La Ceiba, watervallen en de zoo

HOLAAA,

Ik heb nog eens wat tijd gevonden om te schrijven... Na de verjaardag van mijn zus had ik een dagje rust. Alleen in de namiddag stond een volleybalpartijtje op het programma. Toch vreemd om terug te spelen wanneer je enkele jaren geen volleybal meer hebt aangeraakt, maar het lukte wonderwel nog steeds om de bal aan de overkant te krijgen.

Dinsdag vertrok ik dan op 'expeditie' met een eerste stop in La Ceiba. Een klasgenootje van mij studeert hier, dus slaapplaats was geen probleem. Aangezien hij enkel in de voormiddag les heeft, nam ik een bus zodat ik rond 1 uur aankwam. Na de bagage gedropt te hebben en te wachten (met de olympische spelen op de achtergrond) hebben we zowat heel Ceiba doorwandeld. Eerst naar een parkje, vervolgens tot het strand en tot slot geheel de andere kant naar het winkelcentrum.
Eenmaal terug op het appartement was het nadenken wat ik de volgende dag zou doen. Het eerste idee was pico bonito, een national park waar ik reeds was geweest, maar het is niet zo simpel om daar te geraken. Uiteindelijk werd het uitslapen en in de middag naar een strand in de buurt van La Ceiba te gaan. Het strand was behoorlijk proper, maar om het water in te gaan had ik toch mijn sandalen nodig omwille van de vele stenen. Ook wat zandbanken zorgden ervoor dat het water nooit diep werd en dat er veel golven waren. Na het zoute water was er gelukkig nog een rivier die door het priveterijn liep om ons af te spoelen.

Donderdag werd een dag vol bus... Om 5.30 vertrok de bus richting San Pedro Sula, waar ik heb afgesproken met Jose Mario. Van daaruit gaan we verder naar de watervallen. Uiteindelijk was het bijna 1 uur toen we voor de watervallen stonden. Na de foto's en het eten - waar we echt lang op hebben moeten wachten, al kan het ook zijn dat ik gewoon heel veel honger had aangezien ik niet ontbeten had - was het alweer tijd voor een volgende busrit. Ditmaal richting de zoo. Na een uur bus en een half uurtje mototaxi stonden we voor de -gesloten- deur van de zoo. Gelukkig had Jose Mario gebeld, zodat we werden verwacht, al moesten we wel zoeken waar we verwacht werden.
We verbleven in een hutje op het domein, vlakbij het zwembad. Aangezien het al donker was besloten we de dieren voor de volgende ochtend te houden en vroeg te slapen, al was dat laatste makkelijker gezegd dan gedaan met brullende leeuwen op de achtergrond...

Vrijdagmorgen opstaan en een duikje nemen in het zwembad. Al bleek dat achteraf waarschijnlijk niet zo verstandig. Niet veel later waren mijn armen volledig rood en in uitslag, en blijkbaar mijn gezicht ook. Tegen de middag was het ook nog eens gloeiend heet... Gelukkig hadden we ondertussen wel de dieren bezocht en het is een heel mooi terrein, maar vele kooien zijn naar mijn mening toch wel heel klein. Daarnaast waren er vooral veel tijgers - waarvan een groot deel verkregen zijn door drugsbaronnen op te pakken en hun "huisdieren" af te nemen - en leeuwen, wat aapjes, een giraf, nijlpaarden, zebra's, ...
Door mijn uitslag besloten we rechtstreeks naar Progresso, waar Jose Mario woont en werkt, te vertrekken. Ik voelde me niet ziek, maar wel ontzettend moe, ik voelde dat mijn lichaam veel energie aan het verpelen was tegen de allergische reactie waardoor ik de rest van de middag geslapen heb. 's Avonds nog een theatervoorstelling. Het was goed, maar doordat ik me niet 100  % kon concentreren begreep ik niet alles en miste ik enkele moppen...

Zaterdag zat het reisje erop en keerde ik terug naar Tocoa om me klaar te maken voor de 15e verjaardag van Teffy, maar daarover meer in een volgend berichtje.

groetjes
Eline

1e verjaardag van mijn gastzusje

Hola hola,

Tijd voor een update.
Ik ben hier nu enkele weekjes en vooral vorige week en deze week ben ik nog niet veel thuis geweest, maar in dit berichtje zal ik het vooral hebben over de 1e verjaardag van mijn gastzusje.

Eerst was er de reünie met mijn klasgenootjes. Aangezien ook zij elkaar niet meer zo vaak zien nu ze zijn afgestudeerd leek het ons een goed idee om met zijn allen af te spreken. Na veel discussiëren werd het een diner in een plaatselijk restaurant. Naar Hondurese gewente was het lang wachten tot ze kwamen opdagen en eerlijk gezegd had ik gehoopt dat er wat meer klasgenootjes afkwamen. Uiteindelijk waren we met 7, 5 klasgenootjes, mijn leerkracht en ikzelf. Het eten was wel voortreffelijk en de laatste levensgebeurtenissen zijn medegedeeld.

De dag erop was het verjaardagsfeestje van mijn zusje. Al sinds ik hier toekwam staat het huis vol met allerlei knutselmateriaal voor de eerste verjaardag van mijn gastzus. Mijn mama heeft ook wat collega's opgetrommeld om te helpen met het decoreren van de locatie, knutselen van aandenkens voor de kindjes en de kip voor de barbeque werd een dag op voorhand gekuisd en gemarineerd.
De locatie werd volledig versierd in het thema van minie mouse, het thema van het feestje. Het beginuur was 2 uur, maar op dat moment waren we nog allemaal thuis... aan het wachten op mijn gastpapa om ons tot de locatie, die vlak buiten Tocoa ligt, te brengen... Iets voor 3 kwamen we aan en het zag er allemaal zeer mooi uit. De eerste gasten waren ondertussen ook aangekomen. De eerste hapjes werden uitgedeeld. En toen zo goed als iedereen aangekomen was, begonnen de spelletjes voor de kinderen: stoelendans met hoedjes, ballon aan touwjte rond voet en die van de andere kinderen kapotstampen, ...
Hierna was het tijd voor eten! kippetje vanop de bbq, tortilla's, chimol (mengeling van uien, paprika en tomaten met citroensap) en voor de gasten nog een schepje bonen.
Nadien was het tijd voor de piñata en de fotoshoot... Aangezien het toen al donker werd volgde de verjaardagscake snel waarna er een snelle leegloop volgde en het opruimen kon beginnen.

klaar voor het feestje!

samen met mijn oma's

De verjaardag van mijn zusje was dus een groot succes... Ondertussen heb ik al verschillende nieuwe plaatsen gezien en is de 15e verjaardag van Teffy achter de rug. Later, wanneer ik wat tijd vind volgt een korte samenvatting.

Eline

Tocoa anno 2016

Hela,

Tijd voor een nieuw berichtje. Ditmaal over mijn stad, Tocoa.
Toen ik hier 7 jaar geleden, jawel zolang is het reeds geleden, voor de eerste keer rondreed wist ik niet goed waar kijken. Alles is hier anders, overal gangen elektriciteitsdraden, huizen met meerdere verdiepingen zijn zeldzaam en riolering dat kennen ze hier niet. Ik weet nog dat tijdens mijn uitwisselingsjaar de eerste verkeerslichten in werking traden en het voor een complete chaos zorgde omdat er ook pijlen aan te pas kwamen. Je merkte aan alles dat de stad vollop in ontwikkeling was en toen ik twee jaar na mijn vertrek terugkeerd waren er toch wel wat vooruitgangen geboekt. Verschillende aardewegen waren plots gebutonneerd en er waren enkele grote gebouwen bijgekomen... Mijn verwachtingen waren dan ook groot voor ik naar hier kwam. Ik dacht dat de vooruitgang zich in gelijke tred zou hebben verdergezet en dat de stad een ganse metamorfose zou hebben ondergaan, dat het volledige centrum en alle grote straten gebutonneerd zouden zijn en dat er enkele grote nieuwe handelszaken zouden te bespeuren zijn. Helaas, sinds mijn laatste bezoek is er nauwelijks iets veranderd. Hooguit de straten die reeds deels gebutooneerd waren zijn afgewerkt en er is een nieuwe grote supermarkt!

Waarom is de vooruitgang dan stilgevallen... dat is kort uit te leggen. De regering heeft werk gemaakt van de witwaspraktijken van drugsgeld. Blijkbaar zijn hier verschillende bedrijfjes die dienst deden als witwasbedrijven. Naast hun gewone verkoopsactiviteiten hielden ze er een lucratief handeltje op na door fictieve diensten aan te bieden om zo drugsgeld wit te wassen. De regering heeft verschillende bedrijven waarvan de rekeningen plots grote sprongen maakten onder de loep genomen en er zijn er verschillende gesloten. Waardoor ook veel mensen hun broodwinst zagen verloren gaan, want ja deze bedrijfjes hadden vaak meerdere werknemers in dienst.
Gevolg is wel dat het geld verdwenen is en er dus niet meer geïnvesteerd wordt en dat merk je.

Ik hoop dat het ergste nu achter de rug is en dat de stad gestabiliseerd is om vanaf nu wel terug vooruit te gaan, want steeds meer mensen komen naar de stad om er werk te zoeken, nieuwe wijken worden gebouwd. Zo was mijn wijk de laatste en verste van het centrum gelegen tijdens mijn uitwisselingsjaar en zijn er ondertussen al verschillende wijken bijgekomen achter de onze. Dit omdat aan de ene kant van de stad een rivier in de weg zit waardoor de uitbreiding maar 1 richting uit kan gaan...

Nog een verschil is dat je plots op veel meer plaatsen met een bankkaart kunt betalen. Plots heeft iedereen een bankkaart en deze wordt ook gebruikt, mensen staan geen uren meer in de rij om geld af te halen via een verouderd systeem (al merk je natuurlijk wel nog wanneer mensen betaald worden dat het drukker is wanneer je een bank passeerd). Maar zo zie je maar dat beetje bij beetje er toch wat modernisatie is opgetreden zo ook wat betreft internet. Tegenwoordig kun je op veel plaatsen wifi vinden, bij mij thuis nu ook in plaats van een usbstick met chip. En ja, pokémon go is hier ook populair... En op die momenten wil ik terug in de tijd, want waar ik tijdens mijn uitwisselingsjaar op een feestje iedereen zag praten met elkaar zit de jeugd nu te staren naar zijn smartphone om onnozele spelletjes te spelen. Zonde en ben daarom ook zeer blij dat ik met mijn gsmetje van 6 jaar terug naar hier ben afgereisd. Zo gaat de pokémongekte aan mij voorbij en spendeer ik mijn tijd bij anderen niet door te staren naar mijn scherm...

Zijn er nog zaken die mij zijn opgevallen sinds ik hier ben? Niet meteen. Al kan ik wel meedelen dat elke leerkracht en leerling in de basisschool tegenwoordig een eigen laptop of tablet heeft... (of toch mijn mama en de leerlingen bij haar op school, maar vermoed dat het toch tot een groot deel van de lagere scholen zal betreffen.)

Voila deze info om af te sluiten: zaterdag ben ik naar een trouwfeest geweest, vandaag Trujillo, zaterdag staat een klasreünie op het programma en zondag het verjaardagsfeestje van mijn zusje.
Ahja en er is een tropische storm op komst... dus regen gegarandeerd (al hoop ik dat ditlaatste van niet al te lange duur is).

groetjes
Eline