begrafenis

Hola,

Een dag later dan gepland kom ik met mijn weekverslag.

30 september.: Op school eerst een presentatie voorbereid, en om 10 uur dan ook naar voor gebracht. Het was om de maand September af te sluiten. Daarna nog Engels en chemie gekregen. ‘s middags veel geslapen, en eindelijk naar het gymnasium geweest: het is zoals verwacht niet zo modern, en ook niet zo groot, maar ik ga er mijn plan kunnen trekken en er is ook iedere dag aerobic, misschien doe ik daar dan ook aan mee.
’s Avonds ben ik gaan kijken naar de baby, ik heb ook een paar oorbellen gekregen (in het internetcafé dat aan het huis staat is kun je dus ook goedkope juwelen kopen enzo) Dan TV gekeken, terwijl mama met Ana (mama van Teffy en Adiel) praatte. Niet te geloven maar het was dus Sarah op TV, alé hier is het betty, maar het script is dus identiek, alleen de acteurs zijn Amerikaans en het is zoals bijna alles hier ingesproken in het Spaans.

1 oktober: Op school heb ik Engels, chemie en fysica gekregen. In fysica dus de oefeningen die waren opgegeven als huiswerk verbeterd. Echt niet te geloven maar de rest van de klas vond het moeilijk, en er was maar 1 formule die ze moesten omvormen afhankelijk van de gegevens dat je had gekregen. ’s Middags ben ik meegeweest naar de school van mama, er werd opnieuw gedanst, vandaag waren er veel nieuwe gezichten te zien: Ze begint vandaag opnieuw met al de dansen 1 voor 1 uit te leggen dus iedereen die wilt mag meedoen. Ik heb dus ook voor het eerst meegedaan, echt zalig. Alleen mijn voeten willen niet altijd mee, maar dat komt nog wel hoop ik.
Daarna zijn we ook nog een mijn cursus chemie gaan kopiëren, jaja, mijn eerste eigen cursus dus. Echt nog cava gedaan, ik heb ook laten inbundelen, ik dacht dat ik wel wat geld zou kwijt zijn want het zijn toch 80 tal bladzijden, maar nee, 2,50 euro voor alles.

2 oktober: Vandaag bio, chemie en wiskunde gehad. ’s Middags gaan winkelen: de leerkrachten kregen vandaag hun salaris dus er werden grote inkopen gedaan. Het was dan ook enorm druk in de winkel en veel dingen waren al volledig uitverkocht (bv rijst). Mama noteerde alles mooi in een schriftje, met de prijs erbij, een beetje overdreven vind ik, maar heb er niets op gezegd.

3 oktober: Vandaag heb ik eens lekker lang uitgeslapen. De baby ligt opnieuw in het ziekenhuis en dus is Teffy (zus) de hele dag bij ons. Er is ook nog een ander nichtje (Nicole), die eerst bij haar zou blijven de hele dag. ’s Middags ben ik samen met mama en de groep van de kerk naar het ziekenhuis geweest. Er is dus gebid aan het bedje van Adiel (wordt uitgesproken als Adiël). We stonden allemaal in een kring en hielden elkaars hand vast. 1 iemand legde zijn hand op het hoofdje van de baby en begon te bidden, de rest luisterde en bidde in zichzelf. Ik verstond niet alles, maar wat ik begreep was echt aangrijpend. De mama en nog 2 andere meisjes waren dan ook aan het wenen. En het enige waar ik aan dacht tijdens het bidden is dat de baby zou stoppen met afzien en lijden, ik vind het echt moeilijk om hem daar zo te zien liggen, lucht via zijn neusje naar binnen en met een sonde omdat hij niet wilt eten.
’s Avonds nog naar de lavanderia geweest, want morgen zou, net als deze morgen de elektriciteit worden afgesloten. Er is ergens een boom op een leiding gevallen en dat moet natuurlijk opgelost worden, het probleem hier is alleen dat heel Tocoa dan geen stroom heeft. Dus waarschijnlijk gaan we morgen naar de zee.

4 oktober: Teffy is bij ons blijven slapen, en ik heb, net als gisteren goed uitgeslapen. Mama is opnieuw gaan kijken naar de baby. Rond 11.30 komt de papa binnen en verteld simpelweg dat de baby is overleden, ik dacht dat ik het verkeerd had begrepen, maar dus toch niet. Teffy en Jaïr waren wel wat triestig, maar ik heb ze niet zien wenen. Het uitstapje naar de zee is dus ook afgelast. We zijn dus ’s middags de hele tijd in het huis van Adiel geweest. Het is hier de gewente dat de overledene een dag in zijn huis wordt gehouden en dat iedereen een laatste groet komt brengen. Er wordt ook gekookt voor de ganse familie enzo. Een andere traditie hier is dat de familie de hele nacht opblijft om te bidden voor de dode. De sfeer valt eigenlijk nog goed mee: de kinderen spelen in de straten en de volwassen praten wat met elkaar. En af en toe ga je eens gaan kijken naar het kistje met de dode. ’s Nachts dus amper geslapen, eerst wat meegspeeld met de kleinere kindjes, en toen die waren gaan slapen heb ik gepraat met 2 neven. De is Oscar (20) en de andere Gabriël (23). Wat bleek die hebben dus al allebei een dochter. Het dochtertje van Oscar had ik ’s middags al gezien en vastgehouden. Het is echt een supermooie baby, ze heeft blauwe ogen (in tegenstelling tot de ouders) en is 6 maanden oud. Het dochtertje van Gabriel is al 2 jaar oud en heb ik enkel op foto gezien. Aangezien ik het zot vind dat ze zo jong al papa zijn ben ik er wat over beginnen doorvragen. Het is hier dus niet ongewoon dat je zo jong een baby hebt. Met als gevolg dat de ouders stoppen met school en dus moeilijk werk vinden en zo krijg je dus de armoede heel eenvoudig. De jongens hier hebben ook niet echt veel verantwoordelijkheid, ze vertelden dat het hun meisjes waren die een baby wilden en dus moeten zei er maar goed voor zorgen, ze zeiden zelf dat ze nog vrij zijn en mogen doen en laten wat ze willen. Hier ben ik het absoluut niet mee eens, maar dat is nu eenmaal zo in deze cultuur zeker. Dan ook nog wat gepraat over België en Honduras enzo en plots kwamen we uit bij drugs. Wat blijkt hier in Tocoa is er zot veel drugs, ze weten enkele adressen waar je het zo kan kopen. Ik dacht echt dat Tocoa nog cava was, maar niet dus. Ik hoop echt dat ik er niet mee in aanraking kom. De tijd vloog dus voorbij en voor ik het wist was het 5 uur en stond mijn mama bij me om te zeggen dat we naar huis gingen. De zon begon ook al op te komen.

5 oktober: Ik moet vandaag niet naar school omdat het de begrafenis is. Wat niet wil zeggen dat ik mag uitslapen. Om 8.30 moest ik alweer opstaan (wat echt veel te vroeg was, ik had beter niet geslapen, want nu ben ik supermoe) want om 10 uur gingen we opnieuw naar het huis van Ana. Er was net als gisteravond superveel volk, vooral familie, maar ook andere leerkrachten (Ana is ook leerkracht in dezelfde school als mijn mama). Ik heb dus weer heel wat gebabbeld met veel mensen, echt iedereen komt vragen wie ik ben, en van waar ik kom. Eigenlijk vragen ze het aan mijn mama, maar ik probeer haar voor te zijn in het antwoorden. Mijn Spaans begint dus eindelijk een beetje te lukken, alleen de vervoeging van de werkwoorden zijn nog helemaal niet in orde. Op de middag kwam Oscar opnieuw binnen, aangezien ik tegen dan al de volwassen praat beu was, heb ik me bij hem gezet en hebben we weer wat gebabbeld.
Na de middag zijn we dan naar de begrafenis geweest. Eerst in stoet (in auto’s) naar de kerk en dan kort de laatste woorden toegezegd. Dan in stoet naar het kerkhof, dat is echt veel minder verzorgd dan bij ons. Veel graven hebben enkel een kruis, sommige zelf dat niet. Een naam is niet vaak te vinden en een foto is al helemaal een luxe. Wat me ook verbaasde is dat bijna niemand in het zwart was gekleed en dat er amper werd geweend.
Na de begrafenis de lavanderia gaan afsluiten en thuis iets gaan eten. Dan zijn we de ventilator gaan halen in het huis van Ana. Ook Oscar wa er opnieuw, geen idee wat hij daar nog kwam zoeken. Er waren ook nog enkele kindjes met een nintendo. Ik heb dus gekeken hoe ze geobsedeerd bezig waren met het spelletje. Toen we terug thuis kwamen begon ze plots zeggen dat ik niets mocht beginnen met Oscar. Dat ben ik ook niet van plan hoor, alleen al omdat hij een kindje heeft. Ik wil gewoon vrienden zijn. Geen idee waarom ze dat zo dacht. De broer van de mama heeft ook nog getelefoneerd om te zeggen dat hij eindelijk toelating heeft gekregen om naar Honduras te komen. Het is 18 jaar geleden dat ze elkaar hebben gezien, echt zot.

mijn verjaardag belooft redelijk saai te worden, mijn ouders gaan normaal gezien naar een bijeenkomst, dat zou de hele dag duren. Maar ze overwegen om niet te gaan, dat zou ik echt super vinden, maar ik vrees ervoor. Misschien ga ik uit de zaterdag, maar denk ook van niet want het is dan voetbal en zal me dus daar mee bezig houden. Misschien is er een groot scherm waar ik naartoe kan gaan, zou ik wel tof vinden. Ik laat het allemaal nog weten.

Eline