De vlucht

Buenos dias!

Hier ben ik terug met het eerste deel van mijn Hondurees vervolg... Ik ben hier nu ondertussen een weekje, en het bevalt me wel.
Vorige week dinsdagmorgen vertrok ik. Eerst met de trein vanuit Brussel-Zuid naar Parijs. Eenmaal aangekomen in de luchthaven was het zoeken naar waar ik moest. Gelukkig was er een infostand, waar ik mijn beste Frans weer moest bovenhalen, om te vragen waar ik heen moest. Maar het ging wonderwel redelijk vlotjes. Eenmaal door de check-in en douane moest ik wel nog enkele uurtjes wachten op mijn vlucht. Volgens mij zat ik in een redelijk nieuwe gate, want niet alle winkeltjes waren af. En daarbij waren het vooral van die veel te dure handtassenmerken. Het enige wat ik gekocht heb is iets om te eten, want ja rond 12 uur krijg je toch honger als je ontbijt om 7 uur. Op het vliegtuig bleek dat we nog eens eten kregen, en ik moet toegeven dat het echt lekker was. Dan maar wat filmpjes checken, want de vlucht duurde echt lang. En we hadden al een half uur vertraging opgelopen door een technisch defect... nuja, de films waren wel in orde (oa Hungergames) dus daarover kon ik niet echt klagen.
Een ding begreep ik niet zogoed, en dat was het vluchtschema. we vlogen over het verenigd koninkrijk tot helemaal noordelijk, en zo kwamen we uiteindelijk uit boven Canada, en we vlogen recht boven New York. Dit lijkt me niet echt de kortste weg naar Atlanta, maar goed, we zijn er vlotjes geraakt.

Daar eerst naar de immigratiedienst en door de douane, maar volgens mij zie ik er veel te lief uit want ze laten me overal zomaar paseren.
In Atlanta zelf was het echt superwarm, 30 graden, alleen jammer dat ze daar rond 5 uur extreem onweer hebben. Dus het regende ook, echt laf weer daardoor. Nu maar zoeken naar het busje waarmee ik naar het hotel moet... Dat bleek toch wat moeilijker dan verwacht, want gsm werkt dus totaal niet in de VS. Gelukkig was er een telefoon die ik mocht gebruiken aan de balie. Daar legden ze me iets vreemds uit. Ik moest eerst met een ander busje naar een plaats waar al de busjes van de verschillende hotels verzamelen en vandaaruit zou dan elk halfuur een busje naar het hotel vertrekken.

Goed, ik dan wat rondvragen, en jawel in het Engels!, aan wat van die minibuschauffeurs. En uiteindelijk wat rondgereden, naar een ander station, waar ook treinen enzo toekomen. En daar dan zitten wachten op het busje die maar niet kwam. Gelukkig waren er nog andere gasten van het hotel die ook zaten te wachten, en uiteindelijk was er een andere taxichauffeur zo vriendelijk ons naar het hotel te voeren. Ik had een kamertje helemaal boven (6e verdiep te beginnen bij 1). De kamer viel wel mee, gelukkig was er airco, anders zou het wel warm zijn geweest. Het enige wat ik nog gedaan heb is eventjes facebook bekeken en gemeld dat ik goed in Atlanta was aangekomen. Daarna ben ik meteen gaan slapen, want ik was best wel moe, en het was ondertussen ook al diep in de nacht in Europa. Ben wel verschillende keren wakker geworden, want wilde toch zeker op tijd terugkeren naar de luchthaven.

Uiteindelijk een beetje voor het aflopen van de wekker opgestaan, en gedoucht. En dan beneden gewacht op het minibusje. Er zaten nog verschillende mensen te wachten. Maar er was weer iets mis met het busje. Gelukkig konden we mee met de bus van het hotel aan de overkant van de straat. Dan zoeken waar ik me deze keer moest inchecken, want ik vloog eiglijk met airfrance, maar die vliegen niet op Honduras, en hiervoor werken ze samen met Delta Airlines, dus ik wist niet waar ik moest zijn. Maar er bleek ook nog een klein probleempje te zijn omdat ik eiglijk ook nog in transit zat. Maar gelukkig werd dat snel opgelost. De douane was nu wel wat complexer, met een grote machine die een soort robotfoto van je maakt. Eenmaal de metro enzo genomen naar de gate, heb ik daar nog ontbeten en dan naar de plaats waar het vliegtuig zou moeten vertrekken. Maar wat bleek, de plaats van vertrek was verandert naar helemaal de andere kant van de gate, en hier zijn helemaal geen van die wandeltapijten...
Maar alles verliep vlot, al vind ik die landing in Tegus nu toch echt wel spectaculair. De vorige keer zag ik er niet veel van want het was al donker, maar nu kreeg je eerst een volledig zicht van de stad, waarna er een grote bocht werd genomen en dan moest er nog geland worden op een landingsbaan die ook veel te kort si volgens mij, en zo een naast de landingsbaan ligt een andere straat met huizen ernaast.

Eenmaal aangekomen moesten we nog met zo een ouderwetse trap naar beneden want alle terminals waren bezet met andere vliegtuigen. De douane en het valiesophalen verliep vlot, dan maar naar de aankomst/vertrekshal...

wordt vervolgd...