Doop in de rivier naast het "kampheem". In de evangelische kerk wordt de doop gedaan in een rivier of in de zee.
bezinning: let op de meisjes die op de grond liggen. Ze zijn mentaal gekraakt (ze hebben zich laten vallen omdat ze geen krachten niet meer hebben), en huilen.
laatste avond: allen in gala. (op foto: Melanie, Clairy en ik)
laatste avond: Maria, ik, Isis, naam kwijt (rare naam), Fanny, Aylin, naam vergeten (ai)
bezinning: let erop hoe geoncentreerd iedereen is.
Hola hola,
Hier ben ik weer met een verslag(je); een beetje later dan anders, maar het schooljaar is hier reeds begonnen en ik heb les in de namidag, dus had ik geen tijd om op dit op het internet te plaatsen.
Dinsdag 2 februari: Normaal gezien zouden we met zijn allen terugkeren naar Sonaguera, maar dat is niet doorgegaan. Op het laatste moment hebben ze beslist dat het enkel voor de volwassenen was. Dus wij (mijn broertjes en ik) zijn naar tante Ana geweest. Mijn ouders gingen terug zijn tegen 9 uur, maar ze zijn dus pas te voorschijn gekomen om 11 uur ’s avonds. Aangezien Ana wilde slapen (en ik eigenlijk ook) zijn we om 9.30 met zijn allen gaan slapen. Ik in het bed van Teffy (dat veel te klein was) en de rest (mijn broertjes, Teffy en Ana) in het grote bed.
Woensdag: met zeer pijnlijke oogjes opgestaan om 6.30 en me klaargemaakt om om 8 uur op school te zijn. Een uiteenzetting gekregen waarin de schoolregels werden overlopen, het schoolsysteem, ... En er kwamen toch een paar vreemde zaken aanbod, dingen die bij ons niet zouden gezegd worden omdat het vanzelfsprekend is. (ik verschoot wel eventjes toen er werd gezegd dat er leerlingen zijn die drugs verkopen en gebruiken in de school, en dat we dus voorzichtig moeten zijn. Stel je voor, in België zou dat een publiek geheim zijn en hier wordt het zomaar aan al de leerlingen meegedeeld.) En dan mocht ik me ook voorstellen voor al de nieuwe leerlingen. Ik was hier helemaal niet op voorbereid, met als gevolg dat het nergens op trok. Dan naar huis, iets gegeten en bedje in, want ik was doodop.
’s Avonds naar een verjaardagsfeestje geweest van een neef van mijn papa. Er was een zeer ambetante jongen die niet was uitgenodigd, en kwam vragen om eten en drinken aan de poort. De mensen hebben hem wel wat gegeven (ik denk dat ze geen neen durfden zeggen). Blijkbaar was het een drugsverslaafde, en ik vond het echt vreemd dat ze de kindjes zo dicht lieten spelen bij de poort (er was genoeg andere ruimte, maar de ouders zeiden er niets op). Uiteindelijk hebben ze hem toch weggestuurd, en na lang praten is hij dan toch weggegaan.
Donderdag: Weer om 8 uur op school voor een nieuwe presentatie. Dit keer met een powerpoint (de eerste keer in al de tijd die ik hier ben). Het ging over studiehouding, hoe studeer je, ...
Daarna werden de 1e jaars van de andere nieuwe leerlingen gescheiden. Ik werd ingedeeld in de elektriciteit (alleen maar jongens), maar er was geen enkele leerkracht van deze afdeling, dus mochten we naar huis gaan.
Op weg naar huis ben ik een neef tegengekomen en die vroeg of hij me een lift met zijn moto kon geven. Eerlijk gezegd heb ik een beetje schrik van moto’s, maar het was nog een halfuur wandelen naar huis en daar had ik geen zin in (door de warmte). Dus ben ik met moto thuis gebracht.
In de namidag me bedacht dat het de verjaardag van Babette was. En ik had echt eens nood om Nederlands te praten, dus gsm opgeladen (4 euro) en dan gebeld.
’s Avonds weer een verjaardagsfeestje van een tante. Het eten was superlekker: haar man werkt/woont in de VS en had geld opgestuurd om eten te kopen.
Na het verjaardagsfeestje nog naar mijn oma (mama) geweest omdat mijn oom morgen terug naar de VS vertrekt en we nog afscheid wilden nemen. Maar hij was nergens te bespeuren. Dus zijn we, zonder afscheid te nemen, om 9.30 naar huis vertrokken. Ik weet niet hoe het komt maar ik voelde me echt vreemd, voor het eerst dacht ik aan mijn eigen terugkeer. Ik wil echt van iedereen afscheid nemen, want wie weet wanneer ik terugkom naar hier?
Vrijdag: nog maar eens om 6.30 opgestaan om naar school te gaan. Dit keer voor de 1e keer met de fiets, zo bespaar ik me toch een 20 minuten. Eerst een superlange, saaie spreekbeurt mogen aanhoren over discipline. En dan mochten we naar huis.
Gegeten en dan mijn valies gemaakt, want om 2 uur moest ik aan een kerk staan (aan de andere kant van de “stad” omdat ik met ze meeging op “kamp”.
Uiteindelijk zijn we om 3 uur vertrokken. Toen we aankwamen eerst de kamerverdeling en bij de meisjes verliep dat onrustig. Iedereen wilde boven in de stapelbedden slapen, dus werd er echt gedrumd. Aangezien er 2 meisjes hadden gevraagd of ik bij hun wilde slapen, hoefde ik niet mee te doen in het gedrum. We sliepen dus met
Dan eerst een spel voor de groepsindeling, gevolgd door het avondmaal. (tortilla’s van bloem met kaas en bonen, die ik heb overgeslaan en frisdrank.)
Na het eten een eerste bezinning gehad. Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik in een sekte terecht was gekomen en dat dit kamp vooral diende om de jongeren te brainwashen. Na 2 uur zingen, filmpje kijken, lezen van de bijbel (evangelische bijbel, die dus lichtjes afwijkt van onze bijbel) nog een halfuurtje vrij gekregen en dan lichten uit en slapen.
Zaterdag: Niet goed geslapen deze nacht, hoe kan het ook, met
Om 7.30 eerst een korte bezinning en dan ontbijt (pannenkoeken). Na het eten weer een bezinning en het bleef echt maar duren. Op een gegeven moment moesten we allemaal naar voor komen en de ogen sluiten. Er werd wat muziek (cristenlijk) opgelegd en velen begonnen mee te zingen of te bidden in zichzelf. Dan kwam er iemand van de begleiding een hand op je schouder leggen en begon zegen aan God te vragen. Ik voel me zo vreemd in deze groep, ik geloof echt niet in God zoals zij geloven. En het hele sektische gedoe, ik ben gedurende het ganse kamp vaak superbang geweest.
Hierna hebben we enkele workshops gekregen: communicatie, relaties, tijdsbesteding (of beter gezegd: we maken te weinig tijd voor God, en dit terwijl we gedurende de afgelopen dagen nog niet anders hebben gedaan!), en over de bijbel (over Chrisenzijn).
Daarna midageten, een supervreemde combinatie, maar het is nog redelijk meegevallen. Na het eten nog maar een een bezinning en dan eindelijk wat ontspanning met enkele spelletjes. Redelijk gelijklopend met kampen van de jeugdbeweging.
Hierna nog in de rivier gezwommen. Wel 2 regels: zwemmen gebeurd met short en T-shirt en de jongens zwemmen in een ander gedeelte dan de meisjes.
Toen we gedaan hadden met zwemmen, vlug gedouched en dan in galakleren (ik had niets bij, want mij was niets gezegd toen ik had gebeld om me in te schrijven). Gelukkig was er iemand die meerdere kleedjes bijhad, waarvan ik er dus eentje mocht lenen.
Na het eten nog maar eens een bezinningsmoment en dan een kampvuur met evaluatie van het kamp.
Zondag: Nog maar eens slecht geslapen, want de oudste jongens hadden het in hun hoofd gehaald, om om 1.15 ’s nachts te komen zingen aan de ramen. Iedereen dus weer wakker. (de volgende morgen is me wel gezegd dat dit normaal is, dat dit ieder kamp wordt gedaan.) Om 5.45 supermoe wakker gemaakt en nog een heel tijdje blijven liggen. Uiteindelijk wel opgestaan en supervlug gedouchet.
Dan eerst ontbijt en dan, voor de verandering, nog maar eens een bezinning. En dit keer voelde ik me echt vreemd: iedereen moest rechtstaan en weer naar voor komen. Hier werden moesten we dan weer de ogen sluiten en meezingen met de muziek of bidden. Na een tijdje had ik het wel zowat gehad en opende ik mijn ogen. Juist op dat moment zag ik een meisje vallen. Eerst dacht ik dat ze flauwviel, maar een tijdje later zag ik een ander meisje vallen. Er was dus iemand van de begleiding die insprak op de meisjes en op een gegeven moment denk ik dat ze breken (mentaal) en zich laten vallen. (er is wel altijd iemand die achter hun staat om ze op te vangen) Eenmaal dat ze op de grond lagen begonnen ze te wenen.
Ik verstond er helemaal niets van, en het vreemde was, eenmaal iedereen was uitgehuild stonden ze terug recht en deden verder. Toen niemand meer op de grond lag werd de sessie afgesloten met een vrolijker liedje en iedereen was super opgewekt (hoe de stemmming in 2 seconden kan veranderen).
Na het eten verdween een deel van de jongeren, omdat ze de mis moesten voorbereiden in Tocoa.
Wij zijn om 4 uur vertrokken en om 5.30 was er dan de mis, die we met zijn allen moesten bijwonen. (ik was veel liever naar huis geweest en wat geslapen.)
Om 8 uur ben ik dan eindelijk thuis afgezet en dan nog iets gegeten en vlug bedje in.
Maandag: om 6 uur opgestaan, want om 7 uur begint school. De eerste oficiële schooldag. Zoals de afgelopen week, afspraak in het auditorium, waar dan een preek werd gegeven. Na de preek werd ik naar huis gestuurd, en werd me gezegd dat ik de namidag terug moest keren. Met andere woorden ze wilden dat ik in de midag les volgde, in de richting elektriciteit. Eerlijk gezegd hier heb ik echt geen zin in.
In de namidag moest ik normaal om 12.30 terug op school zijn, maar ik wilde met mijn mama gaan, zodat ze ervoor kon zorgen dat ik in de landbouw terecht kwam. Uiteindelijk heb ik mijn zin gekregen en ben ik, tegen de zin van de studiebegleider, naar het eerste jaar landbouw gebracht. Ik heb dus 45 klasgenoten waarvan 4 meisjes. Heel de midag zijn er vanuit alle klassen mensen komen kijken. Ik was er lichtjes door geïriteerd.
Om 5 uur gedaan met de lessen en dan mochten we naar huis. (mijn uurrooster loopt wel tot 6 uur, maar ze zeggen dat het meestal om 5 uur zal gedaan zijn.)
’s Avonds nog naar de Mall geweest waar we dan ook hebben gegeten (fastfood, ik heb dus bijna niets gegeten, want ik ben hier helemaal geen voorstander van).
Dinsdag: Omdat landbouw zowel ’s morgens als ’s midags in school moet zijn, weer om 6 uur opgestaan en flink ontbeten. Want in de morgen is het praktijkgedeelte. Vandaag moest het gras gemaaid worden (dit deden de jongens, met een mes) en wij moesten het gras dan samenrapen (met hark) in hoopjes. Het mocht dan nog supervroeg zijn, de zon brandde al redelijk hard. En dan deden mijn handen ook nog een superveel pijn want ze begonnen open te liggen. Maar vandaag was het maar tot 9 uur dat we moesten blijven (omdat het zo hard werken was). Dus dan naar huis, gedouchet, mijn kleren van het kamp gewassen, een fruitsla voor de midag gemaakt. En dan midageten en weer naar school voor de lessen. Op het programma vandaag: plantenkunde, biologie en ecologie, en eigenlijk nog een andere les, maar de leerkracht was niet aanwezig, dus om 4 uur mochten we naar huis (joepie).
’s Avonds dan de computer opgestart en beginnen typen.
Zo dit is mijn weekje, zoals je kan zien, redelijk druk geweest. En nu ik de hele dag school heb, zal ik nog eens moeten kijken wanneer ik tijd heb om mijn berichtjes te plaatsen op het internet. Maar ik denk dat het beter is dat ik de hele dag les heb, zo zit ik niet de hele midag thuis, en zal ik me ook makkelijker terug aan het belgische schoolsysteem kunnen aanpassen als ik binnen een 5 maandjes terugkeer.
Adios, en tot in de loop van volgende week.
eline
Vrouwe Eline,
BeantwoordenVerwijderenSorry dat ik het zo zeg, maar dat lijkt mij daar een tamelijk chaotische toestand in Honduras. En dan die christelijke bezinning en van die dingen... Ik weet het niet hoor.
Bovendien stel ik vast dat je al enkele keren naar school bent geweest... en dat je eigenlijk nog niet veel hebt bijgeleerd. 'Het gras afdoen', ja. Ik stel mij zo voor dat je dat al kon.
Nu, die hele reis blijft natuurlijk een verrijking en een avontuur waar je je hele leven je voordeel zult kunnen doen.
En je kunt blijkbaar ook wel tegen een stootje: met tweeën in een bed, enz. Om een lang verhaal kort te maken: ge zijt goed bezig, maar van het niveau van die school moet ge u niet teveel voorstellen.
Met vriendelijke groeten,
De Drs.
Het is nu eenmaal een feit dat het niveau van de scholen niet te vergelijken valt met die in België. EN dat wist ik voor ik naar hier vertrok. De reden dat ik het gras moet afdoen, is dat ik nu in een landbouwschool zit. En omdat het 3 maand vakantie is geweest zijn de velden op veel plaatsen verwilderd waardoor er inderdaad moet worden gesnoeid.
BeantwoordenVerwijderenEn ja ik kan tegen een stootje, anders moet je niet beginnen met een jaar naar het buitenland te gaan, waar je in het begin helemaal niemand kent, de taal niet begrijpt, de cultuur niet verstaat, ...