8 maanden, Utila, waterpark, ...

hallo,

hier ben ik weer, zoals jullie wel weten is het de laatste week een beetje zeer druk, dus heb ik tot vandaag geen tijd gehad om mijn blog aan te vullen.
Aangezien er veel is gebeurd, zal het een extreem lang berichtje worden, ik zie waar ik geraak vandaag. De rest volgt een ander keertje.

we beginnen bij dinsdag 20.04: 's morgens naar school geweest, maar ja, kvang daar eigenlijk nie te veel aan. In de namiddag hebben we wel enkele lessen gehad. Ik heb ondertussen ook al enkele examens teruggekregen. hier een lijstje:
wiskunde: 60/60 (hier ben ik dus mee geslaagd voor dit partieel, dus ik laat mijn taken zelf niet meer nakijken, al heb ik ze wel allemaal gemaakt)
bio: 39/75 (5e van de klas)
agronomia: 17/60 (gemiddelde is 20/60)
ecologia: 90 % (1e van de klas)
zootecnia: 23,5/50 (denk 7e van de klas ofzo, echt iedereen heeft zo rond de 15-17)
chemie heb ik nog niet teruggekregen en mecanizacion ook niet.
Na de les ben ik gaan volleyen tot 6 uur. en daarna ben ik nog tot 9 uur gaan volksdansen. Maar doordat we een ganse bespreking kregen achteraf, was het 9.30 voor ik thuis kwam, tot grote boosdoenerij van mijn mama (ik had nogtans een bericht gestuurd dat het 9 uur - 9.30 zou worden). Ze vindt gewoon dat uur te laat, en blablabla, het is te gevaarlijk om alleen over straat te lopen, en het stomme is dat ik niet alleen naar huis ga. Er is altijd iemand van de jongens die met me meefietst tot bij me thuis. Dat is eigenlijk best wel grappig, want elke avond is er een ganse regeling van welke jongen er met welke meisjes naar huis gaat.

woensdag 21.04: 's morgens ben ik dus niet naar school gegaan, want ik wilde naar het internet. Eigenlijk hoop ik dan wat langer te kunnen slapen, maar dat lukt me dus niet. Aangezien de meid vertrokken is naar de lavanderia, krijg ik nu wel wat extra taakjes, ik moest er vandaag voor zorgen dat er fruitsap was en dat er aardappelen gekookt waren, die ik dan tot puree heb omgetoverd.
Daarna ben ik dus naar het internet vertrokken. In de namiddag ben ik wel naar school gegaan. Maar ikheb nu een nieuwe visie, dus ik ga amper naar de les. Vandaag was er een presentatie voor een project waar ze het ganse jaar aan gaan werken. Dus bij de eerste gelegenheid (een klasgenoot die zich niet goed voelde) ervantussen geknepen.
Normaal zou ik gaan volksdansen, maar dat is niet doorgegaan, en dan maar wat op het voetbalveld gewacht tot de volleybal zou beginnen. Om 15.30 begint de "training" van de meisjes, maar eigenlijk doe ik niet met alles mee omdat het echt zeer eenvoudige dingen zijn. Ik help eerder wat met de coaching, want geloof me, de meisjes kunnen maar amper toetsen, ze spelen dus bijna alles onderhands. En ook de opslag zit maar wat slecht, maar dat komt ook wel omdat het hun verkeerd wordt uitgelegd.
Nadat de meisjes gedaan hadden, heb ik nog tot 6 uur met de jongens gespeeld, echt zo fantastisch. Waarom kan ik verdorie niet zo hoog springen. Maar ja, blokken doe ik hier niet hoor, veel te gevaarlijk, want ze springen hier wel tot aan de andere kant van het net!
Toen ik thuis kwam heb ik wel een ganse preek gehad, want ik was met de verkeerde kleren gaan sporten. Het sportbroekje was te kort, en de T-shirt was zonder mouwen. Echt dikke bullshit, maar ja, wat kan ik er tegen zeggen.
En dit is nog maar het kleinste probleem, na het eten wilde mijn mama bellen naar AFS voor mijn reisje naar Utila, maar aangezien ze het daar niet weten, zou dit wel voor een groot probleem kunnen zorgen. Gelukkig heeft ze het uiteindelijk bij de verantwoordelijke van Tocoa gehouden, en dus moet ik er morgen eens mee gaan praten.
Eigenlijk was ik wel een beetje boos, dat ze alles zo volgens de regeltjes wilt, er zijn echt niet zoveel andere studenten waarbij de ouders zo naar AFS zouden bellen enzo.
's Avonds heb ik nog naar de voetbalmatch Honduras-Venezuela gekeken, alé de eerste helft, want het was maar een saaie match.

donderdag: Na een nachtje slecht slapen, door al het gezaag van mijn gastmama de laatste 2 dagen, was ik niets waard op school. Na het werk ben ik dan ook met de AFS verantwoordelijke gaan praten, en gelukkig zei ze dat ik zonder probleem naar Utila kon gaan, en gaf ze ook een reden voor de overbezorgdheid van mijn gastmama. In Tocoa lopen er de laatste dagen heel wat politiemensen rond omdat de boeren (recistencia) op het punt van opstand staan, en dat zou willen zeggen dat er wel eens een burgeroorlog uitbreekt. Heel colon is dan ook tot rode zone verklaart (komt neer op supergevaarlijk, leuk om er te wonen hé) en vandaar dat er zoveel politie rondloopt. Zij vallen elke nacht enkele huizen binnen waar ze denken dat er gevaarlijk volk zit. en ze willen ook heel wat wapens afpakken, want ze denken dat er een groot deel komt van Venezuela en enkele andere landen,

toen ik terug thuiskwam, ben ik mijn kleren beginnen wassen, en in de namiddag zouden we verdere uiteenzetting krijgen van het project, maar ben vandaag zelf niet naar binnen gegaan. Om 2 uur zouden de volksdansen beginnen, maar er was bijna niemand komen opdagen, dus het is nog maar eens niet doorgegaan. Dan maar meteen gaan volleyballen. Maar omdat ik mijn voet had omgeslaan deze morgen, ben ik rond 5.30 gestopt, en dan nog gaan volksdansen, waar ik de pijn toch ook een beetje moest verbijten. Dit keer voor het eerst de ganse tijd gedanst, en dat deed zo een deugd, echt zo leuk om bij te leren. Al is het wel supervermoeiend, als je zo een 3 minuten moet polka dansen, ben je toch wel buiten adem, zo rood als een tomaat en nat van het zweet. Maar eigenlijk moet ik niet zoveel nadenken, want de jongens kunnen hier supergoed dansen, dus moet je eigenlijk alleen maar volgen. En af en toe zeggen ze wel en nu dit, en nu dat. Of verbeteren ze me wel, maar het is echt fantastisch. Dat ik hierop zolang heb moeten wachten, ik begrijp het niet.
Maar dit keer wel mooi op tijd naar huis gegaan, ik was zelf eerder dan mijn ouders thuis, waardoor ik voor een gesloten deur stond. Want het is donderdag, dus kerkgroepavond. Dus nog eventjes zitten wachten met de 2 jongens die me naar huis brachten.

vrijdag: In de morgen mijn koffer gemaakt, de laatste inkopen gaan doen en dan om 13.30 met de bus richting Ceiba. Daar kwam ik aan rond 3 uur en in de Mall zat Lore al te wachten. Van daaruit zijn we dan naar ons hotel gegaan. Dat ligt vlak aan de zee, en heeft Nederlandse uitbaters. Nadat we ons min of meer geïnstaleerd hadden, een verkennende wandeling op het strand gemaakt, en dan iets gaan eten in een restaurantje. Heerlijke camarones met een saladebar, waar ik een goed bord vol van heb genomen. En dan zijn we eens gaan kijken voor een disco. Stapten we zo een supermodern iets binnen (het past niet echt in het arma Honduras, want het was groter dan de disco van waar we zaten vorig jaar met de schoolreis naar Barcelona). Er was dus een Karaokebar, een loungeruimte, een supergrote dansvloer, een zwembad, een zicht op zee. Echt niet normaal, dat spellement. Enig minpunt is dat de ingang gratis is, dus dat iedereen er binnenkan, en dat is toch een beetje gevaarlijk. Aangezien het nog supervroeg was, zijn we nog iets gaan drinken en dan terug naar het hotel gegaan. Eigenlijk echt stom, want Lore was zo moe, dat we de deur niet meer zijn uitgegaan. Dus geen avondje disco, al hoorde je de muziek wel tot in de oververhitte kamer.

Zaterdag 24.04: Na een nachtje superweinig slapen, door de hitte in de kamer, zijn we gaan ontbijten en dan met de taxi naar de ferrie. Aan de ferrie stond Ellen al te wachten, en even later kwam ook Anaïs toe. Normaal zou Silke ook nog afkomen, maar omdat ze wat ziekjes was, zou ze de boot van de namiddag nemen.
Die boot was echt goed zot, ik ben niet iemand die snel ziek wordt op een boot, maar man, dit was niet normaal. Ik ben niet echt ziek geworden omdat het op zee was, maar eerder omdat alles gesloten was, en met die airco, ik had het gevoel geen verse lucht te hebben. En ik stak het natuurlijk in mijn hoofd, dus echt duizelig en misselijk geworden. Gelukkig nog net op tijd naar buiten gegaan. Er was daar maar amper plaats, maar ik moest er echt van tussen, en daar zit dus iedereen die zich slecht voelt. Gelukkig ben ik daar wel min of meer tot rust gekomen. Ook hebben we enkele dolfijnen zijn voorbijzwemmen, das wel mooi om te zien natuurlijk.

Toen we eindelijk aankwamen, stond er een busje van het hotel te wachten om onze bagage op te pikken. En dan zijn zij te voet naar het hotel gewandeld (dat is maar een 5 minuutjes). Daar kregen we een rondleiding, en dan hebben we ons geïnstaleerd en dan vlug middageten en de duikboot op om te gaan snorkelen. Maar aangezien ik nog steeds geen 100% was, ben ik maar eventjes het water in geweest. Voor de rest vooral in de schaduw gezeten, en mijn benen in de zon, kwestie dat die toch wat bruinen :)
Toen we terugkwamen hebben we ons gedoucht, om al het zout van ons te spoelen, en dan kwam Silke toe. Dus met zijn allen naar de winkel, waar we extreem veel pasta hebben gekocht. Hiervan al meteen een klaar gemaakt, een belgische pasta, met min of meer een rode saus. Het heeft dan ook echt gesmaakt.
's avonds wel alles een beetje rustigaan, enkele boekjes lezen want Lore haar mama en tweelingzus waren naar Honduras gekomen, en die hadden een heleboel humos en flairs mee. Dus wij als bezetenen zitten lezen. Tja als je zo 8 maand niets van het belgenlandje hoort, en dan krijg je de kans om een beetje op de hoogte gebracht te worden ...
we zijn dus ook niet meer uitgeweest want iedereen was ook wel redelijk moe van de zeelucht enzo.

zondag: na een wentelteefjesontbijt met vers fruit (heerlijk) eventjes tot rust gekomen (dat is toch echt vakantie hé) en in de namiddag zijn Lore, Anaïs en ik gaan zwemmen in de superzoute zee (waardoor je dus supermakkelijk blijft drijven) terwijl Silke en Ellen begonnen met hun duikcursus. Ik heb dus besloten het niet te doen. Eerst en vooral omdat ik geen zin heb in 3 dagen theorie in het Engels, en ik heb ook wat schrik van mijn oren, en ik weet ook nog niet wanneer ik precies terugkeer, dus het zou stom zijn moest ik de cursus niet kunnen afwerken.
's Avonds hebben we geBBQt. Een lekker stukje kip en een tonijn met een pastaslaatje en een aardappel in de schil. Echt eens op zijn Belgisch, zonder vlees die halfzwart ziet omdat ze het er veel te lang op laten liggen.
En aangezien het zondag is, zijn de meeste bars gesloten, dus ook vandaag een rustig avondje op de kamer.

Maandag 25 april: Na een rustig cornflakesontbijt, me weer wat beziggehouden met de belgische literatuur. Op het einde van de voormiddag zijn de niet-duikers gaan fietsen. Voor Anaïs en Lore was dit de eerste keer in Honduras, dan ben ik toch eventjes blij dat ik in Tocoa zit en me met de fiets mag verplaatsen, want ik zou echt al stukken van mensen aan die taxi's hebben uitgegeven. Dus dan tot het einde van de weg gefietst en dan zijn we teruggekeerd tot op het strandje, dat stelde natuurlijk niets voor in vergelijking met Roatan, maar ja het was zo warm dat dat niet uitmaakte, water is water. Dan hebben we daar een Hondurees snackje gegeten en dat zijn we teruggekeerd.
's Avonds hebben we nog pizza gegeten in een restaurant, en wat heeft het gesmaakt, alleen begin ik het Italiaans eten nu toch wel eventjes beu te worden.
En weet je ook vandaag zijn we niet uitgeweest, echt zo vreemd, we zitten lijk op Utila, het feesteiland, en wij zitten maar in ons kamertje, boekjes te lezen en belgische liedjes te zingen. natuurlijk is dat ook wel leuk om wat liedjes te zingen, maar ja, ik heb zo maar amper toestemming hier om weg te gaan, zeker nu met al die problemen, dat ik eigenlijk wel eens wegwil.

Ik ga het hierbij laten, in een volgend bericht volgt de rest!

Eline