La Ceiba, Trujillo => superverbrand

Het is weer een weekje geleden, dus tijd om achter mijn computer te kruipen.

Dinsdag 19/01: Vandaag ben ik behoorlijk vroeg (8 uur) opgestaan. Vanaf heden ben ik van plan niet meer tot 9 uur te slapen of ik geraak nooit uit mijn bedje als school weer begint. Dus in de voormiddag naar de post geweest want mijn mama wilde een armbandje naar haar zus in de VS versturen en ik wilde weten hoeveel het kost om een pakket naar België op te sturen. Kwestie dat ik in juli niet met een te-veel-wegende valies op de luchthaven aankom.

Daarna zijn we naar een lagere school iets verderop geweest, want daar zouden de tekenlessen van Kennin doorgaan. En mijn ouders hadden graag eens de leerkracht gezien en natuurlijk wilden ze ook weten wat er precies moest gekocht worden van tekenmateriaal.

Vervolgens zijn we naar de lavanderia gereden om wat geld op te halen, waarmee we dan vis en groenten voor het midageten hebben gekocht. De vis was trouwens superlekker, maar als ik vraag welke vis ik op mijn bord heb liggen is er niemand die de naam weet (vis is vis).

Na het eten naar het internet geweest. Doordat het al dagen niet meer geregend had en er niemand anders was, was de verbinding super. Na 2 uur vond ik het toch welletjes geweest want in de voormiddag was ik al op trage computer bij ons thuis aan het werk geweest om mijn blogbericht te typen (om zo wat tijd te besparen). Dan heb ik Oscar geholpen met het typen van een document. Aangezien ik blind typ gaat het van mij een stuk sneller dan het getik van hem.

Dan nog eventjes naar het woongedeelte geweest waar ik met Oscar heb gepraat, toen mijn mama binnenkwam (onverwachts) kon ze het niet hebben dat we zaten te praten. Ze vindt dat hij in het internet moet zitten (maar er was niemand) en dan om nog iets helemaal anders zijn ze in discussie gegaan. En ik zat daar mooi tussen hun 2, te luisteren naar wat ze te vertellen hadden. Eerlijk gezegd gaf ik mijn mama meer gelijk dan Oscar ookal waren er dingen waar ik van dacht, maak daar nu toch geen ruzie over. Uiteindelijk zei mijn moeder dat we gingen en ik ben braafjes gevolgd. Ik was echt mijn kluts kwijt door wat er was gezegd.

Dus toen ik thuis kwam me omgekleed en richting het gymnasium. Ik heb keihard getraind, ondanks de pijn aan mijn voeten. Maar tijdens de “aerobic” heb ik me wel serieus bezeerd. Mijn spier verrekt, denk ik, ik kon nog amper lopen. Dus met zeer veel moeite thuis geraakt. Het zit me niet bepaald mee vandaag, gelukkig had ik nog flexiumgel die toch een beetje geholpen heeft.

’s Avonds toen mijn papa thuiskwam had hij een kaartje bij zich. Een kerstkaartje van tante, waarvoor dank en de teller toch op 2 kerstkaartjes is blijven steken!

Woensdag: In de voormiddag hebben we brooddeeg gemaakt, of het is te zeggen ik heb vooral gekeken hoe de meid en mijn mama het brooddeeg maakten. Af en toe wel een beetje geholpen, maar dat lukt gewoon niet met 3 in 1 pot. Uiteindelijk hebben we er 6 broden van kunnen bakken (superveel) en hebben we dus ook 2 broden cadeau gedaan aan mijn oma enzo.

In de namiddag ben ik eerst meegeweest om Kennin af te zetten in de tekenschool. En daarna zijn we naar mijn oma (mama) geweest om wat bij te praten. Toen kreeg mijn papa telefoon en wat bleek, hij was de verjaardag van 1 van zijn zussen vergeten. Zelf ik wist dat er iemand jarig was vandaag, maar had niets gezegd omdat ik dacht dat het wel weer in het weekend zou gevierd worden. Dus wilde mijn papa naar het huis van mijn oma (papa) want daar zou het feestje doorgaan. Maar juist op dat moment breekt er een gigadiscussie uit tussen mijn oma en een nicht van haar. Met als onderwerp “palabra de Dios”, de bijbel dus met andere woorden. Ik verstond er geen snars van, alé ik begreep wel wat ze zeiden, maar niet waarom ze discussiërden.

Uiteindelijk zijn we toch kunnen vertrekken en ik ben er de hele tijd gebleven. Mijn ouders zijn wel eventjes weggeweest om Kennin op te halen, de lavanderia te sluiten en Jair op te pikken.

Eigenlijk was het een 2-in-1 verjaardagsfeestje want morgen is tante Ana jarig en ze geven samen 1 feestje. Dus eten was er meer dan voldoende: een berg aan vlees, rijst (superlekker met veel groentjes enzo), tortilla’s, ... en natuurlijk ook een taart (al was die niet zodanig groot). Er was ook een laptop waar enkele geniale filmpjes opstonden, dus ik heb ze samen met wat neefjes en nichtjes bekeken en ofwel lagen we plat van het lachen ofwel werd er keihard getierd (vooral mijn nichtjes) omdat het behoorlijk eng was. Och ik hou van vandaag, had ik maar elke dag zoveel te doen.

Donderdag 21/01 (VIJF maand Honduras!): Vandaag heel vroeg opgestaan omdat we naar La Ceiba gingen. Dus rond 9 uur zijn we dan eerst naar het huis van mijn oma (mama) geweest, om de broer van mijn mama op te pikken. En dan op naar La Ceiba. Toen we er aankwamen was het al na 11 uur en omdat iedereen zeer vroeg had ontbeten, hadden ze natuurlijk honger. Dus eerst een stop in een buffetrestaurant. (ik had nog niet bepaald honger, maarja ze zeiden dat het middageten was dus toch maar iets gegeten.)

Na het eten dan naar een afgelegen stuk ver weg van de stad geweest, aan een rivier. Hier hadden mijn ouders een stuk grond (ik had het me iets groter voorgesteld), maar ze wilden het verkopen want de auto van mijn papa kan het ieder moment begeven en dus gaan ze een nieuwe kopen.

Eerst zijn we naar mensen geweest die kijken voor het gebied en hebben we er 2 gigantische zakken met bananen, die we langs de weg hadden gekocht, afgezet. En dan zijn mijn ouders met de mevrouw die daar woonde naar de municipalidad gegaan in de stad om er de papieren in orde te brengen. Wij hebben dus de hele tijd gewacht in de pulperia. Gelukkig was er nog een biljardtafel waar ik een beetje heb gespeeld, maar zelf dat steekt na een halfuurtje goed tegen. En we hadden niets van zwemgerief bij, dus zwemmen in de rivier was ook al niet mogelijk. Ik heb me dus redelijk verveeld; net als mijn broertjes en de broer van mijn mama die net als mij daar waren achtergebleven. Eerlijk gezegd ik begrijp niet waarom ze ons niet in het centrum hebben afgezet. Dus toen ze terugkwamen heb ik ze dan ook voorgesteld om pizza in de pizzahut te gaan eten. De kindjes hadden het al van ’s morgens vroeg gevraagd en eerlijk gezegd ik had er ook keiveel zin in. En ik wilde ook nog iets leuks in Ceiba hebben gedaan. Gelukkig vonden ze het ok, en dus heb ik getrakteerd op een pizza. We hebben een soort van menu genomen voor 6 personen en weet je ik heb niet eens 500 lempira’s verdaan om eten te kopen voor 6 man. Omdat de Mall aan de andere kant van de straat is, zijn we ook nog daar eventjes binnen geweest. Ik wilde zo de winkeltjes aflopen, maar dat gaat natuurlijk niet als je met 4 jongens bent. Dus het enige waar we wat tijd hebben doorgebracht, zijn de videospelletjes. Ik ben hier absoluut geen fan van, dus ik heb het op kijken gehouden. Toen mijn oma (mama) belde om te vragen waar we zolang bleven hebben we dan toch besloten om terug naar huis te gaan. We hadden dan ook nog een reis van meer dan een uur voor de boeg.

Toen we eindelijk thuis aankwamen bleek dat we geen sleutels bijhadden. Eerst dachten we dat het meisje van de lavanderia de sleutels bijhad, want zij had de lavanderia vandaag afgesloten. Maar dat was dus niet zo. En zo hebben we dus ingebroken in ons eigen huis. En weet je dat is hier echt niet zo eenvoudig, alle ramen hebben tralies voor de vensters en dan is er nog een vliegenraam die we hebben mogen opensnijden. En dan proberen om, met je arm tussen de tralies, met een buis tot aan het slot te graken en zo de deur te openen. Het heeft ons meer dan een halfuur gekost voor de deur zich gewonnen gaf en zich opende.

Dan is mijn oom nog eventjes binnen geweest want hij wilde nog met mij praten. Ik durf hier geen nee op te zeggen, maar ach ik vind het niet fijn. Hij wilt met mij naar Trujillo gaan (voor mij op zich geen probleem) maar ALLEEN met mij, en dan weet ik ook wat hij precies wilt. Mooi niet dus!!! Het is een toffe gast, maar alsjeblief é zeg, hij is lijk meer dan dubbel zo oud EN hij heeft een vrouw in de VS! HELP!!! Wat gebeurd er toch allemaal, waarom krijg ik zo emens veel andacht (niet allen van hem). Soms vervloek ik echt mijn blauwe ogen en mijn blonde haren en wil ik dat ik meer op iemand van hier lijk, met bruin/zwarte ogen, donkere haren en een donkere huid. Maar op hetzelfde moment weet ik ook dat ik dat helemaal niet echt wil, dat het alleen is om iets minder op te vallen en het geschreeuw in de straten te verminderen.

Vrijdag: Omdat het de laatste dagen behoorlijk supervroeg ben opgestaan heb ik besloten om vandaag nog eens uit te slapen. Het is te zeggen om 9 uur opgestaan, later durf ik niet echt. En dan op het gemakjes douchen en ontbijten.

En daarna besloten om mijn kleren te wassen. Dat was dringend nodig en met dat er de laatste dagen geen wasproduct meer was, steeds maar moeten uitstellen.

Vandaag stond er soep op de menu, ik begreep het niet want het was om te stikken vandaag. Maar mijn mama zei dat het was omdat we de laatste dagen amper groenten hadden gegeten (wat ook wel waar was).

Iets na de middag belde mijn mama vanuit de lavanderia om te vragen of ik meewilde naar de tekenschool van Kennin. De leerkracht had gezegd dat het beter is dat er iemand volwassens meegaat, endus moest ik mee. Geen probleem hoor, maar het is niet dat ik kan helpen. Ik verstond zelf maar amper wat de leerkracht te vertellen had. Het ging over perspectief tekenen. En echt, dat is iets dat veel te moeilijk is voor een kindje van 5. Het probleem is gewoon dat de andere leerlingen veel ouder zijn.

Toen het eindelijk gedaan was thuis met de meid gepraat, want haar broer was langsgekomen met een neef (zo bleek later). En die neef kwam met mij praten, hij had een tijd in de VS geleefd dus hij kon “perfect” Engels.Maar ik verstond geen snars van wat hij zei, want hij articuleerde amper en sprak ook behoorlijk snel. Uiteindelijk vroeg hij zelfs mijn gsmnummer. Heb ik hem uiteindelijk wel gegeven, maar het voelt niet echt goed. Ik geef niet graag mijn nummer aan iedereen (met reden). Maar wat bleek mijn papa kende die neef helemaal niet. Dus toen we in de auto zaten om naar de tekenschool te gaan, vroeg hij eerst of ik verliefd was, eu ... NEE, ik kende die gast evenmin. En dan begon hij over het feit dat ik voorzichtig moest zijn, dat hij die gast niet kende en dat het dus mogelijk is dat hij ons huis gaat beroven. Ik was er eventjes van verschoten, als dat zo het eerste is waar je aan denkt ...

’s Avonds niet echt veel gedaan, wat tv gekeken enzo. Mijn broertjes hebben wel nog maar eens ruzie gemaakt, het doet me echt aan Maia en Jeroen denken, al zijn de ruzies hier veel meer met trekken en sleuren en zonder woorden. Terwijl het bij tussen Maia en Jeroen veel vaker roepen en tieren is en niet kloppen op elkaar. En het is echt om even banale dingen dat ze ruzie maken (en jawel ook voor in het midden te zitten in de auto). Dit keer zat Jair in de zetel en Kennin kwam erbij, dit tegen de zin van Jair. Dus wat gebeurd er, Jair sleurt Kennin naar de andere zetel. Maar Kennin komt terug naar de zetel waar Jair inzat en dan begint hij op Kennin te slaan en te roepen. Uiteindelijk komt de papa en vraagt mij wat er precies gebeurd is. Ik vertel wat er precies is gebeurd en de kindjes worden naar de kamer van mijn papa geroepen. En zo een vijf minuten later, na heel wat geroep hoor je een klets gevolgd door gehuil. Tja, ik begrijp echt niet waarom ze het principe van in de hoek zetten ofzo niet kennen.

Zaterdag: Eigenlijk niet zoveel gedaan. Overdag thuis gezeten en de warmte verbeten. ’s Avonds stond er dan een mis op het programma. Ik had helemaal geen zin om mee te gaan, maar ik zat al de hele dag binnen, dus heb ik toch maar toegezegd om mee te gaan. De mis viel nog redelijk mee, ondanks het feit dat het zonder priester was. Er was een leuk stuk met interactie.

Na de mis zijn we dan nog naar mijn oma (mama) geweest om de auto’s te wisselen. Er was juist een oefenmatch VS-Honduras op de televisie, dus we hebben die nog helemaal uitgekeken. Ik moet zeggen Honduras speelt aardig, als ze zo zullen spelen in Zuid-Afrika gaan er hier nog enkele feestjes worden gehouden voor elke overwinning. Uiteindelijk is het dus 1-3 geworden in het voordeel van Honduras. En dan vlug naar huis, want morgen belooft een lange dag te worden. Dus vanaf dat we thuis kwamen meteen mijn bedje in; we staan morgen immers om 7 uur op!

Zondag: Zoals gezegd dus om 7 uur opgestaan en alles klaargemaakt om een dagje naar Trujillo te gaan. We hadden echt vanalles mee: een hangmat, een voetbal, bergen voedsel (volgens mij goed om meer dan 2 dagen overleven), ...

Rond 9 uur zijn we dan samen met mijn oma (mama), de broer van mijn mama, Tante Ana en Teffy naar Trujillo vertrokken. Eenmaal in Trujillo hebben we dan nog op een vriendin van mijn mama gewacht en de meter en peter van mijn broertjes. Tijdens het wachten, op de brug, hebben we de vissen in de rivier onder ons geobserveerd. En ik heb echt een vis zien vliegen boven het water. Geen idee welke vis het is, ik denk een soort rog ofzo, maar het schijnt dat die behoorlijk giftig is en als hij je bijt je eraan kan doodgaan!

Toen iedereen verzameld was gingen we met zijn allen naar het privéstrand van mijn oma. Echt prachtig is het er, met zo een strandhut. En dan eerst ingesmeerd met bergen zonnecrème want de zon brandde al behoorlijk hard, ondanks dat het nog maar 10.30 was. En dan het water in, de zee is er echt zoals in de films: helderblauw, je kan tot op de bodem kijken. En het is ook zalig warm, alleen jammer dat het strand een beetje vuil was. Er was redelijk veel hout en andere dingen die er waren aangespoeld sinds de regenperiode enkele weken geleden.

Dus ik op zoek naar de zeesterren, want ik ben 100% zeker dat ze hier zitten, maar echt nergens te zien. Volgens mij kijk ik er gewoon over. En toen ik terug kwam heb ik dan gegeten (veel te veel, maar het waren vooral groenten dus dat maakt het nog een beetje goed). En dan nog eens ingesmeerd, want ik voelde me echt verbranden. En dan eventjes in de schaduw, want ik kon de warmte niet echt aan. Maar als het water zo dicht bij is, en iedereen in het water zit, dan ga je er zelf ook naartoe. En zodus nog de hele middag in het water gezeten. Tot we om 4 uur begonnen met opruimen.

Toen we terug in Tocoa aankwamen me gedoucht en voor het eerst gemerkt dat ik serieus verbrand was: heel mijn schouders en bovenarmen, mijn nek, mijn hals en mijn gezicht. Echt ik ben nog nooit zo verbrand geweest, en zelf mijn lippen deden pijn. Dus bergen aftersun gebruikt om ervoor te zorgen dat ik geen week rood rondloop.

En dan nog wat rustig aan, wat Tvkijken, muziek luisteren, en dan bedje in want ik was behoorlijk moe.

Maandag: ’s Morgens mijn kleren van aan zee gewassen, maar plots begon het te regenen, dus alles onder het afdak gehangen (natuurlijk duurde de regen maar een 5 minuten). En dan bleek dat er een T-shirt miste, en iets later kwam uit dat de hond ermee was gaan spelen. Gevolg T-shirt een beetje geruïneerd.

Om 2 uur ben ik dan meegeweest naar de tekenschool van Kennin. Ik vind er helemaal niets aan, ik zit er maar te zitten en de leerkracht vind ik ook niet echt goed. Tot overmaat bleek dat de les vandaag tot 5 uur duurde en ik dus niet naar het gymnasium kon gaan. Uiteindelijk zijn mijn ouders wel rond 4.30 ons komen halen, want ze vinden 3 uur voor Kennin net iets te lang (dan denk ik, en hoe gaat hij dat doen op school???). Omdat het dan bijna tijd was om de lavanderia te sluiten nog naar daar geweest en gewacht tot ze besloten om te sluiten. Uiteindelijk was het na 6.30 tegen dat we thuiskwamen.

’s Avonds dan nog twilight gekeken met de ganse familie. Ze hadden deze DVD gekocht 2 weken geleden. Wat bleek, het was volledig in het Engels (gesproken + ondertitels), wat ik natuurlijk super vond. Maar dat gaf wel als gevolg dat ik alles mocht vertalen. Dat was dan weer iets moeilijker want op sommige momenten wordt er redelijk snel gesproken en ik weet ook niet alles naar het Spaans te vertalen. Maar ik moet zeggen dat ik van de film genoten heb, al was ik behoorlijk moe achteraf, dus nog maar eens behoorlijk vroeg in mijn bedje gekropen.

Dinsdag: opgestaan met regen, en dan rustigaan tot de middag. Op de computer thuis dit blogbericht getypt, zodat ik deze middag in het internet wat tijd bespaar.

Zo dit is het tot nu toe,

Hasta la proxima semana,

Eline

alleen thuis

Hola,

Het is weer tijd om achter de computer te kruipen en een berichtje te typen.

We beginnen bij vorige week dinsdag.
Het internet is vandaag extreem slecht, ik heb enkel mijn berichtje op mijn blog kunnen typen. Dus na een klein uurtje was ik het beu om meer te wachten dan op het internet te zitten. Mijn mama had me wel nog een extra opdrachtje gegeven: haar broer had gevraagd om foto's van hem op een CD te zetten, en aangezien we thuis geen brander hebben moet dat in het internet gebeuren. Geen probleem, het is niet dat ik nog iets anders gepland had vandaag. Door de vele regen ga ik bijna nergens naartoe. Vandaag was het de begrafenis, maar ik had geen zin om te gaan, omdat ik dacht dat ik langer op het internet zou zitten. Eerst was er superveel familie in het internet, maar om 3 uur verdwenen ze allemaal, buiten Oscar die het internet moest openhouden. Dus dan nog wat met hem gepraat en met de andere klanten die kwamen voor kopies enzo. Uiteindelijk rond 4 uur naar huis gegaan, maar toen zag ik dat ik het fototoestel van mijn oom in het internet achter had gelaten, dus nog eens mogen terugkeren. Begint het toch wel niet te regenen (voor de zoveelste keer). Dan maar gewacht tot het ergste voorbij was. Uiteindelijk was het na 5 uur toen ik thuis aankwam en ik had dus wel al wat honger, maar buiten tortilla's en mantequilla was er helemaal niets te vinden. (en ik begin deze combinatie beu te raken).

Over woensdag valt er helemaal niets te vertellen, buiten dat het de hele dag geregend heeft.

Dan donderdag; De eerste dag dat het gestopt was met regenen. Niet dat de zon te zien was, maar ik heb toch mijn kleren gewassen, dat was dringend nodig. Natuurlijk waren die op het einde van de dag nog niet droog, dus morgen mag ik ze nog eens ophangen ('s nachts mag je ze niet laten hangen omdat ze worden gestolen, best vreemd, maar het gebeurd dus echt wel). 's Avonds wel nog naar het gymnasium geweest, en och dat doet deugd na zo een 2 weken niets te doen.

vrijdag: In de namiddag weer naar het internet geweest om mijn foto's van januari op een cd te zetten. Ik had gehoopt dat ze op dezelfde cd als de vorige konden, maar dat lukte dus niet. Daarna nog redelijk wat gepraat met Teffy en een neef van mijn mama die langskwam met zijn vrouw en baby van 5 maand. Ook met een vriend van Oscar wat gebabbeld. Dan terug naar huis, want ik wilde nog naar het gymnasium, nu de zon zijn weg terug heeft gevonden.

zaterdag dan; ik ben heel de dag alleen thuis met mijn broertjes. Mijn ouders zijn naar een weekend met enkele ouders van de kerkgroep. In de dag was de werkster er wel, maar 's avonds dus niet meer. En Greydi was langsgekomen met Bryan, maar die waren om 3 uur weer vertrokken. Greydi had wel gezegd dat ze zou blijven slapen, maar ze is niet komen opdagen (jammer). 's Avonds is de broer van mijn mama nog langsgekomen met wat geld om eten te kopen voor morgen. Eerlijk gezegd ik heb wel wat schrik gehad dat er iets zou gebeuren, eigenlijk meer omdat ik geen nummers voor noodgevallen had gekregen, enkel de nummers van mijn mama en papa had ik , maar die zaten op meer dan een uur rijden.

Zondagmorgen om 7.15 wakkergemaakt (veel te vroeg!) door mijn broertjes omdat ze honger hadden. Dus opgestaan, de pannenkoeken gebakken voor hun, een douche genomen om wakker te worden en dan voor mezelf ook enkele pannenkoeken geprepareerd. Daarna alles redelijk rustig, tot rond 11 uur want plots besefte ik dat er zou moeten gekookt worden. Dus eens goe moeten zoeken naar wat er allemaal in huis was, en wat er moest gekocht worden. Ik heb het op een spaghetti met kaas en hesp gehouden, lekker simpel en niet veel tijd om het klaar te maken. Het enige probleem is dat ze hier in de pulperia's geen hesp hadden, dus veranderd door een soort van worstjes (eigenlijk echt slecht) en de kaas heb ik ook moeten veranderen, maar dat viel nog mee. En ik moet zeggen dat het aardig is gelukt, want mijn broertjes hebben alles opgegeten en Jair zelfs een 2e bord.
Dan in mijn hangmat in slaap gevallen en wakker geworden toen mijn mama en papa rond 2 uur terug thuis kwamen. Dan nog wat rustig de middag doorgebracht en dan naar de Mall en op restaurant. Zalig gegeten; we hadden een grote schotel met vanalles gevraagd voor ons 5. Kip, garnalen, soort biefstukjes, worstjes, ... en met frietjes en tahadas (gebakken bannen) en tortilla's. Enkel kwa groenten was het wat minder: amper chimol en frigoles moet ik niet hebben. Gelukkig dat de bazin me een bordje met salade, tomaten, wortelen en komkommers gegeven. En dan nog een drankje gedronken (heerlijk). Uiteindelijk heb ik wel 200 lempira's bijgelegd, maar geen probleem, voor dit eten zou ik veel meer willen bijleggen.
Daarna nog naar het huis van mijn oma (papa) geweest maar er was helemaal niemand. Dus gebeld om te vragen waar ze zaten en wat bleek, ze waren op een pleintje verderop gaan basketten. Dus wij daar naartoe, en ik heb meegespeeld! Echt zalig, buiten dat ik niet echt de juiste kleren aanhad om te spelen en al helemaal niet de juiste schoenen. Ik verloor ze om de haverklap, dus dan maar besloten om op blote voeten te spelen en daar heb ik me aan mispakt. Toen ik gedaan had met spelen deden mijn voeten goed zeer (ik kon er amper op lopen). We zijn dan nog eerst de auto van de lavanderia gaan ophalen bij mijn oma (mama) maar die wilde eerst niet starten. De batterij is echt al behoorlijk oud. Uiteindelijk gelukkig toch aan de praat gekregen. En dan naar huis, mijn voeten gewassen, want die zagen zo zwart als het maar kon. En na het wassen zagen ze goed rood en branden dat het deed, gloedheet hadden mijn voeten. Dus mijn mama een plant uit de tuin gaan afsnijden (ik denk een soort cactus) en dan mijn voeten met het binnenste daarvan insmeren. Ik moet zeggen dat het echt geholpen heeft. 's Nachts wel nog een keer wakker geworden en dan mijn voeten met aftersun ingesmeerd. Ik heb mijn lesje wel geleerd, niet meer op blote voeten basketten. Ookal had ik me daar supergeamuseerd.

maandag: 's morgens nog enkele pannenkoeken gegeten (met de rest van het deeg van gisteren) en dan redelijk rustig tot rond de middag.
In de namiddag heb ik dan gebeld met AFS omdat mijn visum de 21e vervalt en ik geen problemen wil. Zeggen ze dat ik het nog eens naar tegucigalpa moet opsturen, samen met het paspoort van Alicia, dus ik bel met haar. Wat blijkt zij gaat binnen 2 weken naar Miami (ik wil ook!) dus dan heeft ze haar paspoort nodig. Dus zij bellen met AFS en dan terug naar mij en we moeten onze paspoorten met een postordebedrijf opsturen.
Dus ik naar Alicia en dan naar het postordebedrijf, bleek eerst dat het onlangs is verhuist, dus nog mogen zoeken naar de nieuwe locatie. Daarna nog met mijn mama door het stad gelopen. Eerst naar de bank, en dan nog een T-shirt van het Hondurees voetbal gezocht. Werkelijk meer dan 3 winkels mogen afgaan, nergens hadden ze er nog. Gelukkig in de laatste winkel dat we zouden bezoeken vandaag hadden ze er wel nog. Ze hadden wel ook namaak dat echt een stuk goedkoper waren, maar ik wil wel de originele! En mijn mama had een kaartje waarbij we 10 % korting krijgen, dus cava.
's Avonds zijn dan de meter en peter van mijn broertjes langsgekomen met de kindjes, en ze zijn gebleven tot 9 uur. De hele tijd gebabbeld, de mannen onder elkaar en de vrouwen ook, eigenlijk best grappig om te zien. Over vanalles en nog wat gepraat, uiteraard ook de laatste roddels gehoord.
En toen ze vertrokken waren nog op de computer een update gedaan, want de helft van de internetpagina's kon ik niet openen.

Zo dat is mijn weekje, eindelijk heeft de zon zijn weg terug gevonden. Ik lees ook wat meer de krant nu, kwestie van mijn Spaans wat bij te schaven. Maar eigenlijk is er amper nieuws enkel uit het binnenland. Amper sport, buiten over het Hondurese voetbal. En zelfs over Haïti is er amper nieuws, 1 dag is er wel 2 bladzijden verschenen (laatste van de krant), maar de helft waren fot's, dus echt veel wijzer ben ik er niet uit geworden.

adios, en tot volgende week.

Eline

GEEN Roatan

jawel, deze week krijg je toch een berichtje.

Aangezien Roatan is afgeblazen heb ik dus wel de tijd om iets door te geven. (uitleg volgt in verslag)



Aangezien het hier elke dag regent sinds 1 januari, zijn er heel wat saaie dagen, waar er helemaal niets in te beleven valt. Ik zit dan de hele dag thuis. Gelukkig is er een computer, waar ik deze dagen veel te veel op zit en is er sinds het pakket uit de VS een video- en DVDspeler waarmee we de tijd doorbrengen.



Zo dus ook de woensdag. Helemaal niets gedaan, de tv is van slechte kwaliteit als het regent, dus veel genaaid (waarvoor dank aan het pakketje van rond Kerst) en in de avond is het gestopt met regenen waardoor ik nog een filmpje op tv kon meepikken, met enkele nicnacjes uit België. Het doet me ook echt eventjes denken dat ik in België ben, met het weer inclusief.



Donderdag ben ik, ondanks de regen, mijn paspoort gaan ophalen bij de AFSverantwoordelijke in Tocoa. Wat blijkt ik heb dus nog steeds geen visum tot juli. Het loopt maar tot 21 januari (vraag me niet wat ik nu moet doen, want ik weet het zelf niet). Doordat het vandaag iets droger is dan de andere dagen, ben ik, eindelijk, nog eens naar het gymnasium kunnen gaan. Ik ben er meer dan 2 uur een half geweest. Eerst op de toestellen en dan de aerobic die vandaag redelijk intensief was.
EN DAN 's avonds, was er een verjaardag van iemand van de kerkgroep. Dus met zijn allen daarheen. En weet je voor het eerst was er geen taart, maar pizza. En dan krijg ik zo telefoon van Karen, een ander meisje die met AFS in Honduras zit, dat ons reisje naar Roatan NIET doorgaat. Ik vol ongeloof natuurlijk, hoe kan dat nu, zo 4 dagen voordat we vertrekken wordt het afgeblazen. We hebben geen toestemming van AFS. Ik verstond er niets van, want al de papieren waren in orde. Dus ik 's avonds nog mijn mails nakijken om te kijken wat er nu precies van aan is. En inderdaad en mail van AFS om te zeggen dat we niet mogen gaan naar Roatan, omwille van het weer. Er is een alarm ofzo, ik begrijp het niet zo goed. En ik vind het alles behalve prettig. Geen enkel reisje lijkt te lukken hier. Copan: ziek, en Roatan slecht weer.

De vrijdag heb ik weer niets gedaan door het fantastisch belgisch weertje. REGEN, REGEN en nog eens REGEN. Echt stom, normaal gezien is het regenseizoen (zei noemen het winter) hier in november en een stuk van december, maar dit jaar is het dus een beetje heel veel opgeschoven tot in januari.

Zaterdag: gelukkig wel iets te vertellen.
Vandaag is het dus de 9e dag van iemand die 6 maand geleden is overleden. Dus daar zijn we naartoe geweest. Om 3 uur was er een herdenking met de familie. en daarna, je raadt het nooit, eten (rijst met vlees en groenten en een sandwishje) en voor iedereen een bakje met zoete broodjes (heerlijk trouwens) en dan naar de lavanderia om af te sluiten. Normaal zou er gesloten worden om 5.30 maar dat is uitgelopen omdat mijn papa nog een klant heeft toegezegd, tegen de zin van mijn mama, om 5 uur. Dus het was pas 6.30 toen we afsloten. En dan vlug terug naar de dat huis van die dode. Want er was een misviering met priester. In de gietende regen, en de tenten waren niet bepaald waterdicht, dus bijna iedereen supernat. En na de mis weeral eten, ik heb het dit keer niet opgegeten en meegenomen naar huis. En ook de broodjes heb ik gespaard tot de volgende dag.
En weet je dat ik vandaag voor het eerst heb gezien dat mijn papa mijn broertje (Kennin) heeft geslaan. Ik was er niet goed van. Zo in de lavanderia, toen er geen klanten was, begon Kennin te wenen omdat Jair hem niet wilde helpen bij een spelletje dat veel te moeilijk is voor Kennin. En mijn papa kon dat niet verdragen denk ik. DUS pakt hij zijn riem en slaat een paar keer op Kennin. Het was wel gericht op zijn broek, maar hij is toch een keer mooi op zijn rug geraakt, met als gevolg een lelijke brandwonde. Echt ongeloofelijk, ik wist echt niet wat ik moest doen of zeggen. En mijn mama evenmin, denk ik. Achteraf heb ik ze wel een serieus hevige discussie horen voeren, buiten de lavanderia, en ik ben heel zeker dat het over dit voorval ging. Alleen weet ik niet of het ging over het feit dat het is gebeurd (want ik denk dat het wel vaker gebeurd) of het feit dat ik het gezien heb. Ik wil niet weten over welk van de 2 het gaat, ik vind dit gewoon echt niet kunnen en vind het behoorlijk frustrerend dat ik er niets op kan zeggen.

Zondag: Vandaag weer het huis niet uitgeweest door de hevige regen. Gelukkig zijn er vandaag wel wat mensen langs geweest bij ons thuis. Eerst tia Ana met Teffy, die bij ons hebben ontbeten. En dan in de namiddag is tia Julia langsgekomen. en dan in de vooravond is er nog een neef (verdere familie) langsgekomen die de videospeler heeft hersteld.
Normaal gezien zouden we nog naar een zilveren bruiloft gaan, maar dat is niet doorgegaan door het weer. En omdat mijn papa niet meer wegwilde, en als hij niet wil rijden dan gaan we niet. Want de auto van de lavanderia is mechanisch en mijn mama kan daar niet mee rijden en ze durft ook niet alleen 's nachts door Tocoa te rijden (terecht).

maandag: in de morgen behoorlijk rustig, weeral veel regen. In de namiddag eventjes naar de lavanderia geweest (kwestie van mijn dag te breken) en daarna thuis wat op de pc gezeten tot de elektriciteit wegviel. 2 uur later was die er gelukkig terug, en dan nog naar Belle en het Beest (in het Engels) gekeken. Want in het pakket uit de VS zaten ook een heleboel video's en die zijn in het Engels (joepie).
En dan 's avonds, in de bittere koude, naar familie die op 10 minuutjes van Tocoa woont, gegaan. Er was iemand overleden, een oom van een nicht van mijn papa denk ik. En als ik het goed gehoord heb is hij vermoord, niet bepaald leuk om te horen. We hebben daar dus echt lang gezeten, tot na 12 uur. Toen Kennin in slaap was gevallen, en iedereen het ijskoud had (ik vond het nog cava) zijn we dan eindelijk naar huis geweest.

Zo dit is mijn weekje, jammergenoeg niet vanuit Roatan, maar ik heb zojuist gehoord dat we toestemming krijgen om tijdens het schooljaar te reizen. Het enige wat we nodig hebben is toestemming van de school en dat moet dan maar lukken.

Eline

año nuevo

hola,

het is weer dinsdag, dus tijd om mijn blog aan te vullen.

Dinsdag 29/12: Na het internet meteen naar huis, want mijn mama wilde nog langs de post gaan. Maar het is een beetje misgelopen. We gingen ervanuit dat ze daar wel enveloppes gingen hebben, maar niet dus, ze zal dus een ander keertje moeten terugkeren. Dan nog eventjes naar de Mall geweest waar we een Donut hebben gegeten en een tas koffie hebben gedronken. En dan was het alweer 5 uur dus moesten we naar de lavanderia om af te sluiten.

Woensdag: Vandaag heel vroeg (7 uur) opgestaan, want we zouden naar het weeshuis gaan (eindelijk) om te kijken of ik daar wat kon werken. Mijn familie zaagt al redelijk lang dat ik maar niets zit te doen tijdens de vakantie, eigenlijk wilt mijn papa dat ik help in de lavanderia, maar dat wil ik écht niet. Dus toen we daar aankwamen bleek dat echt een luxueus iets te zijn, met een gigantische poort en helemaal ommuurt. Jammer genoeg hadden de mensen geen tijd om met ons te praten, ze moesten ergens naartoe. Dus hadden ze gezegd dat ik in de namiddag moest terugkomen. Maar aangezien ik de ganse nacht slecht had geslapen, ik heb nog maar eens last van mijn keel, ben ik in slaap gevallen en was het alweer te laat om die dag nog langs te gaan (ze hadden gezegd 14.00, maar heb geslapen tot na 3 uur). Dan langs geweest bij Alicia, ik had iets in de auto laten liggen toen ik met ze naar Copan ben geweest. Niet dat ik het gemist had, maar ik wilde het toch graag terug. Dan gewandeld tot aan de lavanderia (dat is maar een 5 minuujes van het huis van Alicia) en daar dan superlang gewacht tot we naar huis gingen. Er was vandaag superveel werk en mijn papa had het lumineuze idee om vandaag af te spreken met enkele neven, dus die hebben we ook niet meer gezien. Het was uiteindelijk bijna 9 uur toen we naar huis konden.

Donderdag: Om 8.00 opgestaan, want mijn familie had gevraagd of ik vandaag wilde helpen in de lavanderia, het zou maar een half dagje zijn, want ze zouden sluiten om 2 uur. En omdat het meisje vandaag een dag vakantie had gekregen heb ik toegezegd voor deze ene dag. Dus supersaai, heel de dag kleren opplooien en uiteindelijk zijn ik en mijn mama om 4 uur naar huis geweest. Mijn papa bleef maar toezeggen op neiuwe klanten die hun kleren maar niet droog kregen en de droogkas wilden gebruiken. En mijn mama wilde nog gaan winkelen want ze had nog kleren nodig voor vanavond.
Dus dan vlug naar huis om mijn broertjes op te halen en dan richting Mall waar we eerst voor mij zouden kijken, ik heb namelijk wat kleren nodig om naar Roatan te gaan. Maar daar heb ik niets gevonden (een van de winkels was gesloten, en de andere winkel lag zo overhoop dat ik er niet in wilde zoeken). Dus dan zijn we naar het centrum geweest, en daar was ik bezig met mijn kleren te zoeken toen mijn GSM ging. Mijn broertje uit België, om mij een gelukkig nieuwjaar te wensen. Dus heel de familie aan de telefoon gehad en iedereen een gelukkig nieuwjaar gewenst (bij deze ook aan iedereen niet in mijn huis aanwezig waren en Maia die veel te druk bezig was in de keuken en geen tijd vond om 2 minuutjes aan de telefoon te komen). Dan dus 3 shortjes en 3 T-shirts gekocht en mijn mama een jeansbroek (ik heb wel 100 lempiras bijgelegd, want ze had maar 400 bij).En dan vlug naar huis, want we gingen eerst thuis eten en dan gingen we wel zien wat de plannen waren.
Dus tot op het moment van vertrek wist niemand naar waar we gingen, was het de familie van mijn papa of de familie van mijn mama. Toen ik het vroeg aan mijn mama wist ze het zelf niet. (Dat vond ik eigenlijk best wel raar) Dus we hebben allemaal superlang moeten wachten totdat mijn papa eindelijk klaarwas met zich om te kleden, zij waren allemaal al meer dan 3 kwartier aan het wachten. En dan had hij wat rondgebeld om te vragen waar iedereen zich bevond. Dus toen we vertrokken eerst naar het huis van mijn tante Ana, daar zaten de 2 andere zussen ook en er kwamen nog heel wat andere mensen binnen om eventjes gedag te zeggen en gelukkig nieuwjaar.
Daarna zijn we dan naar een oom van mijn papa geweest (alé het was familie, maar ik weet niet hoever. Ik was er nog nooit eerder geweest). En toen het 11 uur was zijn we dan naar mijn oma (mama) geweest om af te tellen tot 2010.
Na 12 uur is dan ook zowat de ganse familie langsgekomen (neven en nichten die wat verderop in de straat woonden). Eigenlijk best wel gezellig, ookal was ik supergraag uitgeweest, zoals de meeste jongeren hier (maar de toestemming ontbrak). Zelf toen er neven en nichten van Greydi (nicht van me) kwamen vragen of we mee wilden met hun, kregen we geen toestemming. (alé ik zou toestemming krijgen als Greydi toestemming kreeg, maar dat kreeg ze dus niet.) Dus niet te geloven maar ik lag behoorlijk vroeg in mijn bed, voor 2 uur. En eigenlijk was ik een beetje onthoocheld want mijn broertjes hadden gezegd dat het normaal gezien een fantastisch feest is, met superlang opblijven, gigantisch veel vuurwerk (heb ik maar amper gezien) en superveel dansen. Maar ja, het is gewoon wat tegengevallen omdat ik er zoveel van verwacht had. Eigenlijk viel het best nog mee, achteraf bekeken.

Vrijdag 1/01/2010: Om 9.30 wakker geworden, het was nog aardig stil in huis, iedereen sliep nog. Maar ik heb deze keer niet gewacht tot de rest besloot om op te staan. Dus gedouched en dan uit verveling zelf de afwas beginnen doen (er stond alweer een berg). Toen de rest van de familie wakker werd onbeten met mijn broertjes en mama (mijn papa eet zogoed als altijd in zijn kamer met de TV op). En er was een grote cake inhuis, waar je van mocht eten als je er zin in had. Dat is dus niet goed é, veel te veel cake gegeten op een dag, al viel het nog mee als ik weet hoeveel mijn broertjes hebben gegeten. Normaal gezien zou de rest van de familie langskomen en dan konden we ze tamales en cake geven, maar dat is dus niet doorgegaan. Er is besloten om bij iemand anders van de familie af te spreken, met als gevolg dat wij met al het eten bleven zitten. (de cake is zonder moeite opgeraakt, en de overige tamales zitten in de diepvries) Dus in de namiddag dan naar familie van mijn papa geweest, echt super. De mannen en de vrouwen vierden wel apart. De mannen zaten binnen TV te kijken met bier en ander spul. En de vrouwen zaten buiten met muziek. Toen werd plots tequilla boven gehaald en ze hebben me overtuigd om een minibeetje te drinken. Hier is het de gewente om meteen daarna een citroen met zout te eten. (het zout moest ik niet hebben, maar de citroen natuurlijk wel.) Dus dat minibeetje na heel wat nadenken toch naar binnengespeeld en dan die zure citroen opgegeten, maar bah, nooit meer drink ik tequilla. Ik vind het echt zowat het slechtste dat ik ook naar binnen heb gespeeld. Ik begrijp niet dat je dat graag kunt drinken.
Na het bezoek daar zijn we als laatste vertrokken naar het huis van mijn oma (papa) om daar nog wat verder te praten en nog meer te eten (ik heb het wel mooi overgeslaan). En ook hier hadden ze gevraagd of ik die avond naar de disco wilde meegaan, maar opnieuw geen toestemming gekregen (het was ook zo supersnel beslist en mijn papa wilde weer naar zijn neven gaan en ik denk dat mijn mama niet graag alleen in huis is met de klindjes ’s nachts). Dus dan naar huis en midden in de nacht werd er op mijn raam gekopt, mijn papa kon niet binnen (de deur was dubbelvergrendeld) en aangezien ik de kamer het dichtst bij de deur had mocht ik de deur gaan openen. Eigenlijk had ik zin om nee te zeggen (mijn mama had achteraf gezegd dat ik dat moest zeggen) maar ja, ik was toch al wakker dan, en het begon dan nog eens keihard te regenen.

Zaterdag: een behoorlijk saaie dag, er was superveel werk in de lavanderia dus we konden niet weg. Dan maar mijn kleren gewassen en dat was geen zo een goed idee, want het heeft zowat de hele dag geregend waardoor mijn kleren niet konden drogen. (ze hebben zelf 4 dagen nodig gehad, want ook de volgende dagen was het een en al regen en bleef de zon vermist.) En dan maar wat op de computer gezeten en ’s avonds dan wat BBC gekeken (iets van sterren op de dansvloer maar dan in Engeland, en nog zo een paar programma’s waar de Vlaamse versie van bestaat), want er waren geen degelijke films en ik wilde ook wel nog eens wat Engels horen ipv slecht Spaans ingesproken programma’s.

Zondag: Tot na 9 uur geslapen en opnieuw was het uiterst rustig in huis. Mijn ouders waren naar een bijeenkomst en mijn broertjes sliepen nog. Dus alles op het gemakjes en tijdens het ontbijt was Kennin al wakker en ging de telefoon, en dus was Jair in een mum van tijd ook wakker. Dan rond 10.30 naar mijn tante Ana geweest want de bijeenkomst zou langer duren dan ze hadden gedacht. Heel de familie kwam zowat langs daar en iedereen bleef eten (jammergenoeg was het slechte soep, alé soep waar ik niet zo zot van ben). Ondertussen werd Meangirls op tv gespeeld (wel Spaans ingesproken) maar ja, er was niet veel beters te doen. En dan ook nog wat meegekeken met familie die op het internet zaten.
Dan naar huis en rond 3 uur was er een reünie. 6 maand geleden is er een oom van mijn papa overleden en dat wordt hier gedurende 9 dagen herdacht. Vandaag zaten ze aan dag 3. Dus iedere keer wordt er eerst een soort herdenking gedaan (zo godsdienstig iets) en daarna wordt er wat bijgepraat met een versnapering en een drankje. En de laatste dag zou er gigantisch veel volk aanwezig zijn (zowat de hele familie) en zou er ook een echte maaltijd worden geserveerd, dus dat belooft voor vrijdag. Deze 9 dgen worden ook nog eens herhaald als er iemand een jaar is overleden en vanaf dan is het elk jaar zo 1 dag dat men samenkomt. ’s Avonds dan nog wat achter de pc gekropen en enkele mails gestuurd.

Maandag 4/01/’10: Greydi is langsgekomen en we hebben gewandeld tot in het centrum en daar enkele winkeltjes afgelopen. We hebben wel niets gekocht, want de winkeltjes hier trekken vaak op niets. Er wordt zoveel mogelijk goed op zoweinig mogelijk plaats gepropt dat je amper de plaats hebt om je erdoor te bewegen. Zelf eventjes in de lavanderia binnengeweest om goeiedag te zeggen. Uiteindelijk was het na 12 uur toen we terugkeerden naar huis. We hadden dus beiden redelijk wat honger, maar wat bleek, er was amper eten in huis en eigenlijk vond ik het ook niet zo lekker vandaag. Er zat veel te veel zout op het vlees. (normaal gezien kookt de meid hier maar met een klein beetje zout, mijn mama legt het zo uit, maar vandaag was het toch een beetje veel te veel.) Na de middag dan nog wat televisie gekeken en we zijn allebei in slaap gevallen. Toen ze vertrokken, heb ik dan weer wat achter de pc gekropen. (ai, de laatste dagen zit ik er veel te veel op, maar het is gewoon omdat er zoweinig te doen is).

Alé dat is het voor de eerst dagen van het nieuwe jaar.
Mama weet jij al wanneer ik precies terugkom, ik hoor van andere AFSers (in andere landen dat zei al weten wanneer ze precies terugkomen).

Volgende week zal je geen nieuw berichtje vinden op mijn blog want ik zit in Roatan en ik denk niet dat ik de tijd zal vinden om iets door te sturen. En ik weet ook helemaal niet of ik daar wel op het internet geraak, want geen idee of er een computer in de buurt zal zijn.
Dus tot binnen 2 weekjes,

Eline xxx

foto's

Hierbij mijn eerste berichtje van 2010.

En wat dacht je van enkele foto's?

Ana (tante) en Teffy (nichtje)


Julia (tante) en Kathy (nichtje)

mijn mama en een van haar zussen

Greidi (nichtje) en ik

De kerststal bij ons thuis

Met een groot deel van de familie in de auto van mijn papa toen we van Truchillo terugkeerden.

Kennin (broertje) en Brian (een neefje)

Tamal, voor dat het in een bananenblad wordt gedraaid en gebakken. (ik ben er niet zo zot van)

Cristian (neefje), Hector (ander neefje) en Jair (broertje)