naar school (om mijn fiets op te halen) en dan gaan dansen. Blijkbaar stond er nog maar een presentatie op het programma. Dus ben ik weer meegegaan, er was een of ander concert maar daarvoor weer een heleboel optredentjes, waaronder mijn volksdansgroep. Al denk ik dat dit geen zo een goed idee was, want zo ziek de hele dag weg en weer gaan is niet zo verstandig. In de morgen gaan kijken naar het voetbal, maar zonder stem kun je ook niet roepen. En dan in de middag gaan volleyballen en dan mijn stem gebruikt, 's avonds dan nog veel te laat in mijn bed gekropen. Ik zou beter moeten weten.

Woensdag had ik gelukkig besloten om niet naar school te gaan 's morgens. Enerzijds zodat ik toch kan uitslapen en mijn verkoudheid wat te verminderen, anderzijds om mijn kleren te wassen en naar het internet te gaan. Het was immers al een eeuwigheid geleden dat ik nog eens met mijn ouders heb gepraat.
In de namiddag toch nog eens min of meer al de lessen gevolgd. Ik kwam wel wat laat aan in school waardoor de eerste les al bezig was, maar het 2e uur volledig gevolgd en zelf de helft van wiskunde ben ik gebleven.
Om 4 uur hadden we afgesproken om te volleyen. Dit keer een wedstrijd schoolploeg tegen exschoolploeg. Nu werd er tenminste wel gespeeld. En er werd ook tijd gemaakt om dingen te verbeteren zodat het ook een training was voor de meisjes. Het enige wat ik nog steeds niet begrijp is dat het systeem dat ze spelen voor geen meter werkt. Alé het zou wel werken moest er een beetje meer bewogen worden. Ik denk dat ik eens ga opschrijven hoe we spelen in België, en zelf met hoe zij beter zouden spelen, want nu staat er gewoon niemand voor de korte balletjes (enkel in de midden). Zeker bij de jongens werkt dit niet echt, want die spelen met min of meer hetzelfde systeem, alleen is er hier wel een vaste passeur.

Donderdag: Aangezien de lessen vandaag gecanceld waren, gingen we 's morgens volleyballen. Wel eerst eventjes goeie dag gaan zeggen aan mijn klasgenootjes en dan kwam mijn leerkracht mijn Hondurees visum brengen. Een mooi kaartje moet ik zeggen, alleen mijn foto lijkt nergens op. Dus toch blij dat ik na 3 maand illegaal te zijn toch mijn visum heb. En dit tot eind maart 2011. De lessen zijn vandaag afgeschaft omdat er een of andere reünie is voor al de leerkrachten. Hier worden enkele afgevaardigden van de president naar toe gestuurd om te kijken of ze wel nog goed genoeg zijn. Indien niet, jammer maar ontslagen. Het komt er dus op neer dat het een grote vriendjespolitiek is, en dat de president ervoor kan zorgen dat iedereen die hij wilt als leerkracht kan benoemen. Ik snap het niet zogoed, maar ja tis weer iets typisch Honduras zeker.
Voor ik begon te volleyen ben ik nog eventjes voorbij de 3e jaars gepasseerd, die waren bezig met de kippen te slachten en te ontpluimen. Echt geen zo een mooi zicht al die bloedende kippen.
Dan zag ik dat ze begonnen te volleyen en dus ben ik gaan trainen. Maar verdorie het is zo warm in de ochtend. Tegen 8.30 is de zon echt al fel, eigenlijk is het beter om rond 16.30 te beginnen want dan is de zon al veel minder fel en met geluk is er dan ook wat meer bewolking.
Na de training nog wat blijven praten met enkele leerkrachten en 2 oudleerlingen die vroeger ook in de schoolploeg zaten. Tot ze plots een meetlint en een weegschaal uithaalden. Gegroeid ben ik nog steeds niet, al voel ik me wel een stuk groter tussen al deze kleine Hondureesjes. Jammer genoeg was er ook een weegschaal en ik wilde eigenlijk echt niet weten hoeveel de schade was. Maar na lang zagen hebben ze me er toch op gekregen en het verdikt is 8 kilo's. En ik ben er van overtuigd dat het nog meer is geweest. Want sinds ik ben beginnen volleyballen en volksdansen ben ik zeker al weer iets afgevallen. Mijn broeken die supermoeilijk toegingen, gaan nu al weer toe met veel minder problemen. Maar ja, ik zou de schade nog wat willen minderen en hopelijk gaan er toch 3 kilo's terug af voor ik terugkeer. Dat is mijn streefdoel, het zou me moeten lukken, als ik niet alle dagen ongezond ga eten en de koekjes wat meer laat liggen. Al valt dat laatste eigenlijk best wel nog mee.
Dan hadden mijn klasgenootjes gedaan met werken en ben ik nog wat bij hun blijven plakken. Uiteindelijk was het 10.30 voor ik thuis kwam.

In de namiddag heb ik me mijn bedje gelegd en wat geslapen, want ik was zo moe en ook heb ik nog steeds een verstopte neus.
's Avonds ben ik wel nog gaan dansen en dit keer waren er een heleboel nieuwe gezichten. Hierdoor werd er een dans van beginsaf aan uitgelegd. Natuurlijk nog steeds redelijk snel, want de meeste kennen de dansen wel van zien. Maar toch, aangezien ik deze dans al verschillende keren had gezien, lukte het me toch min of meer. En mijn danspartner kende dans wel zeer goed dus het ging nog vlotjes.
Natuurlijk wel om 9 uur van mijn tak beginnen maken omdat ik naar huis moest. Dat is nu eenmaal mijn uur. En eigenlijk vind ik dat best wel ok. Zeker nu er een meisjes in de colonia verkracht en vermoord is, zijn mijn ouders extra voorzichtig. Het meisje was alleen thuis en zo zijn ze binnnen gevallen. Dus voortaan is alles supergesloten bij ons thuis. De poort die anders gewoon toe is, wordt nu gesloten enzo.
Toen ik thuiskwam stond er gefrituurde yuca op het menu, eigenlijk best nog lekker. Een beetje gelijkaardig aan frietjes. En vooral vreemd dat het de eerste keer is dat ik dit gegeten heb, maar ja misschien maar best zo, want al die vettige boel, kan ik maar best vermijden.

vrijdag: Ook vandaag was er geen les, dus 's morgens alleen naar school om de diertjes eten te geven, en eigenlijk ook voor een les biologie die onze leerkracht zou geven. Het was genetica dus hier wilde ik echt bij zijn. Maar ja de leerkracht was ziek geworden dus is het niet doorgegaan. Dan maar wat gezelschap gehouden aan mijn klasgenootjes die de opdracht hadden gekregen om al de muren van de varkenshokken af te kalken. En zo zonder goed materiaal, keb soms echt medelijden met ze hoor.
In de namiddag weer wat geslapen, want het is verdorie echt warm hier. En rond 2 uur toch opgestaan, want om 3 uur stond er een volleybaltraining op het programma. Die training heeft me goed gedaan, en na 2 uur trainen teruggekeerd om me klaar te maken voor 's avonds.
Aangezien er morgen een carnaval is in de stad, dit omdat het morgen de dag van San Isidro is, de beschermheilige van de stad, en enkele omliggende dorpjes. Eerst was er een optocht door de stad waarbij er een heleboel kerkliederen werden gezongen. En dan allen rond het cultureel centrum waar de hele nacht vanalles werd georganiseerd van optredentjes. Buiten was de straat ook afgezet en werden frietjes verkocht. En waren ook enkele spelletjes voor de kinderen voorzien.
Eerst wat voor mijn broertjes en neefjes en nichtjes gekeken en wat met de familie gepraat. En toen de volksdansgroep kwam ben ik wat bij hun gebleven. Tot op het moment dat ze moesten optreden. In afwachting zaten ze wat te praten, dom te doen, te eten, en elkaar te schminken. Ineens haalden ze het in hun hoofd om mij ook te scminken, daar had ik echt geen zin in. En daarbij de kleuren dat ze hier gebruiken dienen niet voor mensen met een bleke huidskleur en blauwe ogen. Maar ja dat krijg je ze hier natuurlijk niet aan het verstand. Maar na mijn ogen had ik het toch wel gehad hoor.
Uiteindelijk was het 12.20 toen ze optraden, en zo hebben mijn ouders ook eens gezien hoe ze dansen. Mijn mama was nogal onder de indruk, vooral omdat ze de traditionele dansen moderner dansen, de muziek hebben ze een beetje aangepast, waardoor alles veel vlugger gaat. (Vandaar dat ik ook telkens uitgeput ben van de trainingen.)
Na de voorstelling gingen we dan naar huis, waardoor ik om 1.00 mijn bedje zag.

zaterdag: Na een kort nachtje, de wekker ging af om 5.40, me klaargemaakt om naar school te gaan. Het is vandaag dag van de landbouw, dus feestje in school. Wat er dus op neerkomt dat er weer veel eten is. Kippen die we hadden gekocht bij de 3es, tortilla's, chimol, bonen, jugo de tamarindo. Iedereen was verantwoordelijk gesteld voor iets. En dan hebben we een BBQtje gehouden op school. Dat is eens iets anders, zo tussen de watermeloenen, de mango's en de konijnen. Maar de sfeer zat echt goed en het was supergezellig. Alleen hadden ze de BBQ over het hoofd gezien waardoor er maar een klein ding aanwezig was. Hierdoor moest iedereen redelijk lang wachten (gelukkig had ik ontbeten). En rond 12.30 ben ik dan terug naar huis gegaan.

In de namiddag zijn we naar de carnavalsstoet gaan kijken. Best nog mooi, al is het natuurlijk niets in vergelijking met België. Eerst wat ambulances, politie, brandweer, en dan enkele paarden gevolgd door een vijftal praalwagens. Waaronder een met de verkozen koningin van Tocoa. Dan kwam "la banda" van mijn college. Echt waw hoe zij muziek spelen. Volledig anders dan de fanfares in België. En zo met danspasjes enal en dat in de vlakke zon meer dan 2 uur lang.

Na de optocht zijn we iets gaan eten, iets typisch hondurees, maar ik vond het niet zo heel lekker. En dan hebben we de straten afgewandeld, want overal waren er optredentjes. Men had me gezegd dat er de hele nacht werd gedansd, maar dat vond ik toch maar pauvertjes. Toen mijn ouders terugkeerden, ben ik gebleven met Greydi, Dari en Yeleny. Maar eigenlijk zijn we niet zo lang gebleven, want de sfeer was niet 100 % en de muziek trok eigenlijk op niet zoveel. Het plan was om naar de disco te gaan, maar er was geen plaats voor de auto, dus dan maar doorgereden tot aan de kermis, waar we op 2 attracties hebben gezeten. Echt zo onveilig dat ik me daarop voel! Dat piratenschip ging echt tot voorbij loodrecht en het is niet dat je zo fantastisch goed vastzit. (Verschillende keren gedacht dat ik zou vallen.)
Uiteindelijk ben ik bij Yeleny blijven slapen samen met Greydi en Dari. Met zijn allen in een bed, best wel grappig. En ik had gedacht dat ik helemaal niet zou kunnen slapen zo krap op elkaar, maar aangezien ik echt moe was, ben ik direct in slaap gevallen.


Zo dit is het dan weer, mijn weekjes minderen en het is steeds moeilijker om tijd te vinden om mijn blog aan te vullen. Maar telkens slaag ik er toch in om enkele uurtjes per week vrij te maken hiervoor.
Aan Martijn, Bieke en Pieter: geniet van jullie communie-/lentefeest!
Aan de rest van de familie, geniet van (het eten op) deze feesten en denk toch ook eens aan mij (ik bedoel dan FOTO'S)

Adios, hasta la proxima
Eline

schoolreis van mijn leven!

Hola,

In mijn drukke agenda heb ik eindelijk nog eens tijd gevonden om achter de computer te kruipen en een berichtje te schrijven.

We beginnen bij zondag, waar ik eerst mijn valies heb gemaakt voor mijn schoolreis. Daarna heb ik nog eventjes op het internet gezeten om een blogberichtje te schrijven. En dan ben ik gaan eten bij mijn oma (papa). Aangezien ik was nagekomen, was er bijna niets meer van eten, maar dat deed er niet toe. Ik had helemaal geen honger en het was, net als gisteren soep (en ik vond het veel te warm voor soep).

Na het eten zijn we nog eventjes gaan zwemmen in de rivier van Tocoa. Aangezien het al een eeuwigheid geleden is dat het nog geregend heeft, is het superondiep, en helder water. We zijn wel maar een uurtje gebleven, maar die verfrissing heeft me wel deugd gedaan. Alleen jammer dat eenmaal we terug in het huis van mijn oma waren, we allemaal droog waren en zin hadden om terug te keren (maar er was geen tijd).

Daarna zijn we naar huis gegaan en heb ik mijn laatste spulletjes in mijn valies gepropt, waarna ik naar de Evangelische kerk van mijn leerkracht ben gegaan (waarmee ik ook op kamp ben geweest). Natuurlijk weer veel blabla, en dingen die gezegd worden die me niet echt aanstaan. Maar ja, ook wel terug de mensen gezien van het kamp.

Na de viering ben ik, samen met 2 andere leerlingen die ook bij de leerkracht zouden blijven, meegeweest naar het huis van mijn leerkracht. Hier hebben we gewacht tot het 2 uur was, het uur om ons klaar te maken voor het vertrek van de schoolreis. De bedoeling was dat we een beetje gingen slapen, maar omdat het veeeeeeeeeeeel te warm was in de kamer, heb ik de slaap maar kunnen vatten tegen 1 uur, en dan doet het allarm om 2 uur verdorie veel pijn.

Maandag: 2.00: De wekker, tijd om op te staan, vlug te douchen en dan hup naar school toe. De afspraak was om 3 uur aan school, natuurlijk waren wij daar pas tegen 3.30 en geloof me, de meerderheid was er nog niet. Dan eerst al de T-Shirts, die eindelijk klaar waren, uitgedeeld en aangetrokken. Echt nog mooie T-Shirts en polo’s met naam op enzo. En dan rond 4.20 vertrek richting Comayagua (via La Ceiba, El progresso).

Eenmaal in Comayagua (rond 10.30) grote controle van de valiezen om te kijken of er niemand drank, wapens, drugs, ... meehad. Natuurlijk niets gevonden. En dan eventjes vrij om wat uit te rusten, en middag te eten. Echt niet normaal wat we daar op ons boord kregen, een derde van een kip, veel rijst, groenten. Gelukkig dat ik niet echt ontbeten had (op een stuk watermeloen na) en het met wat moeite allemaal op heb gekregen.

Na het eten zijn we dan naar een varkenskwekerij gegaan. Heel vreemd maar de stank viel echt nog mee. Ik begrijp niet echt dat dat in België zoveel erger is. Misschien komt het doordat al de gebouwen hier min of meer open zijn en dus de lucht continu nieuwe aanvoer heeft.

Maar eigenlijk was ik niet echt onder de indruk, ze hadden me een modern iets beloofd, maar dat was het niet bepaald.

Eenmaal terug in het CEDA, waar we bleven slapen, hadden we vrij. Dus eerst douchen en dan wat rondlopen op het gigantische domein. De minikamertjes van mijn klasgenoten gaan bekijken (zij sliepen in soort van barakken en wij in een soort vakantiewoning). Daarna het avondmaal, dat ook weer superuitgebreid was (eieren, tortilla’s, kaas, bonen waarvan ik had gevraagd ze niet voor mij op te scheppen, ...)

Nadien zouden de jongens voetballen, en ik zou meespelen, hadden ze wel een iets essentieels over het hoofd gezien: er was geen bal aanwezig. Toen er eindelijk een voetbal gevonden was, begon het al donker te worden, dus na een halfuurtje gaf iedereen het op.

Dan nog maar een toertje maken met de meisjes. En tussen al die mangobomen krijg je er gewoon superveel zin in. Dus hebben we eventjes de regels overtreden en een mango gepukt en gesmokkeld tot in onze kamer waar we er dan met zijn allen van hebben genoten. Het enige stomme is wel dat we achteraf zagen dat er een mangoboom achter ons huisje stond en we dus helemaal geen mango moesten smokkelen van de kamers van de jongens tot bij ons, maar tja, twas toch ook wel leuk om zo een beetje stout te zijn (voor mij vooral om de andere die redelijk bang waren om betrapt te worden te zien).

In de avond heb ik nog pizza gegeten, die een van de leerkrachten meehad genomen van de stad. En dan nog smsen met de jongens die aan de andere kant zaten. Moest er geen leerkracht bij ons hebben geslapen zou ik echt nog tot bij de jongens zijn gelopen of hun tot bij ons hebben uitgenodigd, maar ja er sliep een leerkracht bij ons (uit voorzorg ...). Rond 11.00 dan toch in mijn bedje gekropen.

Dinsdag: Aangezien Isabel, klasgenote en vriendin, jarig was hadden we afgesproken met de meisjes om om 5 uur ’s morgens te zingen aan haar bed. Echt supergoed geslaagd, en daarna allemaal douchen en ontbijten. Maar dat laatste is me slecht bevallen, het was zo een typisch Hondurees ontbijt (tortillas, eieren, bonen, gebakken bananen, ...) en dat valt me veel te zwaar.

Na het ontbijt valies pakken en bus naar een Guyabanakweekerij (een of ander fruit, echt wel nog lekker) en dan nog naar een FHIA (hier zoeken ze uit hoe ze beter aan landbouw kunnen doen, hoe ze meer kunnen produceren, de “nieuwste” technieken, ...). Maar ik ben behoorlijk ziek geworden hier (door het ontbijt) en dus ben teruggekeerd naar de bus, waar ik me heb gelegd en wat proberen te slapen heb.

Na het bezoek hier zijn we richting Siguatepeque gegaan, waar we een middagmaal kregen. En van daaruit naar La Esperanza. Echt zo vreemd, het is net alsof je in een andere wereld komt, het klimaat is er zoooooooooo verschillend. Net of je de alpen ofzo binnenkomt. Al die bergen, de dennebomen, het heerlijke klimaat (volgens mijn klasgenoten behoorlijk koud), het enige minpuntje is dat er enorm veel stof in de straten is.

Eenmaal in het hotel kregen we de tijd om ons te installeren, natuurlijk weer al de meisjes in een kamer (maar dit keer zonder leerkracht, die sliep in de kamer naast ons). En dan na het avondeten (die zeer gelijkaardig was aan het ontbijt) zijn we nog eventjes naar de “markt” geweest om een mango te kopen, kwestie dat ik toch iets binnen had van avondeten.

Na het avondeten, nog wat bij de jongens op de kamer gezeten. De kamer was veel mooier dan die van ons. Hier was tenminste plaats om al de valiezen een degelijke plaats te geven. Geen idee of dit eigenlijk wel mocht, maar de leerkrachten zeiden er niets op, en ik had helemaal geen zin om de hele week in mijn kamertje te zitten en televisie te kijken.

Woensdag: deze morgen zou het fantastisch worden, al van heel lang geleden verlangde ik ernaar om aardbeien te eten. En jawel vandaag gingen we een plantage bezoeken. Eerst eventjes wandelen (10 minuutjes) en dan een hele uitleg en tot slot mochten we er toch enkele proeven. Maar dat was toch een beetje minder, de aardbeien waren redelijk zuur. maar ja het was al veel te lang geleden dat ik nog eens een rode vrucht had gegeten, dus het heeft me echt wel gesmaakt.

Na dit bezoek zijn we met zijn allen de bus ingegaan en wat verderop gereden, waar we een bezoek brachten aan een perzikkwekerij. Maar er waren ook nog een heleboel andere vruchten. Hierna hebben we een serieuze wandeling gemaakt (van ongeveer een uur). Het is te zeggen de jongens en ik hebben gewandeld, want de meisjes wilden niet wandelen dus werden ze gebracht met de auto. Maar het was bijna de hele weg bergaf en het weer was zo fantastisch, dan doet een wandeling toch zo een deugd. En zo na meer dan 9 maanden een wandeling doen, dat moet toch kunnen. Alleen mijn schoenen waren niet de beste keuze. De zolen zijn er zogoed al af dus elk steentje voelede ik. Maar niet trunten é, na een uurtje wandelen kwamen we aan bij een huisje waar een heerlijke maaltijd ons te wachten stond. Kip, met rijst, aardappelen en verse groentjes (waaronder broccoli). Ik natuurlijk alles mooi opeten, en dan zie ik de bordjes van mijn klasgenoten en zie je al die groenten nog liggen. Ik kan daar zo boos van worden, het belangrijkste willen ze gewoon niet eten.

Na de maaltijd wilde ik eventjes mijn eten laten zakken, maar daar was amper tijd voor. Want het programma zat redelijk vol voor vandaag. We moesten nog een kleine 10 minuutjes wandelen (dit keer bergop) naar een tomatenkwekerij, dat was wel nog intressant. Die man had nooit school afgemaakt, maar door het toeval had hij iemand leren kennen die hem wilde helpen bij de opstart (20 jaar geleden). Ondertussen heeft hij zijn lagere school afgemaakt, waardoor hij op zijn minst kan lezen en schrijven, en heeft hij een klein bedrijfje dat nog ingenieus in elkaar zit.

De tomaten hangen vast aan een touwtje, en ze worden verplaatst tot ze vanvoor zitten, en tegen die tijd zijn ze bijna rijp en hoeven ze nog maar een weekje daar te hangen.

Na het bezoek was het plan om terug te wandelen tot aan de bussen, maar dat zag niemand (buiten mij en enkele anderen) zitten. Dan maar met een bus en een auto teruggereden. Aangezien de meisjes in de auto zaten samen met 3 leerkrachtn, zijn we eerst nog gestopt bij het huisje waar we hadden middaggegeten. Hier werden we ontvangen met koffie en koekjes. Hierdoor waren al de jongens natuurlijk aan het wachten bij de bus (haha). En het stomme is dat de meisjes ook voor de rit tot in La Esperanza in de auto hebben gezeten. Zo hebben wij nog wat rondgereden door de stad, voordat we terugkeerden naar het hotel. Daar kregen we vrije tijd, waardoor we naar boven in de stad konden gaan. Hier had je een fantastisch uitzicht, echt zo waw. Dan natuurlijk foto’s aan alle kanten.

En dan vlug terug want het avondmaal stond al op ons te wachten.

Ook na het avondmaal zijn we wat meer het stadje gaan verkennen, het is er zo autentiek, maar heel gezellig. Je hebt er ook nog zo die volkeren die nog leven zoals vroeger, echt fantastisch. Zo hebben we gewandeld via het kerkhof, naar een parkje, waar weer de camera’s werden bovengehaald. Daarna nog eventjes naar het stadspark, waar er anderen zaten in de kiosk. Dus ook daar wat zotte foto’s.

En dan terug naar het hotel. Daar vroegen ze mij of ik niets wilde drinken, op de een of andere manier hadden de 2^e jaars rum binnengesmokkeld. Maar daar had ik helemaal geen zin in, en de kans dat we betrapt werden was ook gewoon veel te groot.

Donderdag: deze dag was voor mij wat minder intressant, want we gingen naar enkele kwekerijen waar ze aardappelen, sla, brocoli, hadden. Maar dan stond er weer een wandeling op het programma. Wel behoorlijk stom want na een halfuurtje kwam de auto ons oppikken om zo verder te gaan (de rest zat die achterkwam moest wachten op de bus). Zo had ik natuurlijk een fantastisch zicht, en die bevolking van daar echt, hoe die vrouwen werken in deze zon, amai, ik kan het toch niet hoor.

Toen we terugwaren had iedereen gehoopt dat we vrij kregen om fruit enzo te kopen, maar nee. Door de wanorde van mijn klasgenoten, mochten we het hotel niet verlaten. Gelukkig ben ik dan een uitwisselingsstudent en door mij kreeg iedereen toch toelating voor een halfuurtje, dus wij door al de straten crossen op zoek naar fruit, want het avondeten zou weer niet zo lekker zijn. Achteraf bekeken had ik die mango’s helemaal niet nodig, want het avondeten was nog min of meer cava.

Na het avondeten kregen we nog een gans gesprek met de leerkrachten en het was behoorlijk hard. Bijna iedereen zat te wenen. En dat is wel vreemd als je zo die machojongens, met hun grote mond, gebroken ziet. Hierna was iedereen superrustig, en ben ik nog een heleboel klasgenootjes mogen gaan troosten. ‘T is dat ik er niet echt tegenkan dat er mensen wenen.

Dan vroeg bedje in want de volgende zouden we vroeg vertrekken richting Tocoa.

Vrijdag: om vijf uur opstaan, valies maken en ontbijten. Daarna allemaal de bus in en gedaan is het schoolreisje. Wel nog eventjes gestopt om veel te veel aardbeien en bramen te kopen. En zo zijn we rond 5 uur in de namiddag aangekomen. Vlug mijn kleren aangedaan om te gaan dansen. Maar bleek dat ze enkel een presentatie in het colegio hadden en daarna nog naar een verjaardagsfeestje van een van de leden geweest.

Zo dit is mijn schoolreisje, de rest volgt een volgend keertje.

Eline