Hola,
In mijn drukke agenda heb ik eindelijk nog eens tijd gevonden om achter de computer te kruipen en een berichtje te schrijven.
We beginnen bij zondag, waar ik eerst mijn valies heb gemaakt voor mijn schoolreis. Daarna heb ik nog eventjes op het internet gezeten om een blogberichtje te schrijven. En dan ben ik gaan eten bij mijn oma (papa). Aangezien ik was nagekomen, was er bijna niets meer van eten, maar dat deed er niet toe. Ik had helemaal geen honger en het was, net als gisteren soep (en ik vond het veel te warm voor soep).
Na het eten zijn we nog eventjes gaan zwemmen in de rivier van Tocoa. Aangezien het al een eeuwigheid geleden is dat het nog geregend heeft, is het superondiep, en helder water. We zijn wel maar een uurtje gebleven, maar die verfrissing heeft me wel deugd gedaan. Alleen jammer dat eenmaal we terug in het huis van mijn oma waren, we allemaal droog waren en zin hadden om terug te keren (maar er was geen tijd).
Daarna zijn we naar huis gegaan en heb ik mijn laatste spulletjes in mijn valies gepropt, waarna ik naar de Evangelische kerk van mijn leerkracht ben gegaan (waarmee ik ook op kamp ben geweest). Natuurlijk weer veel blabla, en dingen die gezegd worden die me niet echt aanstaan. Maar ja, ook wel terug de mensen gezien van het kamp.
Na de viering ben ik, samen met 2 andere leerlingen die ook bij de leerkracht zouden blijven, meegeweest naar het huis van mijn leerkracht. Hier hebben we gewacht tot het 2 uur was, het uur om ons klaar te maken voor het vertrek van de schoolreis. De bedoeling was dat we een beetje gingen slapen, maar omdat het veeeeeeeeeeeel te warm was in de kamer, heb ik de slaap maar kunnen vatten tegen 1 uur, en dan doet het allarm om 2 uur verdorie veel pijn.
Maandag: 2.00: De wekker, tijd om op te staan, vlug te douchen en dan hup naar school toe. De afspraak was om 3 uur aan school, natuurlijk waren wij daar pas tegen 3.30 en geloof me, de meerderheid was er nog niet. Dan eerst al de T-Shirts, die eindelijk klaar waren, uitgedeeld en aangetrokken. Echt nog mooie T-Shirts en polo’s met naam op enzo. En dan rond 4.20 vertrek richting Comayagua (via
Eenmaal in Comayagua (rond 10.30) grote controle van de valiezen om te kijken of er niemand drank, wapens, drugs, ... meehad. Natuurlijk niets gevonden. En dan eventjes vrij om wat uit te rusten, en middag te eten. Echt niet normaal wat we daar op ons boord kregen, een derde van een kip, veel rijst, groenten. Gelukkig dat ik niet echt ontbeten had (op een stuk watermeloen na) en het met wat moeite allemaal op heb gekregen.
Na het eten zijn we dan naar een varkenskwekerij gegaan. Heel vreemd maar de stank viel echt nog mee. Ik begrijp niet echt dat dat in België zoveel erger is. Misschien komt het doordat al de gebouwen hier min of meer open zijn en dus de lucht continu nieuwe aanvoer heeft.
Maar eigenlijk was ik niet echt onder de indruk, ze hadden me een modern iets beloofd, maar dat was het niet bepaald.
Eenmaal terug in het CEDA, waar we bleven slapen, hadden we vrij. Dus eerst douchen en dan wat rondlopen op het gigantische domein. De minikamertjes van mijn klasgenoten gaan bekijken (zij sliepen in soort van barakken en wij in een soort vakantiewoning). Daarna het avondmaal, dat ook weer superuitgebreid was (eieren, tortilla’s, kaas, bonen waarvan ik had gevraagd ze niet voor mij op te scheppen, ...)
Nadien zouden de jongens voetballen, en ik zou meespelen, hadden ze wel een iets essentieels over het hoofd gezien: er was geen bal aanwezig. Toen er eindelijk een voetbal gevonden was, begon het al donker te worden, dus na een halfuurtje gaf iedereen het op.
Dan nog maar een toertje maken met de meisjes. En tussen al die mangobomen krijg je er gewoon superveel zin in. Dus hebben we eventjes de regels overtreden en een mango gepukt en gesmokkeld tot in onze kamer waar we er dan met zijn allen van hebben genoten. Het enige stomme is wel dat we achteraf zagen dat er een mangoboom achter ons huisje stond en we dus helemaal geen mango moesten smokkelen van de kamers van de jongens tot bij ons, maar tja, twas toch ook wel leuk om zo een beetje stout te zijn (voor mij vooral om de andere die redelijk bang waren om betrapt te worden te zien).
In de avond heb ik nog pizza gegeten, die een van de leerkrachten meehad genomen van de stad. En dan nog smsen met de jongens die aan de andere kant zaten. Moest er geen leerkracht bij ons hebben geslapen zou ik echt nog tot bij de jongens zijn gelopen of hun tot bij ons hebben uitgenodigd, maar ja er sliep een leerkracht bij ons (uit voorzorg ...). Rond 11.00 dan toch in mijn bedje gekropen.
Dinsdag: Aangezien Isabel, klasgenote en vriendin, jarig was hadden we afgesproken met de meisjes om om 5 uur ’s morgens te zingen aan haar bed. Echt supergoed geslaagd, en daarna allemaal douchen en ontbijten. Maar dat laatste is me slecht bevallen, het was zo een typisch Hondurees ontbijt (tortillas, eieren, bonen, gebakken bananen, ...) en dat valt me veel te zwaar.
Na het ontbijt valies pakken en bus naar een Guyabanakweekerij (een of ander fruit, echt wel nog lekker) en dan nog naar een FHIA (hier zoeken ze uit hoe ze beter aan landbouw kunnen doen, hoe ze meer kunnen produceren, de “nieuwste” technieken, ...). Maar ik ben behoorlijk ziek geworden hier (door het ontbijt) en dus ben teruggekeerd naar de bus, waar ik me heb gelegd en wat proberen te slapen heb.
Na het bezoek hier zijn we richting Siguatepeque gegaan, waar we een middagmaal kregen. En van daaruit naar
Eenmaal in het hotel kregen we de tijd om ons te installeren, natuurlijk weer al de meisjes in een kamer (maar dit keer zonder leerkracht, die sliep in de kamer naast ons). En dan na het avondeten (die zeer gelijkaardig was aan het ontbijt) zijn we nog eventjes naar de “markt” geweest om een mango te kopen, kwestie dat ik toch iets binnen had van avondeten.
Na het avondeten, nog wat bij de jongens op de kamer gezeten. De kamer was veel mooier dan die van ons. Hier was tenminste plaats om al de valiezen een degelijke plaats te geven. Geen idee of dit eigenlijk wel mocht, maar de leerkrachten zeiden er niets op, en ik had helemaal geen zin om de hele week in mijn kamertje te zitten en televisie te kijken.
Woensdag: deze morgen zou het fantastisch worden, al van heel lang geleden verlangde ik ernaar om aardbeien te eten. En jawel vandaag gingen we een plantage bezoeken. Eerst eventjes wandelen (10 minuutjes) en dan een hele uitleg en tot slot mochten we er toch enkele proeven. Maar dat was toch een beetje minder, de aardbeien waren redelijk zuur. maar ja het was al veel te lang geleden dat ik nog eens een rode vrucht had gegeten, dus het heeft me echt wel gesmaakt.
Na dit bezoek zijn we met zijn allen de bus ingegaan en wat verderop gereden, waar we een bezoek brachten aan een perzikkwekerij. Maar er waren ook nog een heleboel andere vruchten. Hierna hebben we een serieuze wandeling gemaakt (van ongeveer een uur). Het is te zeggen de jongens en ik hebben gewandeld, want de meisjes wilden niet wandelen dus werden ze gebracht met de auto. Maar het was bijna de hele weg bergaf en het weer was zo fantastisch, dan doet een wandeling toch zo een deugd. En zo na meer dan 9 maanden een wandeling doen, dat moet toch kunnen. Alleen mijn schoenen waren niet de beste keuze. De zolen zijn er zogoed al af dus elk steentje voelede ik. Maar niet trunten é, na een uurtje wandelen kwamen we aan bij een huisje waar een heerlijke maaltijd ons te wachten stond. Kip, met rijst, aardappelen en verse groentjes (waaronder broccoli). Ik natuurlijk alles mooi opeten, en dan zie ik de bordjes van mijn klasgenoten en zie je al die groenten nog liggen. Ik kan daar zo boos van worden, het belangrijkste willen ze gewoon niet eten.
Na de maaltijd wilde ik eventjes mijn eten laten zakken, maar daar was amper tijd voor. Want het programma zat redelijk vol voor vandaag. We moesten nog een kleine 10 minuutjes wandelen (dit keer bergop) naar een tomatenkwekerij, dat was wel nog intressant. Die man had nooit school afgemaakt, maar door het toeval had hij iemand leren kennen die hem wilde helpen bij de opstart (20 jaar geleden). Ondertussen heeft hij zijn lagere school afgemaakt, waardoor hij op zijn minst kan lezen en schrijven, en heeft hij een klein bedrijfje dat nog ingenieus in elkaar zit.
De tomaten hangen vast aan een touwtje, en ze worden verplaatst tot ze vanvoor zitten, en tegen die tijd zijn ze bijna rijp en hoeven ze nog maar een weekje daar te hangen.
Na het bezoek was het plan om terug te wandelen tot aan de bussen, maar dat zag niemand (buiten mij en enkele anderen) zitten. Dan maar met een bus en een auto teruggereden. Aangezien de meisjes in de auto zaten samen met 3 leerkrachtn, zijn we eerst nog gestopt bij het huisje waar we hadden middaggegeten. Hier werden we ontvangen met koffie en koekjes. Hierdoor waren al de jongens natuurlijk aan het wachten bij de bus (haha). En het stomme is dat de meisjes ook voor de rit tot in
En dan vlug terug want het avondmaal stond al op ons te wachten.
Ook na het avondmaal zijn we wat meer het stadje gaan verkennen, het is er zo autentiek, maar heel gezellig. Je hebt er ook nog zo die volkeren die nog leven zoals vroeger, echt fantastisch. Zo hebben we gewandeld via het kerkhof, naar een parkje, waar weer de camera’s werden bovengehaald. Daarna nog eventjes naar het stadspark, waar er anderen zaten in de kiosk. Dus ook daar wat zotte foto’s.
En dan terug naar het hotel. Daar vroegen ze mij of ik niets wilde drinken, op de een of andere manier hadden de 2e jaars rum binnengesmokkeld. Maar daar had ik helemaal geen zin in, en de kans dat we betrapt werden was ook gewoon veel te groot.
Donderdag: deze dag was voor mij wat minder intressant, want we gingen naar enkele kwekerijen waar ze aardappelen, sla, brocoli, hadden. Maar dan stond er weer een wandeling op het programma. Wel behoorlijk stom want na een halfuurtje kwam de auto ons oppikken om zo verder te gaan (de rest zat die achterkwam moest wachten op de bus). Zo had ik natuurlijk een fantastisch zicht, en die bevolking van daar echt, hoe die vrouwen werken in deze zon, amai, ik kan het toch niet hoor.
Toen we terugwaren had iedereen gehoopt dat we vrij kregen om fruit enzo te kopen, maar nee. Door de wanorde van mijn klasgenoten, mochten we het hotel niet verlaten. Gelukkig ben ik dan een uitwisselingsstudent en door mij kreeg iedereen toch toelating voor een halfuurtje, dus wij door al de straten crossen op zoek naar fruit, want het avondeten zou weer niet zo lekker zijn. Achteraf bekeken had ik die mango’s helemaal niet nodig, want het avondeten was nog min of meer cava.
Na het avondeten kregen we nog een gans gesprek met de leerkrachten en het was behoorlijk hard. Bijna iedereen zat te wenen. En dat is wel vreemd als je zo die machojongens, met hun grote mond, gebroken ziet. Hierna was iedereen superrustig, en ben ik nog een heleboel klasgenootjes mogen gaan troosten. ‘T is dat ik er niet echt tegenkan dat er mensen wenen.
Dan vroeg bedje in want de volgende zouden we vroeg vertrekken richting Tocoa.
Vrijdag: om vijf uur opstaan, valies maken en ontbijten. Daarna allemaal de bus in en gedaan is het schoolreisje. Wel nog eventjes gestopt om veel te veel aardbeien en bramen te kopen. En zo zijn we rond 5 uur in de namiddag aangekomen. Vlug mijn kleren aangedaan om te gaan dansen. Maar bleek dat ze enkel een presentatie in het colegio hadden en daarna nog naar een verjaardagsfeestje van een van de leden geweest.
Zo dit is mijn schoolreisje, de rest volgt een volgend keertje.
Eline
Heerlijk verslag.
BeantwoordenVerwijderenGraag gelezen.
De Drs.