moedertjesdag, carnaval

hela,

Eindelijk nog eens wat tijd gevonden om achter de computer te kruipen. Hierbij dus een verslagje van de afgelopen week.

Toen ik thuiskwam van mijn schoolreis meteen al het fruit de koelkast in. En dan alles uitladen. 's Avonds ben ik nog meegeweest met de dansgroep, want ze hadden een presentatie in mijn school. Iets voor moedertjesdag dat vandaag gevierd werd. Hierna zijn we met zijn allen nog naar het huis van een van de leden geweest, want het was haar verjaardag. Uiteraard weer een heleboel eten, en dan nog maar eens cake (echt een beetje teveel deze week).

Zaterdag: 's morgens vroeg opgestaan om te gaan volleyen om 7 uur. Maar af en toe ben ik toch af en toe eens naar mijn klasgenootjes gaan zien. Want het plan was om iets te organzeren voor de leerkrachten (moedertjesdag). Uiteindelijk is dit dus niet doorgegaan, want niet iedereen was komen opdagen, dus konden we geen geld vragen aan iedereeen. En daarbij komt dat de leerkracht ook helemaal geen tijd heeft morgen. We zouden het verplaatsen naar de volgende zondag.
Dan nog eventjes gaan verder volleyen en toen dat gedaan was nog wat blijven plakken bij klasgenootjes. Uiteindelijk bleven ik, Angel, Toneleey (2e) en Ramon (2e) over. En dan zijn we met de auto van Ramon naar het ander gebied van de school gegaan. Om er de watermeloenen te bekijken. Maar die zijn echt nog superklein. Dan maar de grootste afgesneden en meegepakt (eigenlijk beetje gestolen, want de leerkrachten laten het niet toe dat we al de vruchten meenemen. Natuurlijk niemand die daar naar luisterd). Toen we op de terugweg waren aan de kant gestopt om de watermeloen op te eten. Bleek dat die nog niet rijp was, en dus was er nog niets van rode kleur te zien. haha, slechte roof.
Toen we terug in Tocoa waren, ben ik mijn fiets gaan ophalen, die eindelijk eens naar de fietsenmaker was gebracht om de banden op te pompen en de remmen na te zien. Alles zag er goed uit, buiten dat de versnellingen er nu wel volledig aan waren.

Daarna naar huis, gaan middageten, eventjes uitrusten. En dan op zoek naar een nieuw fototoestel. Mijn fototoestel heeft het min of meer begeven en 2 maanden zonder fototoestel dat kan ik echt niet maken. Al denk ik dat mijn fototoestel wel nog te herstellen valt, volgens mij is er ergens een contactje mis want het is zo na 2 seconden dat mijn camera uitvalt. Echt iets vreemds, maar hier laat ik het niet nakijken of al de degelijke stukken worden er vanuit geprutst en ik krijg er brol voor in de plaats.
's Avonds ben ik weer gaan kijken naar een presentatie van de dansgroep.

Zondag, moedertjesdag: Rond 6 uur wakker geworden van het lawaai van mijn broertjes. Gelukkig me kunnen omdraaien en nog 2 uurtjes blijven slapen. Toen ik opstond en me gedouchet had, eventjes mijn mama een fijn moedertjesdag gewenst. En dan mijn kleren wassen en eventjes op het internet.
Deze middag gingen we gaan eten bij mijn oma (mama) en we zouden de USB met internetverbinding van bij ons thuis meenemen. Zo konden ze na het eten chatten met de familie in de VS. Het enige is wel dat ze voorlopig op mijn msn zitten, want niemand van de familie heeft dat.
Na een halfuurtje webcam hebben we dan afgesloten en zijn we naar de familie van mijn papa gegaan. Ook daar was niet te klagen van eten. Weer een BBQ en dan nog eens cake. Dan ook eens mijn wonde laten zien aan een nicht van me die verpleegster is. Blijkt dat die ontstoken zit en dat ik pilletjes mag slikken. Dus toen we terug naar huis keerden nog bij de apotheek gestopt en 10 van die pillen gekocht. (zo kan ik 3 dagen pillen slikken en hopelijk volstaat dat)

Maandag: 's morgens naar school en in de namiddag zou ik eerst 2 uur les volgen en dan gaan volleyen, maar de leerkrachten zijn niet komen opdagen, dus heb ik nul les gehad vandaag. De volleybaltraining is wel niet doorgegaan wegens een baskettornooi. En aangezien dat op het zelfde veld gebeurd (er is maar een betonnen veld) hadden we niet de mogelijkheid het net te zetten. Gelukkig was er wel nog een ploegje die mensen te kort had, waardoor ik toch 20 minuutjes in beweging ben geweesst. Toen begon het keihard te regen en had ik het best wel koud. Ik had dan ook gezweet en ik wist toen al dat ik ziek zou worden.
's Avonds zouden we oefenen voor een voorstelling in de dansgroep, maar dat is niet doorgegaan.

Dinsdag: 's morgens wakker geworden met een enorme keelpijn en een verstopte neus. Maar ja, toch naar school geweest, want vandaag zou de schoolploeg een voetbalmatch hebben. Toen ik iets voor 7 aankwam, was iedereen al druk bezig, want iedereen wilde vroeg gedaan hebben, zodat ze konden gaan kijken naar de match. Zo zijn we om 9.30 met zijn allen naar het stadium gewandeld en dan vanaf 10 uur begon de match. Onze schoolploeg was duidelijk beter en we hebben dan ook verdiend gewonnen met 4-1. Het enige minpuntje is wel dat mijn klasgenoten zo onsportieve dingen zitten te roepen naar de tegenstanders. Ik vind het schandalig, maar het schijnt dat tegen de andere publieke school, Ramon Rosa, het nog veel erger is. Dan vliegen er eieren, bloem, stenen, ... in het rond. En er zou ook redelijk wat politie aanwezig zijn. Nu vlogen er enkel wat schillen van watermeloen naar de tegenstanders wanneer die passeerden.Ik doe hier wel niet aan mee, en probeer mijn klasgenootjes bij te brengen dat ze enkel onze schoolploeg moeten aanmoedigen en de andere ploeg niet moeten afbreken. Die andere school is een priveschool en iedereen daar is rustig, en dan komen er een paar van die luidruchtigen, zoals mijn klasgenoten hun plezier bederven.
In de namiddag hadden we het eerste uur geen les wegens de voetbalmatch. De tweede les wilde ik wel bijwonen want het was ecologie. Maar die les heeft welgeteld 16 minuten geduurd. Dan heb ik het weer voor gezien gehouden en ben ik gaan volleyen. Vandaag zouden we een wedstrijd spelen tegen Monserrat. Deze wedstrijd trok echt nergens op. Die meisjes van Monserrat kunnen er echt niets van. Geloof me mijn E-jeugdjes, preminiemen is dat nu zeker, kunnen na een maand trainen beter spelen dan dit "ploegje". Ik zou me doodschamen om zo op een veld te staan en te doen alsof ik kan volleyballen. Het enige wat er gebeurde was opslaan en af en toe werd de bal nog eens naar de overkant gebracht. We hebben dan ook gewonnen in minder dan 15 minuten (2 sets). En dan nog eventjes gekeken naar de jongens, maar aangezien ik wilde gaan dansen ben ik te voet terug gekeerd naar school (om mijn fiets op te halen) en dan gaan dansen. Blijkbaar stond er nog maar een presentatie op het programma. Dus ben ik weer meegegaan, er was een of ander concert maar daarvoor weer een heleboel optredentjes, waaronder mijn volksdansgroep. Al denk ik dat dit geen zo een goed idee was, want zo ziek de hele dag weg en weer gaan is niet zo verstandig. In de morgen gaan kijken naar het voetbal, maar zonder stem kun je ook niet roepen. En dan in de middag gaan volleyballen en dan mijn stem gebruikt, 's avonds dan nog veel te laat in mijn bed gekropen. Ik zou beter moeten weten.

Woensdag had ik gelukkig besloten om niet naar school te gaan 's morgens. Enerzijds zodat ik toch kan uitslapen en mijn verkoudheid wat te verminderen, anderzijds om mijn kleren te wassen en naar het internet te gaan. Het was immers al een eeuwigheid geleden dat ik nog eens met mijn ouders heb gepraat.
In de namiddag toch nog eens min of meer al de lessen gevolgd. Ik kwam wel wat laat aan in school waardoor de eerste les al bezig was, maar het 2e uur volledig gevolgd en zelf de helft van wiskunde ben ik gebleven.
Om 4 uur hadden we afgesproken om te volleyen. Dit keer een wedstrijd schoolploeg tegen exschoolploeg. Nu werd er tenminste wel gespeeld. En er werd ook tijd gemaakt om dingen te verbeteren zodat het ook een training was voor de meisjes. Het enige wat ik nog steeds niet begrijp is dat het systeem dat ze spelen voor geen meter werkt. Alé het zou wel werken moest er een beetje meer bewogen worden. Ik denk dat ik eens ga opschrijven hoe we spelen in België, en zelf met hoe zij beter zouden spelen, want nu staat er gewoon niemand voor de korte balletjes (enkel in de midden). Zeker bij de jongens werkt dit niet echt, want die spelen met min of meer hetzelfde systeem, alleen is er hier wel een vaste passeur.

Donderdag: Aangezien de lessen vandaag gecanceld waren, gingen we 's morgens volleyballen. Wel eerst eventjes goeie dag gaan zeggen aan mijn klasgenootjes en dan kwam mijn leerkracht mijn Hondurees visum brengen. Een mooi kaartje moet ik zeggen, alleen mijn foto lijkt nergens op. Dus toch blij dat ik na 3 maand illegaal te zijn toch mijn visum heb. En dit tot eind maart 2011. De lessen zijn vandaag afgeschaft omdat er een of andere reünie is voor al de leerkrachten. Hier worden enkele afgevaardigden van de president naar toe gestuurd om te kijken of ze wel nog goed genoeg zijn. Indien niet, jammer maar ontslagen. Het komt er dus op neer dat het een grote vriendjespolitiek is, en dat de president ervoor kan zorgen dat iedereen die hij wilt als leerkracht kan benoemen. Ik snap het niet zogoed, maar ja tis weer iets typisch Honduras zeker.
Voor ik begon te volleyen ben ik nog eventjes voorbij de 3e jaars gepasseerd, die waren bezig met de kippen te slachten en te ontpluimen. Echt geen zo een mooi zicht al die bloedende kippen.
Dan zag ik dat ze begonnen te volleyen en dus ben ik gaan trainen. Maar verdorie het is zo warm in de ochtend. Tegen 8.30 is de zon echt al fel, eigenlijk is het beter om rond 16.30 te beginnen want dan is de zon al veel minder fel en met geluk is er dan ook wat meer bewolking.
Na de training nog wat blijven praten met enkele leerkrachten en 2 oudleerlingen die vroeger ook in de schoolploeg zaten. Tot ze plots een meetlint en een weegschaal uithaalden. Gegroeid ben ik nog steeds niet, al voel ik me wel een stuk groter tussen al deze kleine Hondureesjes. Jammer genoeg was er ook een weegschaal en ik wilde eigenlijk echt niet weten hoeveel de schade was. Maar na lang zagen hebben ze me er toch op gekregen en het verdikt is 8 kilo's. En ik ben er van overtuigd dat het nog meer is geweest. Want sinds ik ben beginnen volleyballen en volksdansen ben ik zeker al weer iets afgevallen. Mijn broeken die supermoeilijk toegingen, gaan nu al weer toe met veel minder problemen. Maar ja, ik zou de schade nog wat willen minderen en hopelijk gaan er toch 3 kilo's terug af voor ik terugkeer. Dat is mijn streefdoel, het zou me moeten lukken, als ik niet alle dagen ongezond ga eten en de koekjes wat meer laat liggen. Al valt dat laatste eigenlijk best wel nog mee.
Dan hadden mijn klasgenootjes gedaan met werken en ben ik nog wat bij hun blijven plakken. Uiteindelijk was het 10.30 voor ik thuis kwam.

In de namiddag heb ik me mijn bedje gelegd en wat geslapen, want ik was zo moe en ook heb ik nog steeds een verstopte neus.
's Avonds ben ik wel nog gaan dansen en dit keer waren er een heleboel nieuwe gezichten. Hierdoor werd er een dans van beginsaf aan uitgelegd. Natuurlijk nog steeds redelijk snel, want de meeste kennen de dansen wel van zien. Maar toch, aangezien ik deze dans al verschillende keren had gezien, lukte het me toch min of meer. En mijn danspartner kende dans wel zeer goed dus het ging nog vlotjes.
Natuurlijk wel om 9 uur van mijn tak beginnen maken omdat ik naar huis moest. Dat is nu eenmaal mijn uur. En eigenlijk vind ik dat best wel ok. Zeker nu er een meisjes in de colonia verkracht en vermoord is, zijn mijn ouders extra voorzichtig. Het meisje was alleen thuis en zo zijn ze binnnen gevallen. Dus voortaan is alles supergesloten bij ons thuis. De poort die anders gewoon toe is, wordt nu gesloten enzo.
Toen ik thuiskwam stond er gefrituurde yuca op het menu, eigenlijk best nog lekker. Een beetje gelijkaardig aan frietjes. En vooral vreemd dat het de eerste keer is dat ik dit gegeten heb, maar ja misschien maar best zo, want al die vettige boel, kan ik maar best vermijden.

vrijdag: Ook vandaag was er geen les, dus 's morgens alleen naar school om de diertjes eten te geven, en eigenlijk ook voor een les biologie die onze leerkracht zou geven. Het was genetica dus hier wilde ik echt bij zijn. Maar ja de leerkracht was ziek geworden dus is het niet doorgegaan. Dan maar wat gezelschap gehouden aan mijn klasgenootjes die de opdracht hadden gekregen om al de muren van de varkenshokken af te kalken. En zo zonder goed materiaal, keb soms echt medelijden met ze hoor.
In de namiddag weer wat geslapen, want het is verdorie echt warm hier. En rond 2 uur toch opgestaan, want om 3 uur stond er een volleybaltraining op het programma. Die training heeft me goed gedaan, en na 2 uur trainen teruggekeerd om me klaar te maken voor 's avonds.
Aangezien er morgen een carnaval is in de stad, dit omdat het morgen de dag van San Isidro is, de beschermheilige van de stad, en enkele omliggende dorpjes. Eerst was er een optocht door de stad waarbij er een heleboel kerkliederen werden gezongen. En dan allen rond het cultureel centrum waar de hele nacht vanalles werd georganiseerd van optredentjes. Buiten was de straat ook afgezet en werden frietjes verkocht. En waren ook enkele spelletjes voor de kinderen voorzien.
Eerst wat voor mijn broertjes en neefjes en nichtjes gekeken en wat met de familie gepraat. En toen de volksdansgroep kwam ben ik wat bij hun gebleven. Tot op het moment dat ze moesten optreden. In afwachting zaten ze wat te praten, dom te doen, te eten, en elkaar te schminken. Ineens haalden ze het in hun hoofd om mij ook te scminken, daar had ik echt geen zin in. En daarbij de kleuren dat ze hier gebruiken dienen niet voor mensen met een bleke huidskleur en blauwe ogen. Maar ja dat krijg je ze hier natuurlijk niet aan het verstand. Maar na mijn ogen had ik het toch wel gehad hoor.
Uiteindelijk was het 12.20 toen ze optraden, en zo hebben mijn ouders ook eens gezien hoe ze dansen. Mijn mama was nogal onder de indruk, vooral omdat ze de traditionele dansen moderner dansen, de muziek hebben ze een beetje aangepast, waardoor alles veel vlugger gaat. (Vandaar dat ik ook telkens uitgeput ben van de trainingen.)
Na de voorstelling gingen we dan naar huis, waardoor ik om 1.00 mijn bedje zag.

zaterdag: Na een kort nachtje, de wekker ging af om 5.40, me klaargemaakt om naar school te gaan. Het is vandaag dag van de landbouw, dus feestje in school. Wat er dus op neerkomt dat er weer veel eten is. Kippen die we hadden gekocht bij de 3es, tortilla's, chimol, bonen, jugo de tamarindo. Iedereen was verantwoordelijk gesteld voor iets. En dan hebben we een BBQtje gehouden op school. Dat is eens iets anders, zo tussen de watermeloenen, de mango's en de konijnen. Maar de sfeer zat echt goed en het was supergezellig. Alleen hadden ze de BBQ over het hoofd gezien waardoor er maar een klein ding aanwezig was. Hierdoor moest iedereen redelijk lang wachten (gelukkig had ik ontbeten). En rond 12.30 ben ik dan terug naar huis gegaan.

In de namiddag zijn we naar de carnavalsstoet gaan kijken. Best nog mooi, al is het natuurlijk niets in vergelijking met België. Eerst wat ambulances, politie, brandweer, en dan enkele paarden gevolgd door een vijftal praalwagens. Waaronder een met de verkozen koningin van Tocoa. Dan kwam "la banda" van mijn college. Echt waw hoe zij muziek spelen. Volledig anders dan de fanfares in België. En zo met danspasjes enal en dat in de vlakke zon meer dan 2 uur lang.

Na de optocht zijn we iets gaan eten, iets typisch hondurees, maar ik vond het niet zo heel lekker. En dan hebben we de straten afgewandeld, want overal waren er optredentjes. Men had me gezegd dat er de hele nacht werd gedansd, maar dat vond ik toch maar pauvertjes. Toen mijn ouders terugkeerden, ben ik gebleven met Greydi, Dari en Yeleny. Maar eigenlijk zijn we niet zo lang gebleven, want de sfeer was niet 100 % en de muziek trok eigenlijk op niet zoveel. Het plan was om naar de disco te gaan, maar er was geen plaats voor de auto, dus dan maar doorgereden tot aan de kermis, waar we op 2 attracties hebben gezeten. Echt zo onveilig dat ik me daarop voel! Dat piratenschip ging echt tot voorbij loodrecht en het is niet dat je zo fantastisch goed vastzit. (Verschillende keren gedacht dat ik zou vallen.)
Uiteindelijk ben ik bij Yeleny blijven slapen samen met Greydi en Dari. Met zijn allen in een bed, best wel grappig. En ik had gedacht dat ik helemaal niet zou kunnen slapen zo krap op elkaar, maar aangezien ik echt moe was, ben ik direct in slaap gevallen.


Zo dit is het dan weer, mijn weekjes minderen en het is steeds moeilijker om tijd te vinden om mijn blog aan te vullen. Maar telkens slaag ik er toch in om enkele uurtjes per week vrij te maken hiervoor.
Aan Martijn, Bieke en Pieter: geniet van jullie communie-/lentefeest!
Aan de rest van de familie, geniet van (het eten op) deze feesten en denk toch ook eens aan mij (ik bedoel dan FOTO'S)

Adios, hasta la proxima
Eline