GEEN Roatan

jawel, deze week krijg je toch een berichtje.

Aangezien Roatan is afgeblazen heb ik dus wel de tijd om iets door te geven. (uitleg volgt in verslag)



Aangezien het hier elke dag regent sinds 1 januari, zijn er heel wat saaie dagen, waar er helemaal niets in te beleven valt. Ik zit dan de hele dag thuis. Gelukkig is er een computer, waar ik deze dagen veel te veel op zit en is er sinds het pakket uit de VS een video- en DVDspeler waarmee we de tijd doorbrengen.



Zo dus ook de woensdag. Helemaal niets gedaan, de tv is van slechte kwaliteit als het regent, dus veel genaaid (waarvoor dank aan het pakketje van rond Kerst) en in de avond is het gestopt met regenen waardoor ik nog een filmpje op tv kon meepikken, met enkele nicnacjes uit België. Het doet me ook echt eventjes denken dat ik in België ben, met het weer inclusief.



Donderdag ben ik, ondanks de regen, mijn paspoort gaan ophalen bij de AFSverantwoordelijke in Tocoa. Wat blijkt ik heb dus nog steeds geen visum tot juli. Het loopt maar tot 21 januari (vraag me niet wat ik nu moet doen, want ik weet het zelf niet). Doordat het vandaag iets droger is dan de andere dagen, ben ik, eindelijk, nog eens naar het gymnasium kunnen gaan. Ik ben er meer dan 2 uur een half geweest. Eerst op de toestellen en dan de aerobic die vandaag redelijk intensief was.
EN DAN 's avonds, was er een verjaardag van iemand van de kerkgroep. Dus met zijn allen daarheen. En weet je voor het eerst was er geen taart, maar pizza. En dan krijg ik zo telefoon van Karen, een ander meisje die met AFS in Honduras zit, dat ons reisje naar Roatan NIET doorgaat. Ik vol ongeloof natuurlijk, hoe kan dat nu, zo 4 dagen voordat we vertrekken wordt het afgeblazen. We hebben geen toestemming van AFS. Ik verstond er niets van, want al de papieren waren in orde. Dus ik 's avonds nog mijn mails nakijken om te kijken wat er nu precies van aan is. En inderdaad en mail van AFS om te zeggen dat we niet mogen gaan naar Roatan, omwille van het weer. Er is een alarm ofzo, ik begrijp het niet zo goed. En ik vind het alles behalve prettig. Geen enkel reisje lijkt te lukken hier. Copan: ziek, en Roatan slecht weer.

De vrijdag heb ik weer niets gedaan door het fantastisch belgisch weertje. REGEN, REGEN en nog eens REGEN. Echt stom, normaal gezien is het regenseizoen (zei noemen het winter) hier in november en een stuk van december, maar dit jaar is het dus een beetje heel veel opgeschoven tot in januari.

Zaterdag: gelukkig wel iets te vertellen.
Vandaag is het dus de 9e dag van iemand die 6 maand geleden is overleden. Dus daar zijn we naartoe geweest. Om 3 uur was er een herdenking met de familie. en daarna, je raadt het nooit, eten (rijst met vlees en groenten en een sandwishje) en voor iedereen een bakje met zoete broodjes (heerlijk trouwens) en dan naar de lavanderia om af te sluiten. Normaal zou er gesloten worden om 5.30 maar dat is uitgelopen omdat mijn papa nog een klant heeft toegezegd, tegen de zin van mijn mama, om 5 uur. Dus het was pas 6.30 toen we afsloten. En dan vlug terug naar de dat huis van die dode. Want er was een misviering met priester. In de gietende regen, en de tenten waren niet bepaald waterdicht, dus bijna iedereen supernat. En na de mis weeral eten, ik heb het dit keer niet opgegeten en meegenomen naar huis. En ook de broodjes heb ik gespaard tot de volgende dag.
En weet je dat ik vandaag voor het eerst heb gezien dat mijn papa mijn broertje (Kennin) heeft geslaan. Ik was er niet goed van. Zo in de lavanderia, toen er geen klanten was, begon Kennin te wenen omdat Jair hem niet wilde helpen bij een spelletje dat veel te moeilijk is voor Kennin. En mijn papa kon dat niet verdragen denk ik. DUS pakt hij zijn riem en slaat een paar keer op Kennin. Het was wel gericht op zijn broek, maar hij is toch een keer mooi op zijn rug geraakt, met als gevolg een lelijke brandwonde. Echt ongeloofelijk, ik wist echt niet wat ik moest doen of zeggen. En mijn mama evenmin, denk ik. Achteraf heb ik ze wel een serieus hevige discussie horen voeren, buiten de lavanderia, en ik ben heel zeker dat het over dit voorval ging. Alleen weet ik niet of het ging over het feit dat het is gebeurd (want ik denk dat het wel vaker gebeurd) of het feit dat ik het gezien heb. Ik wil niet weten over welk van de 2 het gaat, ik vind dit gewoon echt niet kunnen en vind het behoorlijk frustrerend dat ik er niets op kan zeggen.

Zondag: Vandaag weer het huis niet uitgeweest door de hevige regen. Gelukkig zijn er vandaag wel wat mensen langs geweest bij ons thuis. Eerst tia Ana met Teffy, die bij ons hebben ontbeten. En dan in de namiddag is tia Julia langsgekomen. en dan in de vooravond is er nog een neef (verdere familie) langsgekomen die de videospeler heeft hersteld.
Normaal gezien zouden we nog naar een zilveren bruiloft gaan, maar dat is niet doorgegaan door het weer. En omdat mijn papa niet meer wegwilde, en als hij niet wil rijden dan gaan we niet. Want de auto van de lavanderia is mechanisch en mijn mama kan daar niet mee rijden en ze durft ook niet alleen 's nachts door Tocoa te rijden (terecht).

maandag: in de morgen behoorlijk rustig, weeral veel regen. In de namiddag eventjes naar de lavanderia geweest (kwestie van mijn dag te breken) en daarna thuis wat op de pc gezeten tot de elektriciteit wegviel. 2 uur later was die er gelukkig terug, en dan nog naar Belle en het Beest (in het Engels) gekeken. Want in het pakket uit de VS zaten ook een heleboel video's en die zijn in het Engels (joepie).
En dan 's avonds, in de bittere koude, naar familie die op 10 minuutjes van Tocoa woont, gegaan. Er was iemand overleden, een oom van een nicht van mijn papa denk ik. En als ik het goed gehoord heb is hij vermoord, niet bepaald leuk om te horen. We hebben daar dus echt lang gezeten, tot na 12 uur. Toen Kennin in slaap was gevallen, en iedereen het ijskoud had (ik vond het nog cava) zijn we dan eindelijk naar huis geweest.

Zo dit is mijn weekje, jammergenoeg niet vanuit Roatan, maar ik heb zojuist gehoord dat we toestemming krijgen om tijdens het schooljaar te reizen. Het enige wat we nodig hebben is toestemming van de school en dat moet dan maar lukken.

Eline