Tocoa city

hola hola,

hier ben ik al met het vervolg. Eenmaal angekomen in de vertreks-/aankomsthal in de luchthaven, moest ik nog eventjes wachten op de persoon die me ging ophalen. Maar wonderwel moest ik hoogstens 20 minuutjes wachten. Dan naar zijn familie in een stuk van Honduras die ik helemaal niet ken. Vraag me niet hoe ik er naartoe zou moeten want dat zou me niet lukken. Maar het huis was in redelijk goeie staat. Oké misschien naar Belgische normen, maar voor Honduras was het echt wel ok. Het was in een klein steegje, en het huis had 2 verdiepingen. De familie was zeer vriendelijk. Ze woonden daar met 4. Een ervan studeerde aan de universiteit, architectuur. Hij zit al in zijn 5e jaar (van de 7) en had het hele huis geschilderd. Ik moet toegeven dat het echt wel tof gedaan was.
Die middag ben ik nog eventjes meegeweest op boodschappen, en dan in de avond zijn we naar pizzahut geweest. Toen we binnenkwamen vroeg een van de werknemers waar we wilden zitten, boven of beneden. Daar hadden ze zich toch goed aan mispakt want bleek dat boven een trede verschil was. We lagen nogal plat vant lachen toen we daar achterkwamen. De pizza heeft wel heel erg gesmaakt. En het is toch een ander systeem dan in België. Maar het bevalt me wel.

Toen we terug buitenkwamen was het wel al fris geworden, dus best dat ik mijn AFStrui meehad!
Eenmaal terug in huis gaan slapen, want de volgende dag hadden we al om 6 uur de bus richting TOCOA :D

De busrit naar Tocoa verliep vlot, al vond ik het wel duur (bijna 20 euro) en dan maakt de bus nog een ommetoer naar San Pedro. Uiteindelijk was het 4 uur in de namiddag toen we in Tocoa aankomen. Nadat de bus 2 eetpauzes in had gelast. Alleen zag het ernaar uit dat het in Tocoa zou gaan regenen. Eenmaal Colon binnengereden begon het te regenen. Gelukkig was het in Tocoa al gedaan voor vandaag.
Dan naar het huis van mijn vriend, en het is best wel groot. 2 grote slaapkamers, waar ze met 6 slapen waarvan een baby.
Er zijn 5 bedden, 3 in de slaapkamer van de jongens, die dus elk een bed voor zich hebben, en 2 voor de dames. Die dus de bedden delen. Die kamer is dus ook wat kleiner. Het bevalt me hier wel, al denk ik niet dat ik de hele tijd hier zal blijven.

In de avond ben ik nog bij mijn grootmoeder langsgeweest, omdat dat het dichtste bij is (een 6tal "cuadras"). En vandaaruit is mijn gastpapa me komen ophalen om naar de andere oma te gaan. Want daar was mijn mama en Kennin, mijn kleinste gastbroertje.

De rest van de week is redelijk rustig verlopen. Ik probeer elke dag iets te doen. Vrijdag ben ik naar school geweest, om mijn klasgenootjes op te zoeken. Ze waren bezig met het doden van de kippen, en dan gingen ze die verkopen. Erg hygiënisch ziet het er niet uit. De dieren worden met hun hoofd door een fles gestoken, en dan de kop afgesneden. Dan is het wachen tot het bloeden ophoudt waarna ze in een bad met kokend water worden gedompeld. Dit zodat de veren makkelijk loskomen. eenmaal ontpluimd, worden de ingwanden en poten verwijdert. En tot slot uitwassen en dan nog een chloorbadje en in een zak proppen. Dan het gewicht wegen om de prijs te weten. en weg zijn de kippetjes.

Vrijdagnamiddag ben ik naar mijn gastfamilie geweest. Er is nog niet zoveel verandert, al zijn de bomen wel veel groter geworden, en is het een beetje verder geëvolueerd. Maar niet om te zeggen dat het niet meer te herkennen is.
savonds was het plan om naar het volksdansen te gaan, maar er bleek een gebrek aan personen te zijn. Dan maar samen eten (zo typisch Honduras)

zaterdag ben ik naar mijn Greydi gegaan, ze werkt nu in een schoonheidsinstituut in het centrum. Al moet je niet teveel van zo een instituut denken. Het is meer een combinatie van kapper, met een extra tafel om nagels te lakken. Daarna ben ik doorgegaan naar mijn tante Ana, waar ik vroeger naar het internet ging. Nu blijkt dat ze het internetcafé doorverhuurd. Ik ben er blijven middageten. Eventjes met Hilda (een vriendin van het volksdansen) meegeweest naar de Mall. En dan ben ik terug naar huis gegaan.

zondag ben ik weer naar school gegaan, want het kippenproject moest beeindigd worden. In de namiddag ben ik weer naar mijn oma geweest. want zondag is familiedag, dus er was zeer veel volk. Eigenlijk was ik het huis na de bbq ontvlucht, want de mannen hadden besloten zich in het bier te storten, en ze wilden mij erbij betrekken. Maar ik had helemaal geen behoefte aan me ladderzat te drinken, en ook niet om hen zat te zien.

De maandag ben ik ook weer naar school geweest, om te zien hoe de volleybalploeg het stelt. Maar eerst heb ik eens gekeken hoe mijn klasgenootjes hun examen van desarollo (ontwikkeling) maakten. Spieken en samenwerken is nog altijd hoe mijn de manier waarop men examens oplost. De truitjes van de volleybal zijn goed overgedragen!

De dinsdag heb ik het wat rustigaan gedaan. Mijn klasgenootjes gaan opzoeken en dan naar de Mall, geld afhalen, want heb bijna geen propere kleren meer. Tijd om er wat extra aan te schaffen ;)
savonds ben ik een vriend gaan opzoeken die ondertussen een dochtertje van 7 maand heeft. Hij was nog aan het werk, en daarna ben ik mee naar de barberia (soort van mannenkapper) geweest. Ik vind het toch maar vreemd om daar als meisje binnen te stappen. Maar zo hebben we dat ook weer eens gezien é. Daarna naar zijn huis geweest, waar de mama en de dochter waren. En dan is hij meegeweest naar mijn huis, samen met zijn dochtertje. Wel een grappig zicht die 2 babys samen (van hem, en de baby van 8 maanden hier). Ook wel vreemd hoe verschillend ze zijn. De baby hier kan bijna lopen, maar wil niet praten, en is eiglijk supermager. De baby van Elias blijft maar praten, maar kruipt nog niet, is wat dikker en is bijna evengroot als de andere baby.

woensdag ben ik om 7 uur opgestaan, want om 8 uur werd ik verwacht op school. De volleybalploeg van de jongens speelde om 9 uur een volleybalmatch in de continental bilingue school, waar ik dus ook nog enkele maanden naar school ben geweest. Wel vreemd om daar na 2 jaar terug te komen, het is er wel veel verandert. De hele school is ommuurt nu, en de kleuterschool is nu meer afgeschermd van de rest van de school.
Uiteraard heeft wel de schoolploeg van Froylan gewonnen! Ze waren duidelijk beter, en de andere werden onderling boos op elkaar, zo lukt het natuurlijk niet.
Na de match ben ik richting centrum gegaan, want ik ging eens werk maken van nieuwe kleren kopen. Het werd nu wel erg dringend, want had nog maar 1 broek en 2 T-shirts die ik tijdens de dag kan dragen.
Uiteindelijk heb ik 4 korte broeken, 2 T-schirts en 2 paar slippers (havaianas die zoiezo al goedkoper zijn hier dan in België en het 2e paar was aan de helft van de prijs). Ik denk dat ik ook 2 broeken goedkoper heb gekocht dan eiglijk zou moeten. De prijzen waren niet heel duidelijk vermeld en het meisje die me hielp zei me dat ze elk 300 lempiras kostten, terwijl erop 1 duidelijk een hogere prijs stond. Ik zal vanaf nu toch wat vaker proberen om korting te krijgen!
Na het shoppen ben ik terug naar huis gegaan, doodmoe van al het wandelen in die veel te brandende zon, heb ik me eventjes onder de douche gesmeten, en dan geslapen. tot 3.30
Daarna alles wat rustigaan, en nog eventjes naar mijn grootmoeder geweest om eventes met Oscar (mijn neef) te spreken. Nu dat hij een halfuur van Tocoa werkt en studeert aan de universiteit in de weekends, is het niet zo makkelijk hem tegen te komen.

Nu donderdag heb ik me eens achter de laptop gestort en ben ik beginnen te schrijven aan een weer veel te lang blogbericht. Ik kan het niet helpen, maar een keer ik begin te schrijven, wil ik zoveel mogelijk vertellen dat ik er vaak wat details bij betrek...

Zo dit was het tot op heden. Ik hoop dat ik snel wat zal kunnen rondreizen, maar tot nu toe verloopt het een beetje minder dan gehoopt. Het meisje die ik in Puerto Cortes zou opzoeken heeft wat problemen omdat haar papa geopereerd wordt. Maar ik zal normaal zondag naar Trujillo gaan. Met een leerkracht die ook in de volleybalploeg van school zat. Ze willen eigenlijk de zaterdagavond vertrekken, maar snap er het nut niet van. Ze gaan niets doen de zaterdag, dus vroeg ik waarom ze niet pas de zondagmorgen vertrekken. Hoe het nu precies zal verlopen weet ik dus nog niet, maar we zullen zien...

Eline