ultima semana

hela,

Een beetje laat, maar hier dan toch nog eventjes mijn laatste weekje Honduras.
Eventjes kort samenvatten wat ik zo allemaal heb gedaan.

Zaterdagmorgen was mijn afscheidsfeestje op school voorzien,
Het regende, en mijn klasgenoten hadden eerst nog een examen van biologie. Die heb ik eventjes meegemaakt, want het ging allemaal over genetica; dus ik wist daar nog wel iets over van vorig jaar. Omdat het weer zo tegenviel hebben we de BBQ uitgesteld en hebben we enkel taart gegeten met wat frisdrank.
In de namiddag, ben ik dan gaan oefenen voor de presentatie met de volksdansgroep van de volgende dag.

Zondag: Heel vroeg opgestaan want we hadden om 6.30 afgesproken om naar onze presentatie te vertrekken. Natuurlijk duurde het een eeuwigheid voor iedereen er eindelijk was, en was een van de bussen die naar het evenement gingen al vertrokken ...
Gelukkig kwam er nog een tweede bus die we dan hebben kunnen nemen. Er was een opening van een nieuwe kerk, en daar moesten we dus optreden. Eerst was er een stoet tot aan de kerk, dan een feestelijke misviering en dan al de optredentjes van de jongeren. Waaronder dus ook onze presentatie. Ik had heel veel schrik, weker toen we me op het laatste moment van nummer wisselden, opeens moest ik in een nummer dansen die ik nog nooit had geoefend. Hierdoor ben ik vergeten echt te genieten van mijn presentatie. alé toch de eerste dansen, naar het einde toe viel het wel beter mee. Voor ik het wist was het gedaan, echt zo jammer, ik wilde het overdoen om te genieten zoals ik het zou moeten doen, maarja, dat kon natuurlijk niet.
Het was al na 3 uur toen we terug in Tocoa aankwamen, dan vlug iets gegeten en terug naar de volksdansgroep, want zij hadden nog een presentqtie in de avond. Ik mocht niet meedoen, want het was iets van de resistencia, en daar toon ik liever niet mijn gezicht. Niet dat er nu nog veel politieke problemen zijn, maar toch ik moet het niet gaan zoeken hé.

Maandag zijn de lessen niet doorgegaan omdat ze de verjaardag van de staatsgreep vieren. Ik begrijp niet echt wat daar zo aan te vieren valt, maar ja. In de namiddag ben ik dus wel een heleboel cadeautjes gaan kopen.

Dinsdag: Ook vandaag weer geen school, dus enkel 's morgens eventjes gaan kijken wat er op het land moet worden gedaan, en dan heel de dag thuis. Toen ik thuiskwam was er niemand thuis. En eventjes later kwam mijn mama thuis, ze was heel triestig. En dan vertelde ze me dat de zwangerschap slecht was. Dat ze geen hartje meer zagen op de echografie, hierdoor is we in de namiddag nog naar Ceiba gegaan. Naar een andere gynaecoloog, in de hoop dat die met beter nieuws kwam. Hierdoor heb ik een training van de volksdansgroep gemist, en daar was ik eigenlijk een beetje boos om. Ze gaven me geen toestemming om de kindjes alleen thuis te laten, maar er zijn wel al vele keren geweest toen ik thuiskwam van de practica dat zei alleen thuis zitten. En nu me nog maar een weekje rest, wil ik eigenlijk volledig genieten van elk moment. Maar nee, gewoon thuis gezeten en wat zitten smsen met mijn klasgenootjes en andere vrienden.

woensdag gingen de lessen dan wel weer door, dus had ik weer iets om handen. Heel de dag heb ik niet echt iets speciaals gedaan, we hadden geen les in de namiddag, want de examens die de vorige week waren afgelast, werden nu geplaatst. Maar omdat we van de vakken die op deze dag vorige week werden geplaatst, konden ze dus meteen weggaan. Ik heb nog een hele tijd op school zitten rondgangen, maar dan uiteindelijk wel naar huis gegaan. Geen van mijn ouders waren thuis, want mijn mama zou vandaag geopereerd worden, om het babytje weg te halen, en als ik het goed begrepen heb, de eileiders knobbelen zodat ze niet meer zwanger kan worden.
Ze moest zelf een nacht in het ziekenhuis blijven; en omdat ik me niet 100% voelde ben ik zelf niet meegeweest 's avonds om mijn gastmama te bezoeken.

Donderdag: vandaag enkel in de morgen naar school geweest, aangezien ze in de namiddag enkel een examen zouden hebben ben ik niet gegaan. En heb ik mijn tijd besteed aan het kopen van wat kleren en het laatste deel van mijn cadeautjes. Om 4 uur hadden we afgesproken om te volleyballen. En ik heb er nog eens van genoten, mijn laatste keer volley in Honduras. Alleen wel jammer dat ik een jeansbroek heb gescheurd vandaag, maar het was gelukkig een waarvan ik toch niet van plan was hem terug mee te nemen naar België. Na de volleybaltraining nog gaan volksdansen, maar er was eigenlijk niet zo heel veel volk, er was nog maar eens een tekort aan meisjes. Dus maar heel eventjes gedansd, maar ik vond het wel geslaagd als laatste practica. Al viel het me wel eventjes heel moeilijk.

vrijdag: een gewoon schooldagje, en dan 's avonds had ik weer een afscheidsfeestje, dit keer van de volleybalploeg. Het was in een hotel/restaurant in het centrum en er was een zwembad. Dus eerst een ganse speech gehoord, iedereen moest me wat zeggen en dan ik natuurlijk ook nog een afscheidswoordje. En dan de "arrow chino" toetasten. Er was veel te veel, en omdat ik eigenlijk al een klein beetje had gegeten, zat ik meteen vol.
Na het eten hebben we nog een plons in het zwembad genomen, en dat voelde wel goed; al was het water veel te gechloord. En dan werd ik, net als hoe ik werd opgepikt, met de moto naar huis gebracht.

zaterdag: zo de hele dag rondgewandeld in de stad, eerst naar een klasgenoot, mijn botten gaan geven. Dan toch nog eens gaan kijken naar de post, maar tevergeefs. En dan nog eventjes bij mijn oma binnengesprongen. Toen ik daarvan terugkeerde begon het te gieten. In de namiddag ben ik dan mijn ticket voor de bus gaan kopen, en dan het plannetje van het AFSkantoor in Tegus gaan afdrukken. En dan nog eventjes langs de winkel om de allerlaatste dingen voor mijn terugkeer te kopen.
's Avonds dan mijn laatste afscheidsfeestje met de volksdansgroep. Maar ziek dat ik was, echt niet leuk, mijn maag lag volledig in de knoop. Ik wilde me amuseren, met mijn vrienden, en dan krijg ik dit. Hopelijk lost het zich snel op, want ik wil niet ziek het vliegtuig op!
's nachts heb ik dan moeten overgeven, en heb ik superveel pilletjes genomen.

zondag: superslecht geslapen, ik had het superwarm en dan weer superkoud. Ik had koorts een gigantische hoofdpijn en mijn darmen deden pijn. Dus heb ik zogoed als de hele dag nodig gehad om mijn koffers te maken. Echt het was 5 minuutjes werken en dan weer 5 minuutjes gaan liggen in mijn bed. Mezelf verplicht om te eten, en hierdoor ging het tegen het einde van de dag al een stuk beter. Dus heb ik besloten om 's avonds nog naar de LAATSTE practica van de volksdansgroep te gaan. Maar die is afgelast omdat iedereen maar superlaat kwam en omdat er een verjaardagsfeestje was. Daar zijn we met zijn allen naar toe gegaan en heb ik nog eens mijn laatste hondurese dansjes gedaan. Maar o wat was het afscheid op het einde moeilijk. Ik ga die vrienden o zo hard missen.
En dan naar huis, wat proberen te slapen ...

Maandag: om 5 uur opgestaan om de bus te nemen van 6.30. Dan maar liefst 10 saaie uren in de bus. Echt zo extreem lang! en het ergste van allemaal is dat die bussen rondreiden naar San Pedro. Zo verlies je dus bijna 2 uur. Het was dus 4.30 toen ik toekwam in tegus, en dan moest ik zoeken naar een taxi, om zo naar het AFSkantoor te gaan. Man wat ben ik blij dat ik niet in Tegus woon, die taxi's kosten 3 keer zoveel als in Tocoa, niet normaal meer! Gelukkig betaalde AFS me dit wel terug. Toen ik daar zo bij dat kantoor aankwam, bleek dat dat een gewoon huis was, alé zo zag het er van buiten uit. Toen ik daar toekwam zaten ze met zijn 4en aan de koffietafel met een gigataart en een grote fles frisdrank.
Na een tijdje wachten ben ik dan naar mijn gastgezin voor 1 nacht gebracht. Een supermooi huis, met alles erop en eraan. Bleek dat zei nog een meisje uit Brugge hebben gehad als gaststudent. En ze wilden me enkele dingen meegeven voor haar, maar ik had helaas geen plaats meer in mijn koffers. Ik vond het echt zo jammer, dat ik niets kon meenemen.

Dinsdag: Eigenlijk nog redelijk goed geslapen, en dan ontbeten (pannankoeken), gedoucht, mijn valiezen gewogen, ... En dan heeft de gastmama me nog eventjes meegenomen om me enkele dingen van Tegus te laten zien. Ik heb een supermooie kerk (Suyapa) gezien, we zijn langs de univeriteit gereden; een mooi shoppingcenter doorgereden, ... Maar alles natuurlijk supersnel, want er was eigenlijk helemaal niet zoveel tijd. Als laatste maaltijd kreeg ik pasta met yuca en een heerlijke tomatensaus. Die meid daar kon echt superlekker koken, eigenlijk zelf een beetje beter dan mijn gastmama in Tocoa.

En dan naar de luchthaven ...

Vervolg van het verhaal komt nog!!!
Eline