La Ceiba, watervallen en de zoo

HOLAAA,

Ik heb nog eens wat tijd gevonden om te schrijven... Na de verjaardag van mijn zus had ik een dagje rust. Alleen in de namiddag stond een volleybalpartijtje op het programma. Toch vreemd om terug te spelen wanneer je enkele jaren geen volleybal meer hebt aangeraakt, maar het lukte wonderwel nog steeds om de bal aan de overkant te krijgen.

Dinsdag vertrok ik dan op 'expeditie' met een eerste stop in La Ceiba. Een klasgenootje van mij studeert hier, dus slaapplaats was geen probleem. Aangezien hij enkel in de voormiddag les heeft, nam ik een bus zodat ik rond 1 uur aankwam. Na de bagage gedropt te hebben en te wachten (met de olympische spelen op de achtergrond) hebben we zowat heel Ceiba doorwandeld. Eerst naar een parkje, vervolgens tot het strand en tot slot geheel de andere kant naar het winkelcentrum.
Eenmaal terug op het appartement was het nadenken wat ik de volgende dag zou doen. Het eerste idee was pico bonito, een national park waar ik reeds was geweest, maar het is niet zo simpel om daar te geraken. Uiteindelijk werd het uitslapen en in de middag naar een strand in de buurt van La Ceiba te gaan. Het strand was behoorlijk proper, maar om het water in te gaan had ik toch mijn sandalen nodig omwille van de vele stenen. Ook wat zandbanken zorgden ervoor dat het water nooit diep werd en dat er veel golven waren. Na het zoute water was er gelukkig nog een rivier die door het priveterijn liep om ons af te spoelen.

Donderdag werd een dag vol bus... Om 5.30 vertrok de bus richting San Pedro Sula, waar ik heb afgesproken met Jose Mario. Van daaruit gaan we verder naar de watervallen. Uiteindelijk was het bijna 1 uur toen we voor de watervallen stonden. Na de foto's en het eten - waar we echt lang op hebben moeten wachten, al kan het ook zijn dat ik gewoon heel veel honger had aangezien ik niet ontbeten had - was het alweer tijd voor een volgende busrit. Ditmaal richting de zoo. Na een uur bus en een half uurtje mototaxi stonden we voor de -gesloten- deur van de zoo. Gelukkig had Jose Mario gebeld, zodat we werden verwacht, al moesten we wel zoeken waar we verwacht werden.
We verbleven in een hutje op het domein, vlakbij het zwembad. Aangezien het al donker was besloten we de dieren voor de volgende ochtend te houden en vroeg te slapen, al was dat laatste makkelijker gezegd dan gedaan met brullende leeuwen op de achtergrond...

Vrijdagmorgen opstaan en een duikje nemen in het zwembad. Al bleek dat achteraf waarschijnlijk niet zo verstandig. Niet veel later waren mijn armen volledig rood en in uitslag, en blijkbaar mijn gezicht ook. Tegen de middag was het ook nog eens gloeiend heet... Gelukkig hadden we ondertussen wel de dieren bezocht en het is een heel mooi terrein, maar vele kooien zijn naar mijn mening toch wel heel klein. Daarnaast waren er vooral veel tijgers - waarvan een groot deel verkregen zijn door drugsbaronnen op te pakken en hun "huisdieren" af te nemen - en leeuwen, wat aapjes, een giraf, nijlpaarden, zebra's, ...
Door mijn uitslag besloten we rechtstreeks naar Progresso, waar Jose Mario woont en werkt, te vertrekken. Ik voelde me niet ziek, maar wel ontzettend moe, ik voelde dat mijn lichaam veel energie aan het verpelen was tegen de allergische reactie waardoor ik de rest van de middag geslapen heb. 's Avonds nog een theatervoorstelling. Het was goed, maar doordat ik me niet 100  % kon concentreren begreep ik niet alles en miste ik enkele moppen...

Zaterdag zat het reisje erop en keerde ik terug naar Tocoa om me klaar te maken voor de 15e verjaardag van Teffy, maar daarover meer in een volgend berichtje.

groetjes
Eline