Roatan, Cayos Cochinos, verjaardag broertje

Hallo allemaal,

Aangezien ik vorige week in Roatan zat, heb ik geen blogbericht kunnen schrijven. Deze week zit ik terug in Tocoa, dus zal ik weer een verslagje schrijven.

Eerst een samenvatting van mijn schoolweekje. Maandag en donderdag zijn we naar Sinaloa geweest, daar heeft de school nog een extra gebied, waar de koeien en schapen zitten. En er zijn ook een heleboel fruitbomen. De vrijdag hebben we een soort van welkomsfeestje gehad. De jongens moesten al om 6 uur op school zijn om de yuca te “oogsten”. En de meisjes hebben dan om 7 uur de yuca gewassen, gesneden en gekookt. En dat samen met kool, gehakt, en gebakken bananen (tajadas). Er was ook nog fruitsap van Toronja’s, dat is een bittere sinaasappel, die we de dag ervoor in Sinaloa hadden geplukt.

Dan zaterdag; Ik had mijn wekker redelijk vroeg gezet, want ik moest nog de laatste deel van mijn valies maken. En ook gebeld naar de chiro, supervreemd maar ze herkenden mijn stem niet eens. Ok, het is voor mij wel vreemd om opnieuw Nederlands te spreken, maar in tegenstelling tot het Frans, kan ik het nog steeds. We hadden om 13.00 afgesproken in Ceiba, en dus moest ik de bus van 10.00 nemen om zeker op tijd daar te zijn. Het gevolg was wel dat ik daar eerst alleen was. Dus wat gewacht in het “busstation”. En toen er al enkelen in de Mall waren, dan naar daar gegaan. Daar dan eens Chinees gegeten, of toch iets dat ervoor moest doorgaan. En rond 3 uur zijn we dan naar de ferrie gegaan. Om 4.30 vertrok de boot en het was echt om er zeeziek van te worden. Er werden dan ook zakjes uitgedeeld (ze waren het dus blijkbaar wel gewend), en er waren dus ook enkelen die wat slechter werden, maar braken heeft niemand van ons gedaan. Eenmaal aangekomen in Roatan, moesten we eventjes wachten op een busje die ons tot aan het hotel zou brengen.

Toen we in het hotel aankwamen was het al helemaal donker. De kamers waren super. Een goeie airco, een degelijke badkamer, de bedden waren zoals ze moesten zijn.

Dan zijn we naar een Mexicaan geweest, waar we taco’s hebben gegeten. En dan nog wat verder gegaan langs het strand, tot we bij een bar stopten om iets te drinken op de verjaardag van Ellen. Daarna zijn we dan nog naar de disco geweest. Het was nog tof, alleen vreemd dat het om 2 uur sloot. Dat zijn hier blijkbaar de regels, en de politie komt echt langs om te kijken of het toe is. Als het niet toe is, krijg je een boete. (ik heb wel geen idee hoe corrupt de politie hier is, maar iedereen houdt zich toch aan deze regel). En dan te voet, in het donker terug gewandeld. Echt vreemd om ’s nachts te wandelen in Honduras. Maar hier is het gewoon een stuk veiliger dan op het land.

Zondag: na het cornflakesontbijt (elk had zijn eigen doos cornflakes van thuis mee), en de verjaardagstaart voor Ellen, hebben we een duik in het zwembad genomen. Dit zwembad had trouwens een zicht op zee.

Rond 11 uur zijn we dan terug naar het centrum geweest, want we gingen gaan snorkelen. Eigenlijk is dat wat tegengevallen. Ik had verwacht dat het een kleurrijk koraal zou zijn, maar het was bruin. Wel hebben we een heleboel mooie visjes gezien, en een onderzeeër die op de bodem lag.

Dan een vlugge hap (tajadas met kool en gehakt, de baleadas moet ik echt niet hebben) en dan gingen we gaan kayaken tot bijna aan West-Bay, waar ze het mooiste strand van het eiland hebben. Dan een hele fotosessie met al de camera’s die we meehadden.

Het was al bijna donker toen we terugkeerden, dus vlug gaan omkleden en dan hadden we besloten om op restaurant te gaan. Ik moet zeggen dat het superlang geleden is dat ik zo goed heb gegeten. Echt, terug wat etiquette, mooi geserveerde borden, ... Ik heb kip met camarones gegeten in een wit sausje met een aardappel in de oven en gekookte groentjes, echt overheerlijk.

Aangezien iedereen redelijk moe was van de hele dag in het water te zitten, zijn we daarna terug naar het hotel gegaan. Er zijn er nog enkelen die naar buiten naar de sterren zijn gaan kijken, maar daar had ik niet echt zin in. Achteraf heb ik er wel spijt van gehad, want blijkbaar was er juist een meteoor die ze hebben gezien.

Maandag: weer een druk (en vooral duur) dagje, eerst zijn we naar een canopyparcour geweest. Eerlijk gezegd ik had redelijk wat schrik, maar ik ben ook echt blij dat ik het wel gedaan heb. Daarna hebben we een park bezocht. Daar zaten papegaaien en aapjes die op je kropen (mooie foto’s, maar mijn camera was plat).

Dan een soort van hamburger met kip gegeten daar, en een duik in het zwembad genomen. Om 3 uur zijn we dan naar een plaats geweest, waar we een ontmoeting met een dolfijn hadden. Echt fantastisch, we mochten de dolfijn aanraken. Dan mochten we ook op de foto met de dolfijn: terwijl we hem een knuffel geven en wanneer we een kus krijgen. En tot slot deed ze nog enkele kunstjes zoals springen enzo. (soms moesten we wel naar een andere dolfijn kijken, want zij kon niet alles omdat ze zwanger was.)

Na dit spectakel, terug naar West-End gegaan (hier zaten we trouwens ook op hotel) en daar iets goedkoops gaan eten. Aangezien de bars vandaag allemaal om 12.30 sloten, hadden we besloten om buiten aan het hotel, bij de zee iets te drinken en wat te kletsen.

Dinsdag: Het plan daag was om te wandelen naar West-Bay en met een watertaxi terug te keren, maar doordat we eerst wat langs de souvenirwinkeltjes hebben gelopen, was het al superwarm toen we wilden doorgaan, dus hebben we besloten om met de watertaxi door te gaan en dan in de avond terug te wandelen.

Het strand was al redelijk bevolkt, er was vandaag dan ook een cruiseschip op Roatan aangekomen. Daardoor was het overal wat drukker. We wilden wat snorkelen daar, maar er zaten superveel kwalletjes in de zee die je overal prikten. Met als gevolg dat ik vooral op het strand heb gezeten om een kleurtje op te doen, natuurlijk wel met regelmatig insmeren, want de zon brand hier echt superhard. Dan hebben we daar een kleine hap gegeten en dan tegen het einde van de middag, zijn we teruggewandeld. Zo hebben we ook heel wat mooie foto’s met de zonsondergang. En dan terug naar het hotel, waar we een soort pasta hebben gegeten (zo iets waar je dan water moet bijgieten).

Woensdag: In de morgen rustig aan, wat neerkwam op een duik in het zwembad en de zee. Aangezien we nog het snorkelgerief hadden, wilden we eens kijken naar het koraal aan ons hotel, maar de kwallen hadden zich blijkbaar van West-Bay naar West-End verplaatst. Dus na enkele pogingen met beten hebben we het opgegeven en op het zwembad gehouden. Om 1 uur hadden we een busje gevraagd, die ons de plaatsen op het eiland zou laten zien. We zijn dus naar een leguanenpark geweest. En daar heb ik ook een zeeschildpad gezien. Dan zijn we ook nog met een bootje op zee geweest, daar hebben we door een tunnel van bomen gevaren. We wilden ook nog naar een zoo gaan, maar dat sloot juist. Dan zijn we nog naar een superchique hotel geweest, waar we eventjes op het privéstrand hebben gelegen. Dit terwijl we een ijsje aten. Toen we terugkwamen in ons hotel was het al donker. En we hadden gehoord dat de helft van West-End geen licht had, en dat was juist waar de bars gelegen lagen. Met als gevolg, dat we dan maar gezellig in de kamer wat hebben gepraat. Het weer was ook volledig omgeslagen: superveel wind, en veel regen. Het licht is zelf in het hotel weggevallen voor een halfuurtje. (best dat ik al meer gewend ben in Tocoa.)

Donderdag: normaal zouden we vandaag gaan duiken, maar ik had er geen zin in met dit slechte weer. De golven waren superhoog, en er was niets van zon aan de hemel. Dus dan hebben diegenen die niet wilden gaan duiken, besloten om een lekker ontbijt te nemen. Een yoghurtje (een van de weinige keren in Honduras, dus het heeft echt gesmaakt) met vers fruitsla en versgeperst fruitsap.

Toen de duikers terugkwamen, had iedereen superveel honger. Het was dan ook al na 1 uur. Het duurde lang voor we iets vonden, er was raargenoeg veel gesloten vandaag. Uiteindelijk hebben we het dan op een Italiaan gehouden.

Na het eten heb ik, ondanks het weer, nog een laatste duik in het zwembad gedaan. Aangezien ik alleen in het zwembad zat, kon ik wat baantjes zwemmen, en dat deed deugd, zo na 6 maand nog eens enkele meters echt zwemmen.

Om onze vakantie af te sluiten zijn we nog eens op restaurant geweest. Het was iets dat ons was aangeraden, en helemaal niet duur was. Aangezien we laat gegeten hadden, had ik niet zoveel honger. Dus heb ik het maar op een slaatje gehouden. En in de prijs zat ook nog een taartje. Dat was echt superlekker, we wilden nog een 2^e stukje, maar jammer genoeg was de taart op. En aangezien Julie de volgende dag jarig was, moest dat nog gevierd worden. Dus eerst naar een karaoke geweest, en dan naar de “disco”. Normaal zou het om 12.30 zijn afgelopen, maar doordat we begonnen te roepen, zijn we naar het binnengedeelte geweest van de bar, waar het feest dan verderging tot 2 uur.

Vrijdag: Na enkele uurtjes slapen, zijn we allemaal supermoe opgestaan om 4.30. Dan vlug al onze valiezen gemaakt (de rest dat nog niet was ingepakt). En dan met het busje naar de ferrie. Er was ons gezegd dat we vroeg moesten zijn, want de boot had de donderdag niet uitgevaren, dus de mensen die dan zouden vertrekken, hadden voorrang. Gelukkig was het geen probleem (het was dan ook geen hoogseizoen).

Rond 9 uur zijn we dan toegekomen in Ceiba, dan zijn we met een, te dure, taxi naar het centrum geweest. Eigenlijk waren we van plan om naar “pico bonito” te gaan, en de zaterdag naar Cayos Cochinos. Maar het weer zou omslaan de zaterdag, dus Cayos Cochinos zou in het water vallen. MAAR de taxichauffeur had gezien dat we in ons Hondurees boekje naar de info over Cayos Cochinos aan het kijken waren. Dus deed hij een voorstel, hij kon ervoor zorgen dat we vandaag nog konden gaan. Dat zou natuurlijk super zijn. Dan na veel getelefoneer van de taxichauffeur, was het eindelijk voor elkaar.

Na een ontbijt/brunch in de pizzahut zijn we naar garifunadorpje gereden. Waar we ons konden omkleden, de nodige kleren enzo in een rugzakje meenemen. En dan met een bootje, dat zeer goed leek op een splash in een pretpark, naar Cayos Cochinos gegaan. Daar mochten we slapen in een van de huisjes van de bewoners slapen. Het eiland waar we zouden slapen was superklein, er wonen amper 100 mensen. Cayos Cochinos telt wel nog enkele andere eilandjes. Dan zijn we nog wat gaan rondvaren. Onder andere naar het andere eilandje, waar we dan het schooltje zagen. En ook zijn we nog wat gaan snorkelen, en hier was het koraal supermooi, veel tropische visjes (tot een octopus), en dit zonder de kwallen!

Toen we terug op het mini-eiland kwamen, hebben we nog iets gegeten. En dan werd er nog wat muziek gespeeld en werd er gedansd. Echt fantastisch hoe die zwarten hier dansen. Ikzelf heb ook eventjes meegedaan, maar na 2 minuten voel je het echt in je benen. Ik begrijp echt niet dat zij zo een halfuur kunnen dansen.

En aangezien er amper licht is, en we morgen supervroeg terug zouden vertrekken (omdat het weer zou omslaan en dan zouden we geen bootje meer terug hebben), zijn we vroeg in ons “bedje” gekropen. De bedjes waren volgens mij al superoud, zo hard als een plank en ze waren ook iets te klein.

Zaterdag: Om 6.30 hadden we de wekker gezet om om 7 uur te vertrekken. Maar vanaf we opstonden werd er op de deur geklopt en gezegd dat we meteen zouden vertrekken, omdat het weer elk moment kon omslaan. Dus wij al onze spullen vlug bijeen en bootje in. Eenmaal terug op het vaste land, hebben we ons terug omgekleed, in niet toeristische kleren. En dan met een gele bus tot in Ceiba. Het is de 1^e keer dat ik zo een bus neem. Het voordeel is dat het supergoedkoop is, maar het nadeel is dat de bus om de 2 minuten stopt om mensen te laten op- of afstappen.

Eenmaal terug in Ceiba ben ik eerst nog samen met Lore, Anaïs en Karen naar de Mall geweest. Hier heb ik afwachting van de bus een ontbijt/brunch genomen. Dit keer een bakkerij, waar we wat lekkers uitzochten.

In de vroege namiddag ben ik dan aangekomen in Tocoa, waar het echt hard aan het regenen was. Mijn mama is me daar komen ophalen, en dan vlug naar huis, want deze avond was het verjaardagsfeestje van mijn broer die elf werd. Jammer dat het weer een beetje tegenzat, maar de regen is toch uitgebleven tijdens het feestje. Er was weer een overvloed aan eten. Eerst tamales, gevolgd met kip, rijst, groentjes en tortilla’s. Tot slot nog een lekker stukje taart.

Zondag: mijn oma was blijven slapen deze nacht. En normaal gezien zou ze op ons passen terwijl mijn ouders naar een bijeenkomst gingen. Maar ze wilde naar huis, dus zijn mijn broertjes met haar meegeweest. Ik wilde mijn kleren wassen, want die waren met mijn reisje naar Roatan schaars geworden. Na het kleren wassen ben ik dan ook naar mijn oma geweest, waar ik dan heb gegeten en op de laptop (geschenk van de broer van mijn mama) op het internet heb kunnen zitten. Hierdoor nog eens op msn kunnen zitten. En gelukkig was mijn broertje/mama en papa online, waardoor ik toch eventjes met ze heb kunnen praten.

Het was al redelijk laat toen mijn ouders ons kwamen ophalen, waardoor ik niet alleen met de fiets terug naar huis mocht. Ik heb dus achter de auto tot in het centrum gefietst, en van daar ben ik dan met een taxi (fiets in de koffer) samen met Jair verder naar huis gegaan.

Dan al mijn spullen klaarmaken voor school van morgen, en redelijk vroeg in mijn bedje gekropen.

Maandag: mijn oogjes deden toch wat pijn als de wekker om 5.40 afging. Maar zoals het hoort, opgestaan, gedoucht, ontbeten en dan hop naar school. Dit keer moesten we een fruit, gelijkaardig aan druiven, in zakjes steken en dan verkopen in school. Echt supersaai, want er was niemand die deze vrucht kende, en dus wilde bijna niemand het kopen.

In de namiddag, nog een uur les, en dan hadden we “orientación” waar vandaag een leerkracht over zelfachting kwam praten. Supersaai, en aangezien de rest van de klas dit boven de andere lessen verkoos, zaten we er mee opgescheept tot 4.30. Hierdoor zijn al de andere lessen weggevallen.

Dinsdag: ’s morgens weer gaan werken op het veld. Al moet ik zeggen dat ik vandaag niet echt veel gedaan heb. Ik had gewoon echt geen fut vandaag en het was ook zo saai werk. Weer een deel opruimen, want morgen zouden de konijnen worden gebracht, dus alles in en rond het konijnenhok moest mooi zijn. In de namiddag dan les gekregen. Met bijna een uur speeltijd tussendoor. (Aangezien de 1^e en 2^e les vlug op elkaar volgden, waren de leerkrachten supervroeg klaar met de leerstof voor vandaag.) Hierdoor kon ik wat basketten, ik vond het super, al voel ik me wel erg bekeken. Om 5 voor 3 ben ik dan gestopt, kwestie dat ik niet zo rood als een tomaat de les wil beginnen. Tevergeefs, na 10 minuten zag ik nog steeds rood. Voor de rest niet meer veel gedaan. Dit berichtje op de pc zetten, wat eten, een goeie douch, mijn blaines open prikken (met dat ik niet bepaald de juiste schoenen aanhad tijdens het basketten, was er op mijn linkervoet aan mijn zool een serieuze brandwonde ontstaan.) En ook nog mijn kamer opnieuw geïnstalleerd, want ze hadden vandaag een plafond geplaatst.

Zo, na een maand ben ik dan toch naar Roatan geweest, en het was fantastisch. Ik zou zeggen allemaal gaan, want het is echt als in de filmpjes. Het water ziet zo blauw als in een zwembad en het strand is wit.

foto's van mijn reisje volgen (ik weet wel nog niet waar precies).

Tot de volgende,

Eline